Een punt wat voor mij helemaal niet zo ter discussie stond bij al het gedoe over de Europese 'grondwet' was de afdracht van de 'rijke' landen ten behoeve van de 'arme' lidstaten. Tenslotte kun je moeilijk van een eenheid (hoe krakkemikkig dan ook) spreken wanneer er niet eens solidariteit is tussen de lidstaten.
Nu echter Schröder en Juncker verleden week de knuppel in het hoenderhok gegooid hebben door voor te stellen de Nederlandse bijdrage te verlagen (zie mijn log Koppijn krijg ik d'r van van 2 juni) en Zalm nu ineens zijn bek open durft te trekken en te kennen geeft niet tevreden te zijn met de -volgens hem- te geringe verlaging [Wedden dat hij dit 'succes' van de verlaagde bijdrage in 2007 gaat gebruiken in de verkiezingscampagne?], komen er ook uit Groot Brittannië sputterende geluiden.
Tony Blair geeft te kennen dat Groot Brittannië standvastig moet blijven en niet moet instemmen met verlaging van de korting die de Britten op hun afdracht krijgen. (Financial Times van vandaag). Wat betreft die korting antwoordde hij, dat die "zal blijven bestaan en dat wij ons die niet weg zullen laten praten, punt uit!" ("will remain and we will not negotiate it away, period.") In eerdere interviews heeft hij zich echter nóg sterker uitgedrukt, dus het is best mogelijk dat hij zich volgende week nog zal laten lijmen door Schröder en Chirac. Tenslotte zal hij (met de onwillige Britten) wat over moeten hebben voor het welslagen voor het neoliberale Europa.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten