Volgens een onderzoek van het economenblad van de Erasmus Universiteit in Rotterdam, waarover vrijdag een stukje in de Volkskrant stond (de publicatie zelf heb ik niet kunnen vinden: de website van de Erasmus is volgeschreven in onontwarbaar hoogpolig Engels: zelfs een link naar "Mathematische besliskunde" leidt naar de pagina "Research programme Operations Research") klagen de Nederlanders over de dure Euro omdat we zelf te dom zijn om een en ander goed om te rekenen, waardoor wij de Euro te gemakkelijk uitgeven.
Nog afgezien van de (ontbrekende) realiteitszin van vragen als hoeveel ik zou willen uitgeven voor een tennisbaan in Centerparcs (ik tennis niet en ik hoop ook mijn hele leven gevrijwaard te bijven van massavertier à la Centerparcs) is het onterecht ons te verwijten dat wij de Euro te gemakkelijk uitgeven, omdat we de waarde kennelijk verkeerd inschatten. Was het immers niet de Nederlandse overheid zelf, die ons maar steeds voorhield dat we niet alles moesten omrekenen naar guldens? Wellink van de Nederlandse Bank heeft in 2003 wel toegegeven dat dat allemaal minder snel had gemoeten, maar intussen is het kwaad al geschied.
Het is wel erg goedkoop om nu ons te verwijten dat we in de situatie van het Rotterdamse onderzoek enerzijds de guldenprijzen noemen, zoals we ons die van vroeger herinneren en de europrijzen, zoals die nu gehanteerd worden. De enige conclusie die uit de resultaten van dit onderzoek getrokken mag worden is dat de overgang kennelijk zo abrupt is geweest dat de respondenten zich nog steeds de guldenprijzen konden herinneren, omdat ze niet de gelegenheid gekregen hebben om te wennen aan de overgang.
Bij een dergelijk onderzoek blijft natuurlijk ook de vraag naar het waarom van dit onderzoek. Welnu, dat is gemakkelijk aan te wijzen. Enkele weken geleden hebben diverse mensen uit de financiële wereld aangegeven dat de gulden bij de omschakeling op nadelige wijze is omgerekend (en de ontkenning door Zalm heeft deze bewering alleen maar bevestigd). Daarom zijn er nu grote groepen mensen die een vergoeding van de overheid willen vanwege de absolute waardevermindering van hun spaartegoeden (waarbij gemakshalve vergeten wordt dat er ook veel mensen baat bij hebben gehad omdat hun schulden -waaronder hypotheekschulden- ook met hetzelfde percentage verlaagd zijn). Iets of iemand (de overheid?) wil daarom nu aantonen dat het allemaal onze eigen schuld is dat we ons benadeeld voelen.
Ik hoor overigens niemand (ook Zalm niet) zijn bezorgdheid uitspreken over het feit dat wij door de uit dit onderzoek blijkende 60% hogere betaalbereidheid onze economie gesteund zouden hebben. Als we ons wel bewust zouden zijn geweest van de veel hogere prijzen, was kennelijk de economie nog sneller achteruitgekelderd.
En eh... waar is dat extra uitgegeven geld dan gebleven?
In deze zin is het wel een nuttig onderzoek: het werpt meer vragen op dan het oplost...! Nog een vraag dan: kregen de opstellers van het onderzoek hiervoor de verdiende onvoldoende?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten