In de Volkskrant van afgelopen vrijdag lees ik dat de Stichting Economisch Onderzoek (in opdracht van het Ministerie van Binnenlandse Zaken) onderzoek heeft gedaan naar de bereidheid van ambtenaren om meer uren te werken.
De uitkomst - en dat zal veel ambtenaren verbazen - is dat ze daartoe bereid zijn. Ik ken geen enkele ambtenaar of semi-ambtenaar die er zo over denkt. Ik ken daarentegen tal van (semi-)ambtenaren die maar al te graag gebruik maken van de mogelijkheid om deeltijds te werken.
Maar nog afgezien van de vraag hoe deze Stichting tot de conclusie is gekomen (het lijkt me bijvoorbeeld erg handig om te weten welke vragen gesteld zijn, hoeveel respondenten er waren en hoe deze geselecteerd waren), zou ik wel eens willen weten wat dat gezeur over langer werken (of het nu per week is of tot hogere leeftijd) nou allemaal beoogt. Van de ene kant wordt er constant geneuzeld over het feit dat de werkloosheid teruggedrongen moet worden, maar van de andere kant moeten degenen die werken kennelijk ook nog eens langer/meer werken.
Wat kan hiervan de bedoeling zijn? Denk even met mij mee! Het is niet moeilijk.
Degenen die geen werk hebben, moeten ervan doordrongen worden dat het aan henzelf ligt als ze werkloos zijn. Immers, volgens de WAO-regels zijn ze niet arbeidsongeschikt. Verder is er werk genoeg, want er wordt volop gehamerd op het feit dat er Polen moeten worden aangevoerd omdat Nederlandse werklozen niet bereid zijn te werken.
Verder wijst ook het bezalmde ministerie van Financiën er maar steeds (leugenachtig) op dat de Nederlandse economie er veel beter voor zou kunnen staan, wanneer de loonkosten minder hoog zouden zijn (en dat zou mogelijk zijn met minder hoge sociale premies).
Op deze manier (en ook door toch al geldende vooroordelen bij veel werkenden, die het op een kromme manier werklozen kwalijk nemen dat zijzelf -de werkenden- wél moeten werken om zichzelf te onderhouden en werklozen hun uitkering krijgen zonder er iets voor te doen) wordt het voor veel uitkeringsgerechtigden steeds moeilijker om niet gebukt te gaan onder een schuldcomplex omdat zij zouden profiteren van het werk van anderen.
Wanneer dus hun uitkeringen steeds opnieuw relatief lager worden, zullen ze dat wel erg vinden, maar ze zullen maar moeilijk te bewegen zijn zich daarover uit te spreken, omdat ze zich toch al schuldig voelen door hun werkloosheid.
Wanneer nu de arbeidende klasse (of het nu ambtenaren zijn of anderen) gedwongen wordt om meer uren of tot hogere leeftijd te werken, ontstaat er onvermijdelijk meer werkloosheid. De druk om de loonkosten te verminderen (wat in feite betekent: hogere winsten voor de aandeelhouders!) en dus de sociale premies (en zo tevens de uitkeringen) te verlagen zal daardoor alleen maar hoger worden.
Het uiteindelijke gevolg zal zijn, dat alle sociale uitkeringen in Nederland worden afgeschaft, zoals al een aantal jaren aan het plaatsvinden is:
- Bijna 10 jaar geleden is de Algemene Weduwen- en Wezenwet afgeschaft en vervangen door de Algemene Nabestaandenwet. Tengevolge van deze vervanging komt nu een steeds grotere groep nabestaanden niet meer in aanmerking voor een nabestaandenuitkering. Alleen wanneer ze geen of onvoldoende eigen inkomsten hebben, is er de Bijstand.
- De WAO en WW zijn 'aangescherpt', waardoor veel mensen niet langer in aanmerking komen voor deze uitkeringen (de SP geeft zelfs aan dat de WAO effectiever is bij het genezen van kwalen dan Lourdes). Ook voor deze mensen blijft alleen -meteen of na een korte periode WW - de bijstand over wanneer ze anders niet aan het bestaansminimum komen.
- Veel mensen zijn ook bang dat de AOW op termijn ook zal wegvallen - ook de overheid draagt bij aan deze (hopelijk irreële) angst door maar steeds te blijven hameren op de vergrijzing (ondanks deze vrees voor vergrijzing wordt door deze zelfde overheid -met als boegbeeld het zuinige bekkie van minister Verdomd)- een grote groep gemotiveerde en positieve asielzoekers de verdommenis ingestuurd in hun vroegere land van herkomst. Als de pessimisten gelijk krijgen, blijft er ook voor een grote groep ouderen niet veel meer over dan de bijstand (of een aanvulling daaruit).
Wanneer de overheid ook nog eens ooit het minimumsalaris loslaat - en dat zal volgens mij onvermijdelijk gebeuren wanneer we de komende tijd nog langer onder neoliberale regimes gebukt blijven gaan - ontstaat er een nieuwe subgroep onderbetaalde arbeiders, die gedwongen zullen worden tevreden te zijn met een salaris op bijstandsniveau. En natuurlijk moet dan ook de hoogte van de bijstand verlaagd worden, want anders "wil" er helemaal niemand meer werken.
