Dresseervoorschrift!

Ik weet niet of mensen zich onder een conservatief régime (in politiek correcte -en verblinde?- kringen heet dat "regering") gemakkelijker laten dwingen tot standaardisatieeren, maar ik krijg steeds meer die indruk.

In Volkskrant Magazine vindt ene Chazia Mourali dat "financiële prikkels" nodig zijn tegen heren in een korte broek.

Nog afgezien van het feit dat ze zich maar al te gemakkelijk lijkt aan te passen aan de mannenwereld, waarin mannen geen enkel bezwaar hebben tegen zo schaars mogelijk geklede dames - met een kort rokje, een blote navelpartij en soms zelf met een dieper "inzicht", zou het toch een intelligent persoon, zoals ik dacht te kunnen inschatten, duidelijk moeten zijn dat de meeste managers weinig gevoel voor humor hebben.

Misschien is het voor haar wel eens interessant te beseffen dat het Engelse werkwoord "to dress" niet alleen "kleden" betekent, maar ook "dresseren". Een "dress code" is dus niet alleen een kledingvoorschrift, maar ook een dresseervoorschrift, en het is tragisch om te zien dat zovelen zich inderdaad in een kleurloos en anoniem keurslijf laten dwingen, daarbij veelal nog vrijwillig hun hoofd in een symbolische strop steken.

Overigens, ik ben zo'n eigenwijzerik, die zich niet in belachelijke warme kostuums, knellende overhemden en verstikkende stropdassen laat dwingen, en een groot deel van het jaar inderdaad in korte broek en in sandalen zijn werk doet, en -als ik eens een keer dichte schoenen draag- is dat altijd met witte katoenen sokken, en dat schijnt tegenwoordig ook al niet meer te mogen... Dat zal mijn kansen bij Chazia Mourali dan wel tot nul verlagen, maar eerlijk gezegd heb ik toch niet het idee dat ik me met haar standpunten erg op mijn gemak zou voelen.

Wie is er nou gek?

Uit de pers blijkt dat de winst van Shell met maar liefst 80% gestegen is.

Maar als dat zo is, waarom wordt ons dan wijsgemaakt dat de brandstofprijzen zo hoog zijn vanwege de schaarste op de aardoliemarkt?

Nederland: het nieuwe land van de onbegrensde mogelijkheden!

De Nederlandse regering heeft in haar oneindige wijsheid het lerarentekort in één klap opgelost door het aantal lesuren te verminderen. Vroeger lag het "land van de onbegrensde mogelijkheden" aan de andere kant van de Atlantische Oceaan, maar ik geloof dat Nederland die erenaam intussen heel wat harder verdiend.

En ik dacht in al mijn simpelheid maar steeds dat het onderwijs bedoeld was om mensen dingen bij te brengen. Hoe kon ik zo blind zijn? Het blijkt nu wel overduidelijk dat de eerste functie van het onderwijs is het reguleren van de werkloosheid van of tekorten aan onderwijsgevenden.