D66, VVD en CDA hebben -zo lees ik in NRC/Handelsblad- afgelopen nacht een accoord bereikt over een nieuwe arbeidsongeschiktheidswet, die het aantal arbeidsongeschikten verder moet terugdringen.
Als ik de laatste jaren in de landelijke politiek (of wat daarvoor door moet gaan) ooit een gotspe gehoord heb, is het nu wel.
Dit stelletje heeft overigens niks met politiek te maken. Het is gewoon een stelletje aartsleugenaars, die ten behoeve van de winstcijfers van de neoliberale internationale, niets anders doen dan misbruik maken van het mandaat dat zij beweren van de kiezers gekregen te hebben.
Hun hele 'beleid' heeft eigenlijk maar één programmapunt: De arbeidersklasse (en al zeker de mensen die door werkloosheid, ouderdom of ziekte juist extra steun behoeven én verdienen) steeds verder uitpersen, ten behoeve van de neoliberale kapitalistenkliek, vermoedelijk in de hoop dat ze na hun huidige rampperiode (zouden ze trouwens zoveel realiteitszin hebben om te begrijpen dat ze in 2007 niet herkozen gaan worden?) in elk geval een aantal winstgevende commissariaatjes binnen kunnen halen - volgens het voorbeeld van Wim Kots, die toen hij nog eerste minister was zich beklaagde over de 'exhibitionistische zelfverrijking' van grootgraaiers...
Om hun (gebrek aan) beleid te rechtvaardigen plakken ze woorden zodanig aan elkaar dat hun betogen bestaan uit grammaticaal juiste zinnen, die echter geen andere inhoud hebben dan gebakken lucht, gelardeerd met plukken watten. En als ze geen zin hebben om moeilijk te doen, liegen ze gewoon. Als dan deze leugens aan het licht komen (wat niet moeilijk is, want ze doen volstrekt geen moeite om hun leugens te maskeren), als dus hun leugens opvallen, lullen zij zich er gewoon uit door te beweren dat hun woorden verkeerd weergegeven, geïnterpreteerd of begrepen zijn. Ook mevrouwtje Verdomd heeft dat onlangs nog een paar keer beweerd - en uiteraard is ze daarmee klaargekomen.
De grote leugen rond de WAO is dat het er op generlei wijze om gaat het aantal arbeidsongeschikten terug te dringen, maar alleen ervoor te zorgen dat arbeidsongeschikten nog meer in het riool terechtkomen. Arbeidsongeschikten worden op wonderbaarlijke wijze arbeidsgeschikt verklaard (niet omdat ze dat zijn, maar omdat de criteria nu eenmaal zó opgesteld zijn dat iedereen die nog ademt niet arbeidsongeschikt kan zijn). De slachtoffers van deze walgelijke streek worden zo veroordeeld tot een bijstandsuitkering en uiteindelijk tot dwangarbeid - en, tja, als ze zich dan om dat werk te kunnen doen vergiftigen met pijnstillers of gek worden, dan is dat jammer, maar 'helaas niet anders'.
Hitler had tenminste nog een duidelijke 'filosofie': invaliden verdienden het niet te leven. Deze Haagse schijnheiligen (die noch christelijk of democratisch -CDA-, noch liberaal of democratisch -VVD-, noch democratisch -D66 zijn, althans niet volgens de gangbare definities) zijn te schijterig om eerlijk te zeggen dat ernstig zieken en arbeidsongeschikten uit de weg geruimd zouden moeten worden. Ze zorgen er echter wél voor dat hun slachtoffers op alle mogelijke manieren de dood in gedreven worden, door hen te dwingen hun laatste beetje energie in dwangarbeid te stoppen, of door hen het laatste restje zelfrespect af te nemen. Deze mensen moeten ervan overtuigd worden dat ze nog blij mogen zijn dat ze niet de eerder ontvangen WAO terug hoeven te betalen, want eigenlijk zijn ze volgens de huidige club nooit arbeidsongeschikt geweest: ze hebben gewoon gefraudeerd!
'Dood door schuld' lijkt me wel het minste waarvan dit stelletje achterkamertjes-smoezers beschuldigd kan worden. Ik vraag me af wanneer de eerste rechtszaak gevoerd gaat worden, wat de uitslag daarvan zal zijn (zal de rechter toetsen of de WAO-regels goed zijn 'toegepast', of zal hij proberen aan te tonen dat de regels onrechtmatig zijn?) en of de club van Zalm & Balk de enige juiste conclusie zal trekken: dat ze op moeten rotten - indien mogelijk met terugwerkende kracht...
1 opmerking:
Onderstaande bijdrage plaatste ik al eerder in dit blog, op 29 mei j.l., maar past hier net zo goed. Alleen het slot klopt niet, want het volk wat zich de Nederlandse regering noemt heeft de eurowet niet nodig om een deel van de bevolking haar menswaardigheid te ontnemen.
De afgelopen jaren kom ik, in mijn functie van onbezoldigd onderwijsassistente (wat voorheen leesmoeder of huiswerkmoeder heette, maar tegenwoordig door de gelijkschakeling van de seksen als klassenouder bekend staat), regelmatig in contact met klasgenootjes van mijn kinderen, wier kostwinnende ouder (meestal de man, meestal de vader) om ongewenste redenen in de WAO terechtgekomen is.
Zo iemand was Bert.
Eens in de zoveel tijd wordt gekeken of Bert en zijn mede-afgekeurden nog wel in de WAO thuishoren, of er wellicht andere arbeid te vinden is waarin ze geen last hoeven te hebben van datgene wat hen oorspronkelijk afgekeurd deed worden.
Sommige van de zogenaamde keuringsartsen doen hun hippocratische eed geen eer aan, zij verklaren mensen volledig geschikt voor arbeid die ik nog niet in staat zie hun eigen boterhammen te smeren, maar ja, ik ben dan ook geen medicus.
Dankzij die góéd-keuring wordt iemand niet langer ongeschikt voor arbeid geacht en verplicht weer te gaan werken, met heel vaak zeer snel wederom uitval uit het arbeidsproces.
Dat is niet goed voor een mens, want zo iemand gaat aan zichzelf twijfelen ("de dokter zei dat ik geschikt was, dat zal dan toch wel kloppen").
Daarnaast behandelt de uitkerende instantie zo'n (hernieuwd) WAO-er (bijvoorbeeld Bert) heel vaak alsof die persoon lui is, een aansteller - niet door dat te zeggen, maar in de manier waarop hij benaderd wordt.
Ik was altijd van mening dat de bedoeling van sociale wetten was dat ze sociaal waren, maar blijkbaar is de betekenis van sociaal dermate afgekalfd, dat het niet meer betekent dan 'goed voor het financiële plaatje van de maatschappij'.
Bert kwam uiteindelijk terecht in een ambtelijke mallemolen waarin hij behoorlijk gemangeld werd, hij moest bewijzen dat hij recht had op een uitkering, en daar had hij de energie niet voor.
Niet alleen leed hij onder het feit dat hij tot steeds minder in staat was, maar ook en vooral doordat hij steeds meer onder druk gezet werd om te bewijzen dat hij geen a-sociale profiteur was, oftewel, hij moest maar bewijzen dat hij niks kon, dat hij niks meer waard was. Op den duur ging hij dat zelf nog geloven ook.
Toen het voor de kinderen niet meer leefbaar was en zijn vrouw hem niet meer kon bereiken en uiteindelijk met de kinderen het huis verliet is Bert op een zondagmorgen in zijn beste pak uit het zolderraam gestapt.
Dát deden de sociale wetten voor Bert, in plaats van pogingen om diens lijden te verzachten, hebben ze zijn dood bespoedigd. Dat is: een nekschot geven waar een aai adequaat is. Ja, aan Berts lijden kwam een eind, het werd vrij definitief verzacht, met de groffe hulp van de instanties.
Dapper vind ik dan een regering die zegt dat er steeds minder mensen aanspraak doen op de WAO, stelletje hufters.
En diezelfde schooiers kloppen zich op de schouders omdat er zo weinig WAO-ers protesteren tegen de verlaging van hun uitkering tot bijstandsniveau.
En dat is slechts een voorschot op hoe het er in de toekomst uit gaat zien in Europa, als die agressieve euro-gerichte 'grondwet' in werking gaat treden. In zo'n omgeving wil ik mijn kinderen niet volwassen zien worden.
Een reactie posten