Hoe gaat het eigenlijk met de vrede in Irak?

Het is de afgelopen dagen, terwijl ik door omstandigheden mijn blogactiviteiten wat moest afremmen, behoorlijk druk geweest met nieuws uit Irak.

Verleden week (25 october) berichtte de New York Times dat de plannetjes voor Irak niet erg realistisch zijn. Op papier zijn de Iraakse veiligheidsdiensten sterk genoeg (277.000 soldaten en politie-agenten), maar die cijfers worden kennelijk vooral gebruikt door het Pentagon om te bewijzen dat het de goede kant opgaat. Wanneer rekening gehouden wordt met de soldaten die niet buiten hun eigen regio willen dienen of die deserteren, blijven er maar weinig over die daadwerkelijk ingezet kunnen worden. In februari 2005 gaf General Casey (de leider van de multinationale troepenmacht in Irak) nog aan dat in het komende jaar de VS de bestrijding van het verzet in heel Irak zou gaan overdragen aan de steeds capabelere Iraakse veiligheidsdiensten. Afgelopen dinsdag meldde hij dat het nog 1 of 1½ jaar zal duren voordat dat mogelijk zal zijn "waarschijnlijk nog steeds met een of andere vorm van ondersteuning door ons"...

Nog steeds op 25 october gaf George Double-Me in een persconferentie aan dat het Verenigdestaatse leger in Irak zal blijven totdat "het klusje geklaard is (the job is done)." Het begint overigens schijnbaar wel tot hem door te dringen dat hij het enkele jaren geleden allemaal wel érg rooskleurig heeft voorgesteld: "De weg naar de overwinning zal niet gemakkelijk zijn."
In dezelfde persconferentie pruttelt hij nog wat door over de hogere bedoelingen van de VS: De VS moet niet alleen uit idealisme volhouden, maar omdat een stabiele en vrije democratie in het Midden-Oosten essentieel is voor de veiligheid van 'Amerika'. De campagne [nieuwspraak voor 'oorlog'] is een onderdeel van "de roeping van deze generatie" 'Amerikanen' om de vrijheid te koesteren waar die voordien niet bestond.
Wie geïnteresseerd is in de rest van Bush' propagandapraatjes (waarin overigens opvalt dat hij niet meer spreekt over 'handhaving van de koers [stay the course]") kan het hele verhaal lezen in de New York Times.

Intussen blijkt uit een 'geheim' rapport van het Britse kabinet (Daily Telegraph van gisteren) dat - ook al beweert Tony Blair dat er geen verband is tussen de Britse buitenlandse politiek en terroristische aanslagen in Groot-Brittannië - bij stukjes en beetjes indirect wordt toegegeven dat de Britse betrokkenheid bij militaire acties in Irak en Afghanisten juist hebben geleid tot een toename van islamitische terroristische groeperingen. Het rapport vraagt dan ook om "een significante vermindering van het aantal en de intensiteit van regionale conflicten die terroristische activiteiten voeden".

De Volkskrant berichtte vandaag tenslotte nog dat duizenden door de VS aan de Iraakse veiligheidstroepen geleverde wapens spoorloos verdwenen zijn, dat is 4% van alles wat geleverd of betaald is [wat dat betekent is me niet duidelijk: weten ze ook nog niet of ze betaald zijn?]. De slimbo's hebben bovendien vergeten van 97% van de 370.000 geleverde vuurwapens het serienummer te noteren...

Nieuwe leugens van het ANP!

De Volkskrant meldt vandaag dat van degenen die gisteren naar het eerste lijsttrekkersdebat op Radio 1 geluisterd hebben 34% vindt dat Balk de discussie gewonnen heeft.

Hoe kan het Algemeen Nederlands Propagandabureau dat nu beweren? Mij is niet om mijn mening gevraagd, en twee andere luisteraars die ik vlug even opgebeld heb ook niet. Dit soort leugens doet niet onder voor de bewering in het stalinistische Albanië dat godsdienst volledig uitgebannen was, of in de Chinese Volksrepubliek dat daar geen AIDS voorkwam.

Ik kan me niets anders voorstellen dan dat het ANP alleen gevraagd heeft naar de mening van de bewoners van een bejaardentehuis in Limburg en dat de resultaten gemakshalve zijn geëxtrapoleerd naar de volledige Nederlandse bevolking.

Hoe kan een weldenkend mens in kotsnaam nog een voorkeur uitspreken voor iemand die een ander verwijt dat hij "draait en oneerlijk" is (niet dat ik een fan ben van Wouter Bos!), terwijl zijn hele politieke carrière als eerste minister bestaat uit een aaneenschakeling van leugens (bewijzen van massavernietigingswapens in Irak, opbouwmissie in Afghanistan) en gedraai (geen kernenergie/wel kernenergie)?

Waarom luisteren politici niet wat meer naar kinderen?

... en wat minder naar de financiële mafia?

De Surinaamse krant De Ware Tijd schrijft vandaag over een Peace Poster Contest met als thema "Celebrating Peace". Wat de deelnemertjes daar willen is uitermate duidelijk en zou iedere politicus (een enkele goede uitzondering daargelaten) met de neus op zijn eigen tweeslachtigheid moeten drukken.

Samen naast elkaar leven, geen ruzie maken, elkaar begrijpen, elkaar liefhebben, maar vooral geen oorlog waar onschuldige mensen worden doodgemaakt en hun land wordt vernietigd.

Zo moeilijk moet het toch niet zijn om die paar simpele woorden te onthouden en bij alle beslissingen mee te laten spelen?

Opbouwmissies zijn goed, maar dan met schoppen en betonmolens, artsen en technici.

Democratisering is ook geweldig, maar dan alleen door het stimuleren van goed onderwijs. Alleen mensen met een goed ontwikkeld denkvermogen zijn in staat zich niet te laten meeslepen door vooroordelen.

Stemadvies voor 22 november!

Nee, ik ga niet vertellen op welke partij je je stem moet uitbrengen. Mijn advies is van andere aard.

In Nederland wordt namelijk in de meeste gemeenten gebruik gemaakt van stemcomputers (de overheid heeft het nog steeds over stemmachines, maar dat klopt niet: in een stemmachine wordt mechanisch geteld, zoals in een ouderwetse telmachine, in de tegenwoordig gebruikte apparaten worden de stemmen electronisch geteld).

Ik heb al vaker aangegeven (en wie mij niet vertrouwt, raad ik aan even de tijd te nemen voor een bezoek aan de site van Wij vertrouwen stemcomputers niet en de informatie aandachtig door te lezen) dat stemcomputers niet betrouwbaar zijn, al was het alleen al omdat de stemprocedure bij computers niet democratisch te controleren is.

Daarom is het van belang dat kiezers zoveel mogelijk stemmen met potlood en papier. Tot op heden was dat in negen gemeenten mogelijk (Leeuwarderadeel, F; Neerijnen Geld.; Oirschot, NB; Ooststellingwerf, F; Schermer, NH; Schijndel, NB; Sint Anthonis, NB; Zeevang, NH; Zoeterwoude, ZH en Zuidhorn, Gr.).

Dankzij het feit dat het ministerie vandaag de stemcomputers van de Sdu heeft afgekeurd zijn er nu enkele tientallen gemeenten bijgekomen, die ineens zonder stemcomputers zitten. Het is mogelijk dat die gemeenten alsnog computers van het -overigens op dubieuze gronden- goedgekeurde merk Nedap aanschaffen, maar het waarschijnlijkst is dat in die gemeenten op 22 november met papier en potlood gekozen zal worden. Deze gemeenten zijn: Aalsmeer, Alphen aan de Rijn, Ambt Montfort, Amstelveen, Amsterdam, Beemster, Bernheze, Culemborg, Drimmelen, Eindhoven, Franekeradeel, Geertruidenberg, Goes, Gorinchem, Heiloo, Hilvarenbeek, Hoogezand-Sappemeer, IJsselstein, Leiderdorp, Meijel, Moordrecht, Nederlek, Reeuwijk, Ridderkerk, Roerdalen, Schiedam, Sevenum, Tholen, Tilburg, Uden, Uithoorn, Veere, Vlieland, Vlist, Waalre.

Mijn advies is daarom: ga stemmen in een van de bovenstaande gemeenten waar nog volledig democratisch met papier en potlood gestemd kan worden.

Dankzij een relatief recente wetswijziging kan bij landelijke verkiezingen (Tweede Kamer en Europees Parlement) met een (gratis!) kiezerspas in heel Nederland gestemd worden. Een dergelijke kiezerspas kun je bij je gemeente aanvragen. Je kunt dat mondeling doen, dan krijg je hem meteen mee. Je moet dan wel een je 'oproepingskaart' en (uiteraard) een geldig legitimatiebewijs meenemen.
Je kunt je kiezerspas ook schriftelijk aanvragen (vanaf ongeveer 2 maanden vóór de verkiezingen. Omdat de aanvraagformulieren per gemeente verschillen, kun je dat het beste bij je gemeente navragen of opzoeken op de website van de je gemeente.

Pyrrhus-overwinning?

Wij vertrouwen stemcomputers niet is al een aantal maanden bezig om te proberen de beslissing om verkiezingen met stemcomputers mogelijk te maken terug te draaien. De afgelopen weken zijn er enkele TV-uitzendingen aan onze doelstellingen gewijd, waarin duidelijk gemaakt werd dat stemcomputers gemanipuleerd kunnen worden - zoals enkele maanden geleden in het Brabantse dorpje Zeeland al overduidelijk bleek (in dit geval is een strafrechtelijk onderzoek ingesteld) en dat bepaalde signalen van de computer afgeluisterd kunnen worden. Hierdoor was het bij een eerste test al mogelijk om met een routeplanner (!) op tientallen meters afstand van een computer van het merk Nedap te registreren of iemand op het CDA gestemd had. Met verder uitgewerkte apparatuur is het ongetwijfeld mogelijk om elke partij en zelfs de naam van de gekozen kandidaten te ontcijferen.

De verantwoordelijke minus-ter (Nikolaï, VVD) heeft de AIVD opdracht gegeven om de verschillende types stemcomputers te onderzoeken. Vanmiddag is naar aanleiding daarvan bekendgemaakt dat de computers van leverancier Sdu niet gebruikt mogen worden, omdat die een zeer eenvoudig zichtbaar te maken signaal uitzenden. Drie van de vier types van het merk Nedap (gebruikt in 90% van de gemeenten) zouden wel 'veilig' zijn en het onderzoek van het vierde type is nog niet afgerond.

Verder heeft Nikolai instructies gegeven voor een zorgvuldige bewaking van de opslagplaats en verzegeling van de Nedap-computers, zodat de software en de chips niet vervangen kunnen worden.

Het klinkt natuurlijk leuk dat vastgesteld is dat stemcomputers (zij het dan een minderheid) onveilig zijn, maar de onderzochte aspecten veranderen niets aan het feit dat ook stemcomputers die niets uitstralen evenmin democratische verkiezingen mogelijk maken. Het is doodsimpel om de programmatuur zodanig in te stellen dat (bijv.) de helft van de SP-stemmen wordt overgeboekt naar de VVD. De software op zich kan al niet democratisch gecontroleerd worden (op de eerste plaats al omdat die niet openbaar is, en op de tweede plaats omdat er maar weinig mensen zijn die daartoe in staat zijn), maar zelfs als de software (broncode) gecontroleerd kan worden, is er nog geen enkele garantie dat die niet zodanig gecompileerd wordt dat er toch weer mee gesjoemeld kan worden.

Daarom is er slechts één werkelijk democratisch soort verkiezingen: met papier en potlood. Daarbij kan het hele proces vanaf de lege stembussen vóór aanvang van de verkiezingen, tot na de tellingen door iedere belangstellende gecontroleerd worden.

Een eventueel acceptabele tussenvorm zou bestaan uit verkiezingen met een stemcomputer, waarbij de computers een strookje moeten afgeven waarop de naam van de gekozen partij/kandidaat vermeld is. De kiezer vouwt dit strookje op en stopt het in een stembus. Mocht er twijfel zijn aan een uitslag, dan kan door telling van de papieren stemstrookjes gecontroleerd worden of de electronische uitslag klopt. En sowieso kan na elke verkiezing steekproefsgewijs de electronische uitslag bij een aantal stembureaux vergeleken worden met de stemstrookjes.

Het risico zit er echter, na de beslissing van Nikolaï van vanmiddag, in dat de 'overheid' bekendmaakt dat de bezwaren serieus genomen zijn, en dat de computers verzegeld en goed bewaakt worden, waardoor ze niet misbruikt kunnen worden. Het meest principiële bezwaar tegen computerstemmen, namelijk het feit dat daarbij volledige democratische controle niet mogelijk is, kan daarbij gemakkelijk ondergesneeuwd raken, al was het alleen maar omdat het niet zo spectaculair is als een spelletje schaak op een stemcomputer.

Sudan is meer dan Darfur alleen...

Naast het Sudan dat we kennen van de beelden van oorlog en honger uit Darfur, van de uitzetting van VN-vertegenwoordiger Jan Pronk, bestaat er ook een heel ander Sudan. Lees een artikel in de New York Times van enkel dagen geleden over de ongelooflijke rijkdom in de hoofdstad Khartoum, waar men slechts lacht over het westen dat een embargo tegen het land hanteert. Het westen kan daardoor immers niet mee profiteren met o.a. China, Maleisië, India en de Verenigde Arabische Emiraten.

Een oplossing voor de huidige problemen zou ik niet kunnen bedenken, zolang als de situatie in de wereld als geheel niet verandert. Uit het artikel zelf blijkt overigens wel dat de zakenwereld bang is dat 'het westen' erin zou kunnen slagen de huidige handelspartners ook over te halen om deel te nemen aan de boycot.

In feite gaat het hier natuurlijk ook over hetzelfde als wat er wereldwijd aan de hand is. Het rijke deel van de wereld buit en hongert het arme deel uit en de armen willen ook hun deel van de rijkdom, maar vooral een menswaardig bestaan. Waarom zouden de rijke Sudanezen hun welvaart delen met de armen in hun land, wanneer het rijke westen ook alles voor zichzelf houdt, wanneer in de westerse landen de tegenstellingen tussen arm en rijk ook steeds groter worden?

Is Mark Rutte verstandig of vreselijk dom?

Tijdens het lijsttrekkersdebat op Radio 1 heeft Mark Rutte (VVD) vandaag Balkenende uitgedaagd om nu al te zeggen met welke partij het CDA na de verkiezingen in zee wil. Hij is bang dat het CDA voor de PvdA zal kiezen. (Trouw, vandaag)

Ik denk eerlijk gezegd dat de PvdA wél graag met het CDA zou willen regeren (er is de laatste tijd al flink richting CDA geflirt door Wouter B. en bijv. Job Cohen), maar als het zover zou komen dat de eerste optie een CDA/PvdA-kabinet zou zijn, ben ik er bijna van overtuigd dat we een herhaling van 2003 te zien zullen krijgen. Ze worden het op een aantal punten niet eens en het CDA gaat alsnog met VVD, D'66 en de diverse LPF-afsplitsingen voort met het verzieken van Nederland.

Verondersteld echter dat Balk toegeeft met de VVD in zee te willen gaan, dan hebben wij een probleem. Veel potentiële SP- en GroenLinks-stemmers zullen zich toch weer laten ompraten door Wouter B. en "tactisch" op de PvdA stemmen. Misschien zullen ook redelijk wat sociale CDA-klanten toch op de PvdA stemmen, omdat ze genoeg hebben van het kapitalistische programma-pakket van de VVD. De PvdA zal groter worden ten koste van SP, GroenLinks en CDA.

Wanneer daarentegen Balk aangeeft met de PvdA te willen gaan regeren, zullen de enge CDA-ers (zeg maar de Verdonk-fans) overstappen naar de VVD en zal hopelijk de noodzaak voor SP- en GroenLinks-stemmers om zich toch maar weer eens tot de PvdA te laten bekeren minder groot zijn, waardoor een (voor mijn gevoel) realistischer "links" blok ontstaat, waarin de PvdA in ieder geval gedwongen wordt om rekening te houden met werkelijke linkse wensen en eisen (van met name de SP). Het CDA zal in een dergelijke combinatie minder macht hebben en zal zich in ieder geval minder door de Zalm & Balk-lijn kunnen laten leiden.

Halfslachtige verontwaardiging?

Alexander Pechtold (van Dom66) heeft in een lijsttrekkersdebat vandaag op Radio 1 Geert Wilders een veeg uit de pan gegeven omdat hij het had gehad over een 'tsunami' van mensen (hij bedoelt ongetwijfeld mensen van niet-'westerse' herkomst) die naar Nederland komen. Pechtold vindt het 'walgelijk' om immigranten te vergelijken met een natuurramp. (de Volkskrant, vandaag)

Ik denk dat Pechtold beter op een andere manier had kunnen reageren. Hij had kunnen bevestigen dat het inderdaad een natuurramp is wanneer een deel van de wereld (het 'westen') een ander deel van de wereld op zo gewelddadige manier uitbuit dat de bewoners van de uitgeperste delen van de wereld geen andere mogelijkheid zien om te overleven dan te proberen zich te vestigen in 'het westen'.

Natuurlijk deed hij dat niet, want daarmee zou hij hebben moeten toegeven dat ook zijn zijwindgevoelige door het steunen van de neoliberale (= kapitalistische, neokoloniale) internationale.

Bovendien had hij eigenlijk, als hij eerlijk was geweest, ook moeten toegeven dat D'66 een partij is waarop je niet moet stemmen, omdat die partij volstrekt onbetrouwbaar is. Wel een hoop 'vernieuwingen' (zoals een gekozen burgemeester, waar écht iedereen al eeuwen op zit te wachten), maar verder vooral gezwalk en gebroken verkiezingsbeloften: in 2003 absoluut tegen kernenergie, in 2005 voorstanders van kernenergie.

Het is duidelijk: naast de bijna per definitie onbetrouwbare VVD en CDA -en trouwens ook de PvdA, zoals die zich onder Wouter Bush ontwikkeld heeft- zijn ook D'66 en de Lijst Wilders partijen waarop niet gestemd mag worden!

De muur van de schande [gastkolom]

Afgelopen donderdag ondertekende George W. Bush, nog steeds president, in het Witte Huis de droevig genoeg nu al als "wet van de muur" bekende wet. Met deze wet wordt toestemming gegeven voor de bouw van een muur van meer dan 1,000 km lang op de grens met Mexico om ervoor te zorgen (dat is wat beweerd wordt) te proberen de illegale immigratie af te remmen.

Door de regering van de V.S. wordt uitgelegd, voor als we het niet goed begrepen hebben, dat hiermee in werkelijkheid het Amerikaanse volk beschermd wordt. Dat wordt beschermd, zo wordt gesteld, tegen een steeds gevaarlijkere, steeds vraatzuchtigere en steeds brutalere immigratie.

Wat er niet bij gezegd wordt - Bush weet immers dat de verkiezingen van november dichtbij zijn - dat hij met zijn muren vlug voorbijgegaan is aan de geschiedenis.