En het leuke (lees: diep tragische) van dit hele verhaal is, dat de hele club van Zalm (en zijn sponsgehersende spreekbuis Balk) zich volstrekt niet druk maakt om de uiteindelijke gevolgen van dit wanbeleid: door de nog meer beperkte financiële middelen van de consumenten hebben dezen nog minder mogelijkheden om te 'consumeren' en gaat het met de economie nog slechter. En dat komt dan ongetwijfeld weer omdat de uitkeringen in Nederland te hoog zijn... een echte 'visuele' cirkel, zoals ik eens ooit iemand op de radio hoorde orakelen (nee het was niemand van het kabinet Balk, het was nog ten tijde van Ruud Blubbers)...
De slavendrijvers zullen er niet mee zitten, want tegelijk met de ten hemel schreiende toename van de armoede in Nederland, stijgt ook het groepje miljonairs - zodat wel duidelijk is waarom de armoede toeneemt...
Overigens vroeg ik me in eerste instantie af, waarom alleen onderzoek gedaan is bij ambtenaren, maar die vraag kan ik inmiddels wel beantwoorden. Het was nodig ervoor te zorgen dat niemand zou durven te suggereren dat dit onderzoek was uitgevoerd ten behoeve van de winsten van ondernemers. Omdat ambtenaren voor 'de overheid' werken, is het duidelijk dat hun werktijden niet leiden tot hogere winsten en zou niemand de verkeerde (?) indruk kunnen krijgen dat het hele onderzoek alleen een truukje is om de winst voor de aandeelhouders te waarborgen.
Overigens: er zijn in het verleden tal van onderzoeken gedaan waaruit is gebleken dat de arbeidsproductiviteit exponentieel afneemt bij toename van het aantal gewerkte uren. Maar misschien is dat allemaal te moeilijk voor het balkenkabinetje...?
1 opmerking:
Jammer genoeg leidt de toename van de armoede in Nederland niet tot het ter helle stijgen van het groepje miljonairs dat daar verantwoordelijk voor is.
Over de exponentiële afname van de arbeidsproductiviteit bij toename van het aantal gewerkte uren:
Misschien is dat voor de Dommere Botte Balken wel onbegrijpelijk omdat het kastvolk zelf niet wérkt, dus het effect van lánger-werken nooit uit de eerste hand kan ervaren.
Aangezien ze zelf continu onderzoeksresultaten verzinnen of vervalsen (of misschien, na Kamervragen, mogelijk alleen maar hooguit abusievelijk verkeerd weergegeven hebben, maar dat wel door de tekstverwerker [micro$of-woord] zijn gebeurd, of de 'lagere ambtenaren' hebben de 'grondtekst' verkeerd samengevat, hup, weer wat werklozen erbij) hoeven we er niet van staan te kijken dat échte onderzoeksresultaten zich niet in hun aandacht mogen verheugen.
Zij, de Balkenbreiers en aanhangsels, beschouwen hun volledige urenbesteding als wérk.
Zij maken inderdaad lange dagen (vanaf het opendoen van de ogen om te kijken in welk bed ze nu weer liggen tot het in slaap vallen in het volgende bed), en zittend slapen telt mee als 'werk'-uren.
Hun dagen zijn gevuld met aanwezig zijn, rondgereden worden (zittend slapen), door stapels bedrukt papier bláderen (niet lézen, want die pagina's zijn a priori gevuld met principieel onleesbare teksten, en lezen is het domein van de 'lagere ambtenaar'), bij voortduring ingewikkeld bazelen (ter verbloeming van hun analfabetisme en volledig gebrek aan kennis, en verder uitsluitend ter demonstratie van hun beheersing van de laagste vorm van welsprekendheid, de drogredenering), op onze kosten consumeren en ervoor waken dat hun (onverdiende) inkomsten niet worden uitgegeven (voor uitgaven hebben zij immers het de-cla-ra-tie-for-mu-lier) maar opgepot.
De slimste van het stel was wel die Miep die in Balk-één ongeveer een half uur minister was, en daar nu nog steeds zeer riant van leeft (dat noemen ze wachtgeld, nou ja, zij heeft er niet lang op hoeven wachten).
Eh, moet ik nu het voorbeeld weer aandragen van die persoon in de bijstand die vergeten was een tientje bijverdienste op te geven, daardoor als fraudeur werd aangemerkt en een halve uitkering gekort werd, of die beroepsfraudeur die er met miljoenen vandoor ging en in ruil daarvoor een minimale taakstraf kreeg opgelegd (en die miljoenen mochten op zijn rekening blijven staan), of was je al duidelijk dat er met verschillende maten gemeten werd.
Overigens heb ik het idee, dat 'de overheid' wel degelijk een op winst gericht bedrijf is, heb je de 'topsalarissen' in die contreien weleens vergeleken met die in het ondernemers-segment en die twee gerelateerd aan de salarissen van 'de minderen'?
En eh, wat is de plaats van bonussen, onkostenvergoedingen, wachtgeldregelingen.
Een reactie posten