Voetbal vs. Máxima

Volgens het Brabants Dagblad van gisteren is het nieuws van het tweede kind van Máxima in Argentinië naar het tweede plan verdrongen omdat de Argentijnen meer geïnteresseerd waren in de prestaties van de Argentijnse voetbalploeg. Het lijkt me inderdaad wel triest wanneer de geboorte van je kind niet zo belangrijk gevonden wordt, maar waarom zou die eigenlijk wél belangrijk zijn?

De geboorten van mijn kinderen stonden in het plaatselijke sufferdje bij de wekelijkse berichten van de Burgerlijke Stand en meer is ook niet nodig. Bovendien is in Argentinië intussen ook wel bekend dat de vader van Máxima een dubieus verleden heeft. Ooit was hij een ongewenste vreemdeling in Nederland, maar intussen loopt hij hier gewoon in en uit (volgens mij heeft hij dat altijd gedaan - misschien wel met een speciaal Nederlands paspoort op naam van de heer Van den Bosch). Dat hij bij huize Van Amsberg (posthume excuses voor Claus, want die is daar volgens mij nooit echt op zijn plaats geweest) welkom is, verbaast me niet zoveel, tenslotte is het verleden van Bernhard ook niet bepaald onbesproken en volgens het Nederlandse spreekwoord zoekt soort nu eenmaal soort...

Over het geneuzel over de tweetalige opvoeding van de kinderen van Willem A. wil ik het eigenlijk helemaal niet hebben, want het is pathetisch om te lezen dat volgens Willem hun oudste dochter "af en toe zelfs de helft van een zin in het Spaans, de andere helft in het Nederlands zegt". Dat zal tezijnertijd weer een mooi inburgeringscursusje worden voor het kind, als het zó jong al niet eens in staat is eenvoudige kinderzinnetjes in het Nederlands te zeggen. Tweetalige opvoeding gaat toch een beetje verder dan een mixje maken van woorden uit twee talen... Maar ja, over wat voor zinnetjes hebben we het hier? Wellicht iets in de geest van "¡Papá, mamma!"?