Het is niet gewenst dat wij ons herinneren hoe meer dan veertig jaar geleden de autoriteiten van de USSR en van Oost-Duitsland besloten het oostelijke deel van Berlijn te isoleren om de uittocht van burgers naar het Westen te stoppen. Daarvoor werd bevel gegeven tot het plaatsen van de eerste prikkeldraadversperringen. Op deze eerste prikkeldraadversperringen volgde, na enkele dagen, de muur. Tegen de tijd dat deze klaar was, waren velen er al in geslaagd en nog veel anderen bleven dat proberen ondanks de betonnen gevaarten die zich voor hen verhieven. Meer dan 250 mensen stierven in een poging om over te steken, meer dan 75.000 werden gearresteerd omdat ze probeerden te ontsnappen, en duizenden mensen werden berecht omdat ze anderen bij hun vlucht geholpen hadden.

Wat ons ook niet verteld wordt (misschien herinneren ze zich dit zelf niet eens) is dat in 1962 de voorkant van het Amerikaanse tijdschrift Time Magazine naar de Duitse muur van de schande verwees met een tekening van de muur, die bijna helemaal in zwart-wit was, uitgezonderd het donkerrood van de bloemenkrant aan een van de zijkanten.

Een jaar later verwees John F. Kennedy expliciet naar de muur als "Muur van de schande" in zijn jaarlijkse State of the Union Address.

Toch is Amerika al in de jaren 80 begonnen met de bouw van de muur (van de schande) aan de grens met Mexico. Een muur, die anderzijds vanaf de bouw al meer dan 300 doden heeft gekost (doden die weerspiegeld worden in de 3000 kruisen die er aan bevestigd zijn en die herinneren aan de in Mexico, Tijuana en San Diego gestorven immigranten.

George W. Bush vertelt ook niet dat zijn land grotendeels bestaat uit immigranten (uiteindelijk is dat de oorsprong van Thinksgiving Day), waarvan een heel groot aantal van Latijns-Amerikaanse herkomst is. En dat vertelt hij allemaal niet omdat hij vlak voor de verkiezingen staat en omdat hij weet dat de stemmen van de Latinos van erg veel gewicht zijn en hij die niet kan missen omdat hij volgens de statistieken slechts over een erg geringe marge beschikt. Donderdag, toen hij de "wet van de muur" ondertekende, herhaalde hij ook niet wat hij verleden jaar rond deze tijd verkondigd had in de "maand van de Spaanstalige cultuur". Dat was, dat de Latinos door hun harde werk, hun geloof in God en de grote liefde voor hun gezin, zich hadden ingespannen om hun dromen te verwezenlijken en hadden bijgedragen aan de kracht en de vitaliteit van de Amerikaanse natie. Dat zij het leven van de Verenigde Staten hadden verrijkt en dat ze uitgemunt hadden in zaken, in het recht, in de politiek, in het onderwijs, in het gemeenschapsleven, in de schone kunsten, in wetenschappen en op nog veel andere gebieden. Ook gaf hij (bij de ondertekening) niet aan dat de Latinos er tijdens de laatste decennia voor gezorgd hadden dat iedereen in het land een betere en meer belovende toekomst kreeg, dat zij ervoor gezorgd hadden dat in het hele land arbeidsplaatsen gecreëerd werden en dat het aantal bedrijven van Latinos drie maal sneller groeide dan het landelijke gemiddelde.

Maar om terug te komen bij het hoofdonderwerp, en als het antwoord niet te veel voor de hand zou liggen, zou ik tussen neus en lippen willen vragen of er iemand is die gelooft (als iemand dat écht nog zou kunnen geloven) dat een muur, hoe die ook bedacht is en waarvan hij ook gebouwd is, degenen kan tegenhouden die noodgedwongen in een ander land moeten zoeken wat ze in hun eigen land niet kunnen vinden. Denken we dan nog steeds dat de honger afgeperkt kan worden? Misschien zou het antwoord vanuit een naïef standpunt bevestigend luiden. Vanaf hier, Spanje, waar we bijna allemaal uit de eerste hand weten wat het betekent om te emigreren, is het antwoord, hoe dan ook, ontkennend.
©2006 by Cristina Caramés Espada, columniste bij de Diario de Ferrol; vertaald en gepubliceerd met haar toestemming.

Waarom nog wintertijd?

We hebben allemaal in de loop van de jaren gehoord dat door de invoering van zomertijd veel energie (electriciteit0 uitgespaard wordt, omdat het immers een uur langer licht lijkt te blijken. Begrijpelijk.

Wat ik alleen niet begrijp is waarom in october de klok weer een uur verzet wordt, waardoor het weer een uur vroeger donker lijkt te worden, en er dus weer minder energie bespaard wordt.

Toegegeven, in de winter wordt het dan schijnbaar een uur eerder licht, maar ik denk toch dat dat minder besparing oplevert dan het extra uur licht 's avonds. Ik heb althans sterk de indruk dat er meer mensen zijn die 's avonds wat later opblijven, dan mensen die 's morgens vroeger zullen opstaan. In ieder geval zal er door het teruggaan naar de wintertijd beslist niet meer energie bespaard worden dan door de simpele afschaffing van die wintertijd. Bovendien zal die afschaffing prettig zijn voor die mensen die bij de omschakeling twee keer per jaar enkele dagen moeite hebben met aanpassen. Én, het wordt niet meer zo vréselijk vroeg donker als nu in de wintertijd-perioden.

Als ik me goed herinner is het de bedoeling dat de Europese Unie volgend jaar de effecten van de zomertijd (die in feite afwijkt van de standaardtijd) onderzoekt. Ik hoop dat ze dan ook tot dezelfde conclusies zullen komen als ikzelf.

Excuses voor radiostilte

De afgelopen dagen heb ik door familie-omstandigheden maar weinig tijd gehad om mijn commentaar te geven op de gebeurtenissen in de wereld. Eerlijk gezegd heb ik zelfs vaak nauwelijks tijd gehad om me erin te verdiepen.

Vandaag heb ik weer even tijd om wat bij te lezen, maar het is nog best mogelijk dat er ook de komende dagen nog wat stiltes zullen vallen. Het spijt me voor jullie, maar ik heb daarvoor gelukkig een goed advies: zelf het nieuws bijhouden en zorgvuldig overwegen of er wel staat wat er lijkt te staan... Succes!

Het gaat uitstekend met de democratisering van Afghanistan!

Er zijn in Afghanistan afgelopen week weer eens tientallen burgers gedood (maar er zouden ook Taliban gedood zijn - en dan geeft een burgertje meer of minder kennelijk niets meer). Volgens het Afghaanse ministerie van binnenlandse zaken gaat het om 40 burgers en 20 Taliban. Volgens een functionaris van de provincie Kandahar (waar de moordpartij plaatsvond) zouden er echter 85 burgers gedood zijn. Volgens een woordvoerder van ISAF (het betreffende NAVO-onderdeel) zijn er slechts 12 burgers gedood en 70 Taliban, en hij suggereert 'fijntjes' dat de burgers misschien wel door de Taliban doodgeschoten zijn.

Volgens familieleden van de slachtoffers waren er echter helemaal geen Taliban-strijders in de buurt. (de Volkskrant)

De democratiseringspogingen werpen echter nog andere successen af. Gisteravond hoorde ik op Radio Bremen al berichten over lijkschendingen door in Afghanistan gelegerde Duitse soldaten. Ofschoon ontkennen onmogelijk is (de soldaten hebben hun strapatsen zelf gefotografeerd), probeert de Duitse legerleiding het toch voorlopig op "incidenten" ('Einzelfälle') te houden. De gefotografeerde soldaten zijn allemaal geïdentificeerd en zijn (of waren, want een aantal hunner is niet meer in dienst) gelegerd in Mittenwald (Beieren). (die Welt).

Is Eerdmans nu niet medeplichtig?

Es-LPF-er Joost Eerdmans (inmiddels van de nieuwe partij EénNL) heeft in een interview in Nieuwe Revu gezegd dat de kans groot is dat Volkert van der G., die vanuit een gestoord werkelijkheidsbeeld meende de wereld te redden door Pim Fortuyn te vermoorden, bij zijn eerste weekendverlof gedood zal worden.

Volgens Eerdmans worden daarvoor in zijn (Eerdmans') omgeving plannen gemaakt: "Ik heb mensen daarover horen praten. We praten over eenvoudige mensen die boos zijn."

Wat ík me dan afvraag is of Eerdmans nu -met alle terrorisme-paranoia in overheidskringen- niet medeplichtig, door geen aangifte te doen van degenen die deze plannen aan het maken zijn.

Eigenlijk zijn deze plannen nog véél erger dan wat Van der G. deed. Van der G meende (hoe hij dat kon denken is weer een heel andere vraag, en dat zal ik wel nooit begrijpen) dat hij een hoger goed diende door Fortuyn te vermoorden, maar degenen die Van der G zouden willen vermoorden zouden dat doen vanuit een op een misplaatste identificatie gebaseerde wraakbehoefte.

Eng!! Fundamentalisme in Nederland

Net, omdat ik door omstandigheden niks anders kon doen, zitten kijken naar het EO-programma Het elfde uur. In dat programma zat oa.a. de heer Bas van der Vlies van de SGP.

