maandag 9 juli 2007

Politici en de waarheid

Verleden week maakte Het Parool melding van de strapatsen van voormalig VVD-parlementariër en lid van de Provinciale Staten Patricia Remak. Ze moest op 5 juli voorkomen voor het Amsterdamse hof in verband met fraude met haar wachtgeld. Ze had namelijk -volgens de rechters- drie jaar lang bewust haar inkomsten niet opgegeven bij het UWV (dat haar wachtgeld uitbetaalde).

Voor de rechtbank was ze in januari al veroordeeld tot een celstraf van één jaar (waarvan drie maanden voorwaardelijk).

Bij de rechtbank had ze aangevoerd dat ze de UWV-formulieren onjuist had ingevuld, omdat ze door haar zwager werd afgeperst. Nu, bij het Hof, was daarvan geen sprake meer, maar zou ze (telefonisch) verkeerd zijn voorgelicht door een medewerker van het UWV.

De zaak wordt tot augustus aangehouden zodat de betreffende UWV-medewerker gehoord kan worden, evenals de UWV-opsporingsambtenaar die zich met haar zaak beziggehouden had.

Gesteld dat het verhaal van de UWV-medewerker klopt, waarom haalde ze dan eerst het smoesje van haar zwager aan? Wat mij betreft zit er toch een fishy luchtje aan die dame...


Misschien moet ik maar eens een vervolgserie gaan maken over politici ten opzichte van de waarheid...

1 opmerking:

Anoniem zei

ben je besodemieterd

dat lijkt me dus helemaal geen best idee.

dan wordt dit een saai lijstjesblog.

maak maar een vervolgserie (onder voorbehoud steeds) van politici die niet van-de-graai zijn of zowat verzuipen in de boter die van hun kop druipt, dat is namelijk veel en veel minder werk, en het levert misschien zelfs nog wat positieve geluiden op, in de trant van "weet je wie er écht positief en socialistisch bezig is" en dan kun je wat voorbeelden noemen, is meteen ook een opsteker voor de betreffende eenling.

ik bijvoorbeeld ga er automatisch vanuit dat politici stront in hun ogen hebben, bij voorbaat uit zijn op eigen gewin en bewuste uitbuiting van het volk, en erop gericht om eenmaal in het pluche terecht gekomen daar zo lang mogelijk in te blijven en zo weinig mogelijk te werken:
- [1] eerst meer dan drie maanden lekker door het land toeren op kosten van de samenleving, af en toe een beetje naar kroegpraat luisteren en dat 'de stem van het volk' noemen, ondertussen zoveel vreten en zuipen dat er niets van dat gebral van het korte-termijngeheugen door kan sijpelen naar de lange-termijn variant, niet dat dat overigens wat uitmaakt, want eventueel ooit aanwezige hersenen om met het gehoorde iets verstandigs te doen, zijn allang vervangen door het mechanisme van de telmachine die de inhoud van de bankrekening bijhoudt;
- [2] dan even het vette smoelwerk laten zien: "we zijn terug" "en hoe was het" "wel aardig, maar erg vermoeiend";
- [3] vervolgens weer twee maanden vakantie nemen - met een onjuist woord 'reces' genoemd: er viel van niks verslag te leggen, er werd niks voorbereid, er was nog niks bestuurd;
- [4] na deze periode van afwezigheid moet er alvast nagedacht gaan worden over de volgende verkiezingen, de lagere ambtenaren hebben in al die tijd gewerkt aan nieuwe uitvreettechnieken, waardoor wij nog meer aan koopkracht verliezen en zij zichzelf een bitter noodzakelijke verhoging van de aanwezigheidspremie kunnen opleggen.

kortom, als er dus politici zijn die niet aan dit beeld voldoen, dan zou ik daar graag wat van horen, want wat de uitvreters doen kan ik zelf wel bedenken, en dan zit ik (ondanks mijn uitermate levendige fantasie) procentueel en effektief altijd nog aan de veel te lage kant.