Joan Stip vraagt zich in zijn brief in de Metro van vandaag af waarom Muntz in de TV-reeks God bestaat niet het bestaan van God wil ontkennen "als hij toch zo zeker weet dat [die] niet bestaat".
Diezelfde vraag kan (omgekeerd) natuurlijk ook gesteld worden aan kerken en andere 'gelovige' clubs. Waarom zit er in elke Hollywood-film wel pro-god propaganda, waarom worden er kerkdiensten uitgezonden op radio en TV? De kerken doen het om ervoor te zorgen dat 'gelovigen' niet verslappen in de leer, en het programma God bestaat niet kan niet veel meer doen dan voorzichtig een ander geluid laten horen.
Verder weet ik niet hoe Stip erachter is gekomen dat in de betreffende serie het geloof belachelijk gemaakt wordt. Ik heb dat niet gemerkt (en het is ook niet zo). Ik vond integendeel de uitzendingen eerder saai overkomen (een dialoog van een half uur) en erg zakelijk van aard. Of stoort Stip zich misschien aan het zalmkleurige duiveltje dat per aflevering misschien wel 15 seconden te zien is?
Het is alleen maar goed dat zogenaamde bewijzen voor het bestaan van god worden doorgeprikt, en het zou ook gelovigen sieren wanneer ze open zouden staan voor de manier waarop bijv. een bijna-dood-ervaring niet meer is dan een reproduceerbaar verschijnsel (1e aflevering) of dat ze inzien hoe mensen van jongsafaan geïndoctrineerd worden.
In de 2e aflevering werd duidelijk uiteengezet hoe ooit bij het ontstaan van een gemeenschap een godsdienst een goed middel was om een gemeenschap bij elkaar te houden en ervoor te zorgen dat de groep niet in chaos uiteen zou vallen. In een 'moderne' samenleving zijn er democratische regels (zoals de Universele Verklaring voor de Rechten van de Mens) die daarvoor moeten zorgen.
Zowel het feit dat bijna-dood-ervaringen een fysiek verschijnsel zijn als de voorkeur voor democratische regels boven godsdienstige regels hoeven niet te betekenen dat er geen god bestaat, maar wel dat bepaalde 'bewijzen' voor zijn bestaan niet deugen. Doordat bovendien de rol van een godsdienst in primitieve samenlevingen bij gebrek aan alternatief een noodzaak is voor hun voortbestaan, is het ook duidelijk waar 'gods'dienst vandaan komt. Dat godsdiensten tegenwoordig nog steeds bestaan is ongetwijfeld voor een groot gedeelte het gevolg van de onwil van de kerkelijke hiërarchie om afstand te doen van haar luxe machtspositie (hetzelfde als bij de volstrekt achterhaalde vorstenhuizen, die ook weigeren -daarbij gesteund door kruiperige jaknikkers- zich te gedragen als gewone mensen).
Persoonlijk ben ik er ten volle van overtuigd dat er geen god bestaat. Anders zou hij als de 'almachtige god van goedheid' toch voorwaar al wel hebben ingegrepen bij alle ellende die 'zijn kinderen' over elkaar uitstorten.
1 opmerking:
Joan, voetbal en merels, mét of zónder god.
Nee, volgens mij had die Metroos (16 06) last van de overbelichte flauwe humor in de verbindings-stukjes: een figuur met ongekamde haren en een prikkelend soort haarband die bumperbal speelt (lijkt te spelen natuurlijk) met een knaapje dat recht onder de handen van de grimeuse vandaan gesprongen kwam.
Zoals bijna altijd als ik Nederlanders hun best zie doen om net te doen of ze iemand anders zijn (ze noemen dat acteren) vallen bij mij de vullingen uit de kiezen, wat een vreselijk gekluun op de vierkante millimeter.
Muntz en co doen dat ook, daarmee onderbreken ze (weliswaar droge maar) interessante dialogen, zodat de boodschap eigenlijk geen kans krijgt om te blijven hangen, je kunt natuurlijk ook te hard bezig zijn met relativeren.
Maar daar wordt niet over gemiept, nee, de lieve arme godsdienst wordt te kakken gezet.
Het spijt me Joan Stip, volgende keer gewoon luisteren naar wat er beargumenteerd wordt meegedeeld.
Hoe kom je er trouwens bij, Dwarslezer, dat het een briefschrijver (mannelijk) was, deze Joan.
Volgens mij is het een vrouwelijk persoon. Niet dat dat wat afdoet aan de inhoud van haar brief. Daar ga ik nu even verder op in.
Zij, Joan, zet zich af tegen een brief van Niek Werf (Metro, 14 06), maar ze had beter de andere ingezonden brieven van die dag kunnen lezen. Daar stond bijvoorbeeld in, dat je ook kunt overschakelen als je een programma niet wilt zien (misschien een betere suggestie dan die waar ik hierboven zelf mee kwam?)
Weet je wat ik storend vond in diezelfde Metro?
Op bladzijde 2 kwam ik dit bericht van het ANP tegen "Voetbalteam deelt bijbels uit [...] Het team zal voorafgaand aan iedere wedstrijd gezamenlijk bidden en de tegenstander een bijbel aanbieden."
Waar gaat dit over, dit is oprukkend fundamentalisme. Voetballen gaat over balletje trappen, niet over bijbels.
Weet je, ons dorp heeft ook een zaterdagteam, dat bestaat uit vegetariërs en veganisten. Vanaf volgende week zullen zij in het uur voorafgaand aan de wedstrijd (uit zowel als thuis) op de middenstip aan twee lange tafels een strikte maar volledige maaltijd gebruiken, waarvoor het andere team nadrukkelijk is uitgenodigd (dat team wordt per se niet als tegenstander gezien, de twee teams spelen samen, maar niet deelnemen aan de maaltijd kan opgevat worden als een belediging).
Weer even terug naar Joan: "Muntz hoeft niet het hele geloof de grond in te trappen", dat heb ik even gemist, lieverd.
De vraag waarom "Rob Muntz zo nodig iets [moet / wil] ontkennen als hij toch zo zeker weet dat het niet bestaat!" ligt ten grondslag aan elke vorm van wetenschappelijk onderzoek, bewijs je hypothese.
Dat gelovigen (en Joan, daar reken ik jou voor het gemak maar even bij) zich niet afvragen of hun hele godsdienst niet bestaat uit witte raven vind ik prima, het geeft namelijk meteen aan dat we het over twee verschillende systemen hebben, namelijk geloven en denken, een gelovige moet niet denken, nee, mág niet denken aangaande de zaken des geloofs, want stel je voor dat er ergens een vraagteken valt.
Nog één keer iets uit Joans brief: "In de serie God bestaat niet wordt het hele geloof belachelijk gemaakt. Er wordt zeer kwetsend en denigrerend over gedaan."
Integendeel, het geloof wordt in historisch perspectief geplaatst als oorspronkelijk noodzakelijk bindmiddel van een gemeenschap.
Dat de huidige gemeenschappen het best zonder zouden kunnen omdat ze op andere manieren samen blijven kan weliswaar hard aankomen, maar kwetsend en denigrerend, nee, dat kan ik er niet van maken.
Als iemand tegen mij zegt dat kleding in een kindermaatje niet meer bij me past (dat ik die niet meer aan krijg) sinds ik jaren geleden in de puberteit terecht kwam (en daarna er weer uit, gelukkig, stel je voor), dan moet ik mij toch niet beledigd of verongelijkt gaan voelen?
Kom op Joan, zet de deur eens op een kier, kijk eens naar buiten, geniet van de zon, en de regen, en de merels ...
En als jij denkt dat god daar in zes dagen (een paar duizend jaar geleden) voor gezorgd heeft vind ik dat prima, daardoor geniet ik er niet minder van, en ik denk dat de merels een resultaat zijn van een paar miljard jaar evolutie (trial and error, in goed buitenlands), onder invloed van bijvoorbeeld de zon die nog wat ouder is, maakt allemaal niet uit, althans niet voor mijn genieten.
Een reactie posten