Over het algemeen kwam deze man in de uitzending over als een aardig mens, en misschien zou hij ook best een prettig buurman kunnen zijn, maar op één punt bleek hij toch wel erg eng. Hij gaf namelijk te kennen dat zijn partij, wanneer die op een of andere manier een meerderheid in Tweede en Eerste Kamer zou kunnen aansturen, bepaalde wettelijke mogelijkheden (genoemd werd euthanasie, maar ik kan me nog wel enkele andere voorstellen) zou terugdraaien, omdat hij, vanuit zijn overtuiging, 'weet' dat die wettelijke mogelijkheden niet juist zijn.

Van der Vlies plaatst zich daarmee op een fundamentalistisch vlak, omdat hij anderen wil dwingen zich aan zijn eigen normen te houden.

Toch maar hopen dat er nooit mensen van zijn club naast mij komen wonen...

Van Geel blijft om de gifketel heen dansen!

Van Geel, staatssecretaris van Milieuverzieking (bekend van o.a. gifschepen) heeft bij een EU-vergadering als enige gestemd tegen een voorstel voor schonere lucht, omdat volgens hem Nederland onmogelijk tijdig aan de voorgestelde normen zal kunnen voldoen. (Trouw)

Heeft die Van Geel nou boter op zijn hoofd of stront in zijn ogen, is hij gestoord of is hij gewoon een geboren leugenaar? Het is geen wonder dat Nederland niet (nooit!) aan die normen zal kunnen voldoen, zolang als de huidige politiek gehandhaafd blijft. Maatregelen ter bevordering van schone energie wordt met een pennestreek de nek omgedraaid, het openbaar wordt steeds duurder én slechter, en Nederland wordt steeds verder volgepleurd met snelwegen (die onvermijdelijk, zoals de afgelopen decennia aantonen) ook allemaal na verloop van tijd veranderen in files.

Het is één geluk dat met de groei van het autobezit en -onlosmakelijk daarmee verbonden- het autoverkeer de aardolievoorraden ook steeds sneller opraken. Met een beetje mazzel (althans in dit verband) is er over 20 jaar geen aardolie meer (of -wat waarschijnlijker is- is die helemaal in het bezit en voor exclusief gebruik van de VS) en komt het vanzelf goed met de schone lucht in Europa.

Nederlands eigen Vietnam (vervolg)

Dankzij www.uitzendinggemist.nl heb ik nog naar de gisteren gemiste uitzending Uruzgan ongecensureerd van Zembla gekeken, waarin de niet-ingebedde journalist Arnold Karskens verslag doet van de werkelijke toestand in en rond de Nederlandse opbouwmissie in Uruzgan. Die is heel wat minder rooskleurig (veeleer bloedkleurig) dan het Nederlandse marionettenrégime van Balk en Zalm en de slaafs propaganda verspreidende journalisten die zich wel hebben laten inbedden (en censureren) ons willen doen geloven.

De begeleidende tekst bij de documentaire luidt:

De bewegingsvrijheid van journalisten die meegaan met het Nederlandse leger naar Uruzgan is beperkt. Wat zich buiten de poorten van de militaire basis afspeelt blijft meestal een mysterie. Bovendien moeten verhalen of reportages voor publicatie door het ministerie van Defensie zijn goedgekeurd. Journalist Arnold Karskens had geen last van deze censuur want hij ging voor Zembla zonder de bescherming van het leger naar Uruzgan. Hij spreekt met burgerslachtoffers en verbitterde Afghanen in een gebied dat bijna volledig is overgenomen door de Taliban en waar de Nederlandse militairen vooral bezig zijn met hun eigen veiligheid. Samenstelling en regie: Arnold Karskens en Kees Schaap.

Als je Uruzgan ongecensureerd nog niet gezien hebt, klik dan hier. Ik weet niet hoelang de uitzending on-line beschikbaar is, dus wacht niet te lang. Vooral voor mensen die er nog steeds op vertrouwen dat de Nederlandse soldaten daar met iets constructiefs bezig zijn, is deze documentaire erg verhelderend. Het is diep treurig dat het Nederlandse régime ook hier nog steeds blind naar de pijpen van Bush danst en vooral dat het Nederlandse volk de schuldige politici nog steeds niet met pek en veren door de straten gejaagd heeft...

Roddel of dierenmishandeling?

The Guardian publiceerde enkele dagen geleden een artikel, waarin verwezen werd naar een artikel in de Russische krant Kommersant. Dit artikel verwijst naar een bezoek van de Spaanse koning Juan Carlos aan de regio Vologda (in Noordwest Rusland), waar hij deelnam aan een jachtfestijn. Voor de gelegenheid zou een beer dronken gevoerd zijn (met een mengsel van honing en vodka), waarna Juan Carlos hem zonder veel moeite kon neerschieten.

Ook de voormalige Roemeense dictator Ceaucescu was (en dat staat wél vast) een liefhebber van dit soort misselijke dierenmishandeling - ofschoon het jagen op zich natuurlijk al een walgelijke bezigheid is.

Van Spaanse zijde wordt de bewering als "belachelijk" betiteld, ofschoon wel bevestigd wordt dat de koning inderdaad in augustus in de betreffende regio gejaard heeft..

Wat me eigenlijk daarbij toch wel bevreemdt is dat ik maar in een enkele Spaanse publicatie (20 minutos) een verwijzing naar deze (valse?) beschuldiging gezien heb.

De officiële geschiedenis [gastkolom]

Hebt u zich nooit afgevraagd of de Geschiedenis, de geschiedenis zoals u die kent en voor waar aanneemt, werkelijk zo heeft plaatsgevonden? Deze week kreeg ik de film «La Historia Oficial» van Luís Puenza in handen. Die speelt zich af gedurende de laatste jaren van de militaire dictatuur in Argentinië. Daarin begint een geschiedenislerares “in goeden doen” zich bewust te worden van wat er werkelijk tijdens de voorafgaande jaren in Argentinië gebeurd is, omdat ze begint te twijfelen aan de “officiële geschiedenis” van een van haar leerlingen, van een grootmoeder van de Plaza de Mayo, en van een uit Europa teruggekeerde vriendin.

Het is een door bijna iedereen erkend gegeven dat de Geschiedenis nagenoeg altijd wordt geschreven door de overwinnaars (de ‘moordenaars’, zoals anderen zeggen, terwijl de verliezers jaren nodig hebben om de hunne te schrijven, als ze die ooit kunnen opschrijven.

Welk gedeelte van de door ons bekende geschiedenis is eigenlijk waarheid? En welk gedeelte denken wij te kennen? En van wat wij weten (maar niet altijd aanvaarden), welk deel daarvan willen we weer snel vergeten?

José Saramago, Nobelprijs voor de Literatuur, vermelde in de krant La Jornada dat toen heel Spanje in opstand kwam onder het motto “Nee tegen de oorlog” en wilde voorkomen wat men het liefst, officieel, een preventieve oorlog noemde (wetende, zoals we dat wisten, dat het simpelweg om staatsterrorisme ging), Bush, Blair en Aznar de wereld uitlegden dat we een stelletje naïevelingen waren, niet in staat om de grootsheid te doorgronden van de door hen voorbereide oorlogshandelingen en de daaraan verbonden voordelen. Bovendien moesten die gewaardeerde westerlingen, gesteund door die God die Bush in zijn oor fluisterde, samen strijden tegen hen die probeerden onze waarden en onze cultuur te destabiliseren. Wij, die het met hen niet eens waren, hadden onze ziel verkocht, wij waren de gebruikelijke ‘rooien’, het anti-establishment.

Dat was wat ze ons wijs probeerden te maken, wat ze ons vertelden. Herinnert u het zich nog? Het was toen, zoals op zo vele andere momenten, niet van belang dat absoluut alle gegevens waarover ze zeiden te beschikten en op grond waarvan ze de oorlog begonnen, slechts manipulaties en leugens waren. Het was niet van belang dat de ons gegeven redenen voor het beginnen van de oorlog al na enkele dagen in stukjes uiteenvielen. Weet u het nog?

In de dialoog “The Decay of Lying” zegt Oscar Wilde via een van zijn personages: “Liegen! Ik zou gedacht hebben dat onze politici die gewoonte in ere hielden.” Waarop zijn gespreksgenoot antwoordt: “Ik verzeker u dat dat niet het geval is. Zij komen nooit voorbij het niveau van de vervorming, en ze verlagen zich zelfs tot bewijzen, discussiëren, ruzieën. Wat een verschil met het karakter van de échte leugenaar met zijn openhartige en onbevreesde beweringen, zijn superbe onverantwoordelijkheid, zijn natuurlijke en gezonde minachting voor elk bewijs!”

Een van de bewijzen binnen ons bereik is dat enkele dagen geleden El País meldde dat het aantal Verenigdestaatse doden deze maand, de meesten in Baghdad, in twee weken de 70 benadert. De toename van het aantal verliezen is – zoals wordt gezegd – te wijten aan de agressieve wijze waarop ze in de stad moeten patrouilleren om te proberen het sectarische geweld te verminderen. Hoe het ook gebracht wordt, het gaat om de sterkste toename van het aantal doden sinds januari 2005 (in totaal meer dan 2777).

Maar dat is niet het enige zorgwekkende. Het trieste is dat de experts en de analisten melden dat “de gegevens de indruk wekken dat, ofschoon Irak niet verloren is, ook niet gezegd kan worden dat de Verenigde Staten en hun bondgenoten aan het winnen zijn”; dat “het idee dat Irak een voorbeelddemocratie zou zijn voor de hele regio vanaf het begin een zielige neoliberale fantasie was” en dat “elke keer minder mensen van de politieke en intellectuele elite denken dat handhaving van de huidige koers in Irak goed is voor de oorlog tegen het terrorisme”.

En welke conclusie kunnen we uit dit alles trekken? Dat wanneer de Verenigde Staten besluiten hun “interventie” af te blazen, omdat die hun op korte of middellange termijn geen enkele vorm van populariteit of winst oplevert, hetzelfde zal gebeuren wat al eerder is gebeurd op honderden andere plaatsen die door de yankees aangevallen zijn. Dat het Iraakse volk zal boeten met honger, schaarste en schulden aan die rijke landen (met aan het hoofd Amerika), waarvan de meeste de oorlog weliswaar niet steunden, maar hem wel gedoogden.
©Cristina Caramés Espada, columniste bij El Diario de Ferrol; vertaald en gepubliceerd met toestemming van de schrijfster.

Bush en Archimedes

Niemand kan mij doen geloven dat Bush ooit teksten van de Griekse filosoof Archimedes (287 - 212 vóór onze jaartelling) gelezen heeft, maar kennelijk heeft hij ook adviseurs met een bredere basis (al begrijp ik niet hoe slimme mensen zo dom kunnen zijn om voor hem te willen werken).

De nieuwe plannetjes (door Bush al op 6 oktober ondertekend) uit de nieuwe National Space Policy suggereren in ieder geval dat het tot een hunner is doorgedrongen dat Archimedes ooit gesuggereerd heeft dat vanaf een punt in de ruimte "de aarde uit haar as gekrikt" zou kunnen worden.

Dit zit ongetwijfeld achter het idee om toegang tot de ruimte te ontzeggen aan iedereen die "vijandig [is] aan de belangen van de V.S.". De inleiding stelt dan ook dat "Actievrijheid in de ruimte even belangrijk is voor de V.S. als macht in de lucht en op zee".

Het regime belooft (volgens een artikel in de Washington Post) dat "deze politiek niet bedoeld is voor het ontwikkelen of gebruiken van wapens in de ruimte. Punt."

Ik vertrouw die belofte voor geen cent. De laatste jaren is de leugen vaste prik geworden in de officiële meldingen van het Witte Huis. Bovendien lijkt het me onmogelijk om zonder wapens te verhinderen dat "vijandigen" gebruik zullen maken van de ruimte. Het lijkt me niet waarschijnlijk dat Bush een raketlanceerplaats in Rusland of China zal durven te bombarderen, maar ik zou niet verbaasd zijn als er ook nu al satellieten zijn met een krachtige laser, waarmee "vijandige" satellieten kunnen worden uitgeschakeld.

Hoe zat dat ook weer met die kernwapens?

Het schrikbewind van George Double-Me Bush en al zijn marionetten uit de EU en andere landen spannen zich tot het uiterste in om te voorkomen dat Iran kernwapens gaat produceren en weten niet hoe hard ze Noord-Korea moeten straffen voor een kernwapentest.

Afgelopen vrijdag stond echter in de Washington Post een artikel dat een heel ander licht werpt op deze bezorgdheid: de VS wil namelijk een nieuwe voorraad van 2200 kernwapens aanleggen, die tot ver in deze eeuw gebruikt moeten kunnen worden.

De VS, het enige land ter wereld dat ooit daadwerkelijk kernwapens heeft gebruikt voor het vermoorden van onschuldigen, is op acht locaties (vooral in Californië, New Mexico, Texas en Tennessee) bezig met het opknappen of vervangen van "onefficiënte, oude en dure" nucleaire installaties.

Het artikel meldt fijntjes dat hetzelfde Niet Verspreidings Verdrag, waarmee Bush Noord-Korea en Iran om de oren slaat, ook eist dat de VS en andere ondertekenaars hun eigen voorraden kernwapens elimineren.

Nederlandse democratie

Enkele minuten geleden hoorde ik op de radio een ANP-bulletin, waarin gemeld werd dat Minus-ter Remkes (van binnenlands geneuzel) verklaard had dat gemeenten van minder dan 20.000 (ik kan me eventueel in dat getal vergissen) inwoners vrijwillig moesten fuseren. Anders zou een fusie van hogerhand opgelegd worden.

Dat is een duidelijk voorbeeld van hoe het afgedankte (en door de Nederlandse bevolking allang afgeschreven en alleen door een beslissing van hare koninklijke Bea alsnog aan de macht gehouden) régime van Balkende Ellende denkt dat democratie werkt.

Een minusteriële minkukel dwingt gemeenten tot een vrijwillige fusie. Gebruikt het Balkiaanse schrikbewind wellicht een eigen versie van de Dikke Van Dale of is er misschien een aparte en geheime encyclopedie voor neoliberale politici?
De hoofdbetekenis van 'vrijwillig' luidt in de Dikke Van Dale: «uit vrije beweging, ongedwongen iets doend resp. geschiedend of aanvaard», terwijl de relevante betekenis van 'moeten' luidt: «nodig zijn ingevolge een bevel, een eis [...]»

Het ontbreekt er nog maar aan dat Balk gaat verordonneren dat we bij de verkiezingen op 22 november allemaal vrijwillig op CDA of VVD moeten stemmen, en dat daarom -om te voorkomen dat dit van hogerhand opgelegd moet worden- de kieslijsten alleen stemmen op die twee partijen mogelijk maken.

De Armeense kwestie

De laatste dagen is me regelmatig gevraagd wat ik vind van 'de Armeense kwestie'. Omdat ik altijd huiverig ben om een standpunt te verkondigen zonder het betreffende onderwerp van boven tot onder en van links tot rechts bekeken te hebben, heb ik ook over het onderhavige onderwerp tot op heden nog niets geschreven, ook al had ik er wel degelijk een bepaald "gevoel" over, dat in de buurt staat van het officiële Nederlandse standpunt. Dat is dan ook precies de reden waarom ik dat gevoel niet vertrouwde. Het is immers intussen wel duidelijk dat iemand die zich ergens schuldig voor voelt maar die schuld niet wil erkennen, met graagte wijst naar anderen die nóg ergere dingen gedaan hebben. En de Nederlandse samenleving als zodanig voelt zich nog steeds schuldig voor het gemak en de behulpzaamheid, waarmee in de Tweede Wereldoorlog de nazi's geholpen zijn bij het uitroeien van de Joden. Dat is ook een verklaring voor de blinde steun voor alle oorlogs- en andere misdaden van het land Israel.

Na deze lange inleiding nu gauw terzake. Ik ben erg blij dat ik nu in de "Armeense kwestie" mijn gevoel gesteund voel door de verklaring van DIDF, de Federatie van Democratische Verenigingen van Arbeiders uit Turkije in Nederland. In de loop der jaren heb ik al tientallen leden van DIDF ontmoet en ik heb hen leren kennen als kritische en vooral échte democraten. DIDF heeft onlangs een verklaring afgelegd en ik heb toestemming gekregen die voor mijn weblog over te nemen. Het is een lange, zorgvuldig afgewogen en in de juiste context geplaatste verklaring. Het is inderdaad een lange verklaring, maar ik neem haar toch in haar geheel over, juist omdat ze zo evenwichtig is en de zaken in hun juiste perspectief plaatst:

De discussies rondom de Armeense kwestie duren voort. De manier waarop deze discussies gevoerd worden en de periode waarin deze kwestie ter sprake wordt gebracht dragen niet bij aan een daadwerkelijke oplossing van deze kwestie. Door de wijze waarop wordt gediscussieerd loopt het integratieproces van de migranten afkomstig uit Turkije op z’n zachtst gezegd een stagnatie op.

Omdat de Armenen met de Russen samen zouden hebben gewerkt, werden de Armenen tijdens de Eerste Wereloorlog van Anatolië naar Syrië gedeporteerd. Tijdens deze deportatie werden honderduizenden Armenen vermoord. Ongetwijfeld zijn er Armenen geweest die in 1915 samen met de Russen tegen de Turken hebben gevochten. Hiertegen over staat dat er honderdduizenden Armenen waren die niet samen hebben gewerkt met de Russen. Desalniettemin hebben Jonge Turken en het Turks nationalisme dit als gelegenheid aangegrepen om Anatolië te zuiveren van Armenen. Feit is dat in 1915 de Armenen massaal uitgemoord zijn. Hoe je deze gebeurtenis ook noemt, wat toen heeft plaats gevonden is niet goed te keuren. Dit historisch onrecht tegen het Armeense volk dient derhalve zonder enige twijfel te worden veroordeeld.

Geen enkele massamoord valt te rechtvaardigen. Je kan echter niet het Turkse volk hiervoor verantwoordelijk stellen en/of beschuldigen. Of het nu om een genocide gaat of om een massamoord, deze is gepleegd door het toenmalige bewind. Het Turkse volk heeft hier niets mee te maken. Toen maar ook vandaag leven Turken, Koerden, Grieken en Armenen waar mogelijk samen. Zoals bekend zijn heel veel Armenen die toen in het nauw werden gedreven gered door hun Turkse buren.

Armenen hebben te maken gehad met een historisch onrecht. Het is belangrijk dat dit erkend wordt. Net zo belangrijk is wat we vandaag gaan doen. Want we kunnen geen stappen vooruit zetten als we in het verleden blijven steken. Voor vandaag is het belangrijk dat de relatie tussen beide volkeren op basis van wederzijds respect, rechtvaardigheid en gelijkwaardigheid opgebouwd wordt.

Wat is de zin van deze discussie?
Wij twijfelen eerlijk gezegd aan de goede bedoelingen van degenen die sinds een paar weken in de Nederlandse media en publieke debatten de Armeense kwestie op de spits drijven.

De massamoord op de Armenen is niet de enige massamoord die de Turkse geschiedenis kent. Iemand met enig historisch besef weet bijvoorbeeld dat tegen de Koerden ook verschillende massamoorden gepleegd zijn. Ook de Koerden hebben te maken gehad met deportaties. Vandaag de dag worden 15 tot 20 miljoen Koerden nog steeds systematisch onderdrukt en hun identiteit en democratische rechten worden niet erkend. Is het dan niet een terechte vraag waarom men zich ook niet over deze kwestie ‘zorgen’ maakt? Meten degenen die zich over de ene kwestie wel ‘zorgen’ maken maar over de andere even belangrijke kwestie zwijgen dan niet met twee maten?

Niet alleen in Turkije vond en vindt onrecht plaats. Ook in andere delen van de wereld worden omwille van economische, geografische en politieke belangen landen bezet, oorlogen ontketend en volkeren uitgemoord. Irak, Afghanistan, Palestina en Libanon zijn hier de recente voorbeelden van. Het kan niemand ontgaan zijn dat de oorlog tegen Irak onder valse voorwendselen en leugens is ontketend. De regering Balkenende heeft deze oorlog die dagelijks tientallen levens eist politiek en militair gesteund. Waarom wordt deze daad ook niet aan de kaak gesteld? Is dit geen misdaad tegen de menselijkheid?

Minister president Balkenende was onlangs tijdens de algemene beschouwingen lovend over de VOC. Is dat niet het goed praten van het koloniaal verleden waarbij volkeren onderdrukt, vermoord, uitgebuit, geplunderd en als slaven behandeld werden? Zich bekommeren over de Armeense kwestie, maar zwijgen over al deze zaken getuigt van een dubbele moraal.

Het is niet juist om in een periode waar de landelijke verkiezingen zich aandienen, deze al bijna een eeuw oude kwestie op deze manier ter sprake te brengen. De manier waarop deze discussie plaats vindt brengt ons niet dichter bij een oplossing. Sterker nog, hierdoor zijn we verder verwijderd van een oplossing.

Integratie of tweedeling
Ondanks een falend integratiebeleid, verdachtmakingen en de bemoeienissen van de landen van herkomst, zijn de migranten in het algemeen en de migranten afkomstig uit Turkije in het bijzonder, zich door de jaren heen steeds meer als onderdeel van deze samenleving gaan voelen en gedragen. Tijdens de laatste gemeenteraadsverkiezingen hebben we bijvoorbeeld gezien dat net als heel veel Nederlanders ook heel veel migranten het door de regeringen van Balkenende gevoerde sociaal-economische beleid beu waren. Deze ontevredenheid hebben ze massaal en net als hun Nederlandse buren en collega’s kenbaar gemaakt door hun stem uit te brengen. Het ziet ernaar uit dat ze ook voor de komende verkiezingen massaal hun stem zullen uitbrengen. Dit ondanks het feit dat migranten in de afgelopen periode negatief aan de orde werden gebracht rondom de thema’s als terrorisme, islam-fundamentalisme, huiselijk geweld e.d.

Nu de discussie rondom de Armeense kwestie zo op de spits gedreven wordt, loopt deze positieve ontwikkeling op z’n zachtst gezegd een stagnatie op. Tweedeling en vooroordelen worden hierdoor verder versterkt. Geen enkel weldenkend mens met verantwoordelijkheidsgevoel heeft hier baat bij. Door deze discussie wordt het overgrote deel van migranten afkomstig uit Turkije die geen schuld hebben aan wat bijna een eeuw geleden is gebeurd, weer verdacht gemaakt. Zo wordt o.a. een voedingsbodem gecreëerd voor de Turkse staat, de lobby organisaties van diverse kleur en pluimage en Turkse nationalisten om deze migranten aan zich te binden en hen te mobiliseren rondom hun politieke doelen.

Juist nu de verkiezingen zich aandienen moeten wij het meer gaan hebben over het sociaal-economisch beleid in Nederland. Door te blijven hameren op een onderwerp dat vóór 22 november niet op te lossen is, raken belangrijke actuele onderwerpen waar we over zouden moeten hebben op de achtergrond.

De rol van de Turkse lobby organisaties
De diverse Turkse lobby organisaties die beweren dat ze “400 duizend Turken” in Nederland vertegenwoordigen zijn op hun beurt druk bezig middels diverse acties de zaak verder te laten escaleren. Hierbij worden ze gesteund door de Turkse regering. Via e-mail campagnes, discussiebijeenkomsten, onderlinge overleggen, dreigen met verkiezingsboycot e.d. trachten zij onder de migranten afkomstig uit Turkije nationalistische gevoelens aan te wakkeren en vooroordelen jegens het Nederlandse volk te versterken. Van organisaties die beweren dat ze “400 duizend Turken” vertegenwoordigen, zou je juist een positieve verhouding verwachten. De houding van deze organisaties draagt helaas niet bij aan goede verstandhouding tussen verschillende bevolkingsgroepen.

Zo wordt een beeld gecreëerd alsof alle migranten afkomstig uit Turkije in Nederland een homogene gemeenschap vormen die allemaal hetzelfde denken over de Armeense kwestie. Dat is verre van waar, net als de Nederlanders zijn ook de migranten afkomstig uit Turkije divers en zijn onderling sterk verdeeld. Ook als het gaat om de Armeense kwestie.

Ook dat ze “400 duizend Turken” zouden vertegenwoordigen berust niet op de feiten. Naast deze organisaties zijn vele organisaties die een andere mening toegedaan zijn als het gaat om de Armeense kwestie en tal van andere maatschappelijke kwesties.

Bovendien worden 10 duizenden Koerdische migranten ook gerekend tot de “400 duizend Turken”. Vertegenwoordigen deze organisaties soms ook deze Koerdische migranten? Zo ja, wat is dan hun opvatting over de Koerdische kwestie en de erkenning van de Koerdische identiteit en hun democratische rechten waaronder het zelfbeschikkingsrecht? Natuurlijk zou het een illusie zijn om van dergelijke organisaties die het Turks nationalisme hoog in het vaandel hebben te verwachten dat ze zowel over de Armeense kwestie als ook over de Koerdische kwestie een genuanceerder standpunt zouden innemen. Het enige wat ze doen is het ontkennen van deze kwesties. Met ontkenningen lossen we het probleem echter niet op. Als deze organisaties werkelijk een bijdrage willen leveren aan de Armeense en Koerdische kwesties, dan moeten ze een open en eerlijke dialoog aan moeten gaan met hun achterban.

Tot slot het volgende: De kunstmatig gecreërde discussies zijn niet in het belang van de Nederlandse samenleving. Niet alleen de migranten maar de hele Nederlandse samenleving zal schade oplopen van verkeerd gevoerde discussies. Alleen langs de weg van dialoog, wederzijds respect en democratische besluitvorming kunnen we komen tot een open samenleving waarin iedereen erkend wordt. Zowel de Nederlandse regering als de politieke partijen moeten hierin hun verantwoordelijkheid nemen.

Nederlands eigen Vietnam

De Volkskrant meldde gisteren dat het balkenkabinet akkoord is gegaan met de zending van nog eens zo'n 130 soldaten naar Afghanistan. Minus-ter Kamp van oorlog heeft het in dit verband over 'finetuning', en daar hoeft de Tweede Kamer geen toestemming voor te geven (zegt Kamp).

Door deze beslissing komt het aantal Nederlandse soldaten op 1530, en per 1 november worden dat er nog eens 200 meer, omdat 'Nederland' dan het commando over de ISAF-missie [zelfs het Algemeen Nederlands Propagandabureau durft niet meer over een 'opbouwmissie' te spreken] in Uruzgan overneemt. Het bericht vermeldt niet (dat zal het minus-terie ook wel niet hebben gemeld) of die 200 soldaten na de zes maanden van het Nederlandse commando terugkomen naar Nederland, maar ik zou daar geen weddenschap op durven afsluiten!

Het is toch wel prettig voor Kamp dat er steeds meer Engels gebruikt wordt in Nederland. Ik begin nu ook te begrijpen waarom dat zo gestimuleerd wordt door het régime: als je niet weet hoe je iets walgelijks moet verkopen, gebruik je maar een of andere technisch klinkende Engelse term. 'Finetuning' klinkt alsof het gaat om iets dat zeer accuraat en met grote precisie moet gebeuren, en daarom doet het mij toch wel erg denken aan de zogenaamde precisie-bombardementen van de VS, die in Irak aan duizenden onschuldige burgers het leven gekost hebben.

Huiswerk voor de komende week!

Voor volgende week geef ik jullie allemaal de roman 1984 van George Orwell op. Ik wil daarbij dat jullie goed proberen de parallellen te ontdekken tussen de maatschappij in 1984 en de huidige samenleving in Europa en de Verenigde Staten.

Om jullie vast een beetje op weg te helpen, hier nog een stukje uit de International Herald Tribune van 4 oktober 2006, waarvan de uiteindelijke, angstaanjagende, implicaties nauwelijks te overzien zijn, :

Een consortium van grote universiteiten is met geld van het Homeland Security Department (letterlijk: Ministerie van Binnenlandse Veiligheid), software aan het ontwikkelen waarmee de regering [van de VS] negatieve meningen in kranten en andere publicaties in het buitenland met betrekking tot de Verenigde Staten of hun leiders in de gaten kan houden.

[...] De software zou een veel sneller en meer alomvattend toezicht op de nieuwsmedia van de hele wereld mogelijk maken voor het Homeland Security Department (en wellicht geheime diensten) dat probeert (die proberen) "om gemeenschappelijke patronen in talloze informatiebronnen te identificeren, die een aanwijzing zouden kunnen vormen voor mogelijke bedreigingen voor het land", volgens een woordvoerder van het ministerie.

Nieuwe EU-propagandacampagne van Nederlands régime

Dankzij collega-blogger Vrijspreker hoorde ik dat het Nederlandse régime een website (Nederland in Europa.nl) geopend heeft om ons weer warm te maken voor de neoliberale EU, of tenminste om ons ervan te doordringen dat we er toch niet onder uit komen.

De site is opgezet als een soort katechismus *), waarin vragen worden afgewisseld met antwoorden, die te lang zijn om van buiten geleerd te worden, waardoor het Nederlandse régime hoopt dat alleen de neoliberale alleluja-geluiden zullen blijven hangen. We hebben overigens het recht om te antwoorden. Weliswaar slechts tot een maximum van 400 tekens, en als we er te veel schrijven wordt dát wel gezegd, maar niet hoever we al zijn, zodat ik -en ongetwijfeld vele anderen- met de botte kaasschaaf stukjes hebben zitten wegschrapen.

Voor de duidelijkheid en voor het geval dat mijn gekortwiekte reactie goedgekeurd wordt (er staan tal van kritische reacties, maar het blijft natuurlijk de vraag hoeveel kritiek het régime aan kan), staat hierna mijn oorspronkelijke, volledige reactie:

En dat is nu juist wat er zo fundamenteel mis is met de EU. Er zijn tal van manieren om tot een Europese samenwerking te komen, maar de huidige koers (die al helemaal was uitgewerkt in de gelukkig afgewezen ontwerptekst voor een Europese grondwet) leidt alleen tot een -wellicht- concurrerende economie, die in ieder geval bewoond wordt door onderdrukte loonslaven, die (dankzij de regelneven en -nichten uit Brussel en Straatsburg) geen enkele zeggenschap meer hebben over hun eigen leven, en die eigenlijk alleen nog maar zin hebben als leveranciers van het financiële bloed (geld) voor het hydrocefalische Europa. Ik heb het in ieder geval helemaal gehad met de huidige neoliberale ideologie!
Ik ben overigens graag bereid om met de EU te praten over hoe het wél moet!

*) De katechismus was een vraag- en antwoordboekje dat vroeger verplicht was in het katholieke (en wellicht ook in -een deel van?- het protestantse onderwijs), waarin de rechten en vooral plichten van een goede gelovige waren opgenomen, zoals -in de RK Katechismus van 1898-:

Wat is zonde?
Zonde is elke (bisdommen Breda en Roermond: vrijwillige) overtreding van de Wil Gods.

Enfin, de oudere lezers zullen zich deze wekelijks terugkerende beproeving nog wel herinneren.

Bush en conclusies, een absoluut onmogelijke combinatie

George Bush, degene die de laatste jaren direct en indirect meer menselijk leed heeft veroorzaakt dan wie ook (uiteraard met de hulp van talloze medeplichtigen, zoals 'onze' Balkenende en de Britse Blair en de vroegere -postfascistische- Spaanse eerste minister Aznar), heeft gisteren - zoals o.a. de Voice of America meldt - in een interview van ABC News toegegeven dat een vergelijking tussen de recente gewelddadigheden in Irak en het "Tet offensief" in Vietnam begin 1968 "correct zou kunnen zijn".

In het interview maakte hij overigens geen verwijzingen naar het verloop van de oorlog in Vietnam, en eerlijk gezegd vraag ik me af of hij zich dat kan (of wil) herinneren.

Verdient de EU wel een feestje?

BBC News meldde gisteren dat een Poolse student van 26 jaar oud (Symon Skrzypczak) een wedstrijd heeft gewonnen voor het ontwerp van een logo ter gelegenheid van het 50-jarige bestaan van de EU. Hij heeft daar zelfs een prijs van € 6.000,00 voor gekregen!

Laat ik maar niet zeuren (ik heb toch al de naam dat ik veel te veel te zeur) over het feit dat de EU geen 50 jaar oud is, maar dat het Verdrag van Rome in 1957 ondertekend werd (door de Benelux, Frankrijk, de Duitse Bondsrepubliek en Italië). Trouwens: áls dan per se voorgangers worden meegerekend, waarom dan niet begonnen bij de in 1944 door de respectievelijke regeringen in ballingschap gestichte Benelux Douane-Unie (die officieel op 1 januari 1948 van kracht werd)?

Wat ik echter niet voor me kan en wil houden is dat het ontwerp voor mij vooral een wansmakelijk samenraapseltje is van diverse lettertypes, en dat de toevoeging -ongetwijfeld met een diepere bedoeling- van geaccentueerde letters het geheel zelfs onuitspreekbaar maakt.

En eigenlijk weet ik nog niet eens wat er eigenlijk bedoeld wordt. "Together"? Of -en zo ziet het er optisch, vooral door de dikke rode G eigenlijk meer uit- staat er "To get her"? En de volgende vraag is dan uiteraard: wie is dan die 'her'? De 'samenleving' of 'maatschappij' (beide woorden van het vrouwelijk geslacht). Dat is inderdaad behoorlijk gelukt: de EU heeft een mateloze en nefaste greep gekregen op de samenleving.
Alles wel beschouwd is er dus eigenlijk helemaal geen reden om volgend jaar die EU-feestje te vieren!

Balkende Ellende is teleurgesteld...

... maar ik ben erg bang dat dat voor hem toch niet voldoende zal zijn om zich terug te trekken.

De Volkskrant meldt vandaag dat Balk een 'brief' heeft geschreven aan Harry Mulisch, waarin hij zich afvraagt wat de oorzaak is van de "bijna angstwekkende stilte", omdat hij het "maatschappelijk engagement van intellectuelen, schrijvers en kunstenaars" mist, terwijl die juist -zoals vroeger- de politiek een spiegel zouden moeten voorhouden.

Verder meldt hij in zijn boek Aan de kiezer - Brieven van Jan Peter Balkenende ook dat 'Jan Modaal' die onvoldoende respect [kunnen we het gebruik van het woord 'respect' niet strafbaar stellen? Ik word steeds onpasselijker van dit tot holle frase geïnfleerde woord] krijgt van 'de politiek': "U verdient het dat 'Den Haag' uw problemen en probleempjes serieuzer neemt."

Laat ik maar meteen even reageren op de twee bovenstaande zwamverhaaltjes, misschien dat Balk dan wel besluit de hele oplage te laten verbranden - nóg een nieuw soort (zij het niet erg milieuvriendelijk) soort energie: Balkstroom.

1. Intellectuelen bemoeien zich niet meer met de politiek, omdat de politiek volledig in handen is van leeghoofdige, minkukelige nitwits, die alleen hun eigen vage, hufterige of wat dan ook doelen volgen, intussen wat kletspraatjes verkopen om de aandacht af te leiden en daarna weer gewoon verder gaan. Ik kan me niet voorstellen dat er zelfs maar één intellectueel is die bereid is om zich te bekwamen in het onvindbaar lage denkniveau van 'de politiek'.

2. 'Jan Modaal' heeft geen belangstelling voor Balkengezwets. Voetbalfans van het Feijenoord-type weten wat belangrijk is: "Geen woorden maar daden". De afgelopen vier jaar (en naar ik vrees ook de komende vier jaar) hebben we een kolossale hoeveelheid lege, holle kletsverhaaltjes en valse beloften uit 'Den Haag' horen komen.
Tezelfdertijd hebben we heel duidelijke en walgelijke, soms zelfs misdadige, daden gezien. Er is geen enkele 'Jan Modaal' zo naïef dat hij ook maar durft te hopen dat hij door 'Den Haag' ineens "serieuzer" genomen gaat worden.
En, Balk, Jan Modaal is niet eens het grootste slachtoffer van jouw régime, van jouw schrikbewind, maar ik begrijp dat je daar maar liever niet aan denkt. Jan Submodaal is kennelijk al zover afgeschreven, dat 'Den Haag' ervan uitgaat dat die categorie binnenkort zo murw zal zijn dat ze overgaat tot de kaste der paria's en zich zonder morren laat uitbuiten als moderne zombie-slaven.

Tot afsluiting nog iets, waarover onze o-zo christelijke Balk (en alle politici van dit zogenaamd christelijk en zogenaamd democratische CDA) eens driftig zouden moeten nadenken: "Voorwaar zeg ik u, voor zooveel gij dit één van deze mijne minste broeders gedaan hebt, zoo hebt gij dat mij gedaan." (Mattheüs, 25:40)

Waar is het essay van Maurice de Hond gebleven?

Eerder vandaag wees ik (in Maurice de Hond is het met me eens!) naar een essay van zijn hand, en ik gaf daarbij twee links. Om een of andere reden werken die links niet. Ten behoeve van degenen die toch geïnteresseerd zijn, verwijs ik hier nogmaals naar de link, maar mocht die toch niet werken, dan kun je het proberen via de "Democratie"-pagina op de site van De Hond. Als je daarom de link "bewijsvoering" aanklikt zou je bij zijn essay moeten komen.

George Bush zingt over vrede... of zoiets

Video van een audio-montage van George W.Bush, die Imagine van John lennon zingt. Video van Cal-Tv. Audio van Wax Audioaed

Zwalkende Dom66

Boris Dittrich van de partij met de grootste zijwindgevoeligheid hecht wel grote waarde aan democratie, maar hij vindt de hele paranoia rond de terreurdreiging toch kennelijk véél belangrijker. Hij wil (zo meldt de Metro vandaag) in ieder geval geen steun geven aan de motie van PvdA-er Bert Koenders, die meer duidelijkheid wil over de rol van de AIVD rond de moord op Theo van Gogh.

Boris Boef: "Ik wil het niet op mijn geweten hebben dat deze informatie het proces tegen de Hofstadgroep gaat frustreren."

Misschien vindt Boris D. het ook allemaal niet zo erg dat Samir A. voor het proces tegen hem zijn dossier en aantekeningen niet kon inzien. Immers, als hij die kan inzien, zou het proces ook wel eens onder druk komen te staan. Gelukkig was de met dit proces belaste rechtbank uit ander hout gesneden en dreigde deze zelfs het proces neer te leggen. Rechtbankvoorzitter E. Koning: "Dat is een fundamenteel recht van de verdachten, dat moet worden nageleefd." Ook Officier van Justitie Alexander van Dam is het hiermee gelukkig eens. (Het Parool van gisteren)

Juist in deze zaak lijkt het me heel belangrijk dat alles zorgvuldig wordt afgehandeld. Het gaat hier tenslotte niet over mensen die beschuldigd (of verdacht) worden van een misdrijf, maar van het plannen van een misdrijf. Ik krijg zelf de indruk dat het achterhouden van de stukken voor de verdachten (en hun verdedigers) misschien zelfs wel bedoeld zou kunnen zijn om te voorkomen dat ze vrijgesproken worden.

Aan Boris wil ik verder geen tijd besteden. Hij - net als zijn partij - heeft de afgelopen jaar nog duidelijker dan daarvoor bewezen dat D'66 geen bestaansrecht heeft in een democratische samenleving (voorzover als Nederland daarvoor nog kan doorgaan). Misschien kunnen ze D'66 nog een plaatsje geven op de zinloze geschiedenis-canon van CDA-mevrouwtje Van der Hoeven

Le nouveau stemwijzer est arrivé! Lachu!

Dat was inderdaad even lachen. Bij de vorige gelegenheid kwam ik uit bij de Evangelische Volkspartij en daar kon ik me misschien nog wel iets bij voorstellen.

Deze nieuwe stemwijzer (zeg maar 'stemdommer') maakt het echter wel héél erg bont. Ik zou namelijk moeten stemmen op de Partij voor de dieren, terwijl ik helemaal niks heb met dieren (althans met huisdieren en in het algemeen gedomesticeerde dieren) en zelfs nadrukkelijk aangaf dat ik niet wil dat dierenrechten in de grondwet worden opgenomen.

Wat in elk geval wel klopte was dat ik het CDA niet mijn partij is. Alleen zou volgens de eindgrafiek mijn afkeer van het CDA véél groter zijn dan die van de VVD, en dat slaat dan weer nergens op.

Mijn advies: beslist eerst, op grond van de verkiezingsprogramma's, op welke partij je wilt gaan stemmen en zorg dat je dat héél zeker weet. En gebruik de stemwijzer alléén om eens droevig te grimlachen en zéker niet bij wijze van stemadvies. Hij is net zo doeltreffend als onze 'onvolprezen' democratie, waarin de zogenaamd door onszelf gekozen 'regering' namens ons beslist - en dan dingen doet die wij absoluut niet willen en ook nooit gewild hebben.

Maurice de Hond is het met me eens!

De Hond heeft een essay (als die link niet werkt, ook via de 'democratie'-pagina van Maurice de Hond te vinden) gepubliceerd, waarin hij tot de conclusie komt dat het huidige Nederlandse politieke systeem zowat op sterven na dood is. Dat komt omdat de afstand tussen politiek en burgers enorm is toegenomen: "Het vertrouwen van de burger in politiek en politici is erg laag."

Dat komt volgens De Hond omdat de burger/kiezer in de laatste 50 jaar steeds beter opgeleid, geïnformeerd en zelfstandiger is geworden, terwijl hij door politici nog steeds wordt behandeld als een minkukel, alsof hij zich nog op het niveau van de jaren 1950 bevindt.

Politici worden ook niet vertrouwd door de burger, en daar zit dan ook het wezenlijke van de huidige problemen in de Nederlandse samenleving: "Zoals men uit het dagelijkse leven kan leren, krijg je zeker geen vertrouwen, als je zelf geen vertrouwen geeft!"

Het stuk staat boordevol rake constateringen, zoals: "Het Ministerie van Onderwijs bij voorbeeld vertrouwt in feite de scholen en de leraren niet. Daarom wordt in detail aangegeven wat de leerlingen per schooljaar en per schooltype dienen te leren en wordt via vrijwel dagelijkse circulaires aangegeven wat men verder nog verwacht." (Een 'fraai' voorbeeld daarvan is de door Maria van der Hoeven -dezelfde die vond dat buitenlanders wel Nederlands zouden leren wanneer ze maar genoeg naar Tik-Tak zouden kijken, een programma voor peuters waarin niet één woord gesproken wordt- geïntroduceerde 'canon', waarin exact bepaald wordt welke anecdotes uit de geschiedenis onderwezen moeten worden).

Of: "aan de ene kant straalt de politiek dus uit de kiezer niet te vertrouwen en aan de andere kant laat men regelmatig zien zelf het vertrouwen van de kiezer niet waard te zijn!" (verwijzend naar het Parlementaire Onderzoek over grote infrastructurele investeringen, zoals de Betuwelijn.)

De Hond weet nog niet hoe, maar hij is er wél van overtuigd dat het huidige stelsel het "in de komende tien jaar" zal begeven.

Kortom een inspirerend stuk, dat ruim voldoende stof biedt voor vele avonden van pittige discussies. Aanbevolen voor iedereen die niet blind op een lekker kontje of op een belofte van een van kandidaten stemt of wil stemmen.

Balkende komt uit voor zijn belabberde niveau ...

... en zal dus na zijn optreden als 'gasthoofdredacteur' van het TV-programma RTL Boulevard van 16 november a.s. (6 dagen voor de verkiezingen!) ongetwijfeld kunnen rekenen op de stemmen van de trouwe kijkers van dit programma. (Algemeen Dagblad)

Laten we hopen dat iedereen die niet naar deze zendtijdverspilling kijkt dan ook NIET op de Balkende Ellende en het CDA stemt (en liefst trouwens ook niet op de PvdA), maar op de SP, de enige partij die meer aandacht heeft voor wat Nederland en de Nederlanders nodig hebben dan voor de belangen van het bedrijfsleven.

Nog meer wegenbouwprojecten?

Minister Peijs van Verkeer steekt tientallen miljoenen in diverse projecten voor een betere bereikbaarheid in Nederland. Op korte termijn wordt dat 66 miljoen euri, en regionale en lokale overheden moeten daar nog eens vele miljoenen aan toevoegen. De projecten moeten vóór 2014 worden uitgevoerd en gaan uiteindelijk miljarden kosten - gezien de gebruikelijke budgetoverschrijdingen bij overheidsprojecten worden het waarschijnlijk, eh... wel tientallen miljarden. (Noordhollands Dagblad)

Het is maar goed dat ze ons bij haar aantreden duidelijk verteld heeft dat er geen enkel risico bestond van belangenverstrengeling in verband met het wereldje waarin haar man zich beweegt (hij heeft een bouwbedrijf en is actief bij een Duits cementconcern; daarnaast was hij tot 2003 commissaris bij de BAM-groep). Anders zou ik toch werkelijk iets gaan denken van de kortzinnige bouwdrang van deze minister.

Overigens steekt ze miljoenen, eh... miljarden, in het Nederlandse wegennet, die wel uit onze zakken gestolen zijn (en worden) en die heel wat beter voor tal van andere nuttige zaken besteed zouden kunnen worden: onderwijs, gezondheidszorg, ouderenzorg, maar waarom zou ik het hele rijtje nog eens opschrijven? Iedereen die zijn ogen open heeft weet waar het in Nederland (steeds meer) aan schort!

Geschiedenisles als ganzenbord (of Mens-erger-je-niet?)

Hoe dan ook, het is kennelijk de bedoeling dat onze (klein)kinderen bij hun geschiedenisles voortaan niet meer de hele loop van de geschiedenis bestuderen, maar met zevenmijlslaarzen van de ene naar de andere (door een kabinetscommissie) belangrijke gebeurtenis of feit hink-stap-springen.

Als ik het voorstel goed begrijp, wordt de hele geschiedenis afgedekt, maar krijgen de leerlingen 50 'vensters' uit de laatste 5.000 jaar voorgeschoteld. Uiteraard wordt hierin nog steeds de heldenrol van de landverrader Willem van Oranje verheerlijkt (ongetwijfeld niet in het laatst omdat hij dient als legitimatie voor de monarchie van de zijtak van de Nassau's, die zich nog steeds als Oranje afficheert).

De kindertjes zullen ongetwijfeld veel te weten komen uit de capita selecta, maar het historisch verband van het geheel zal ongetwijfeld nog onduidelijker worden dan het nu al is. Maar misschien is dat ook juist de bedoeling. We mogen tenslotte niet vergeten dat deze commissie is ingesteld door het kabinet van Balk en Zalm. En laatstgenoemde heeft ons verleden jaar al laten weten dat we vooral niet terug moeten zien, maar dat we onze blik op de toekomst moeten richten.

Misschien kunnen we de geschiedenisles maar beter afschaffen, zodat onze kinderen straks nog minder historisch inzicht hebben dan de grote massa's TV-consumenten. De lesuren die daardoor vrijkomen, kunnen dan besteed worden aan sport, onder het motto 'Mens sana in corpore sano' (een gezonde geest in een gezond lichaam). Dat deed het in de jaren 1930 ook uitstekend in nazi-Duitsland...

Wij discrimineren niet, maar...

Het Britse Ministerie van Onderwijs heeft een aantal voorstellen opgesteld, die vóór eind 2006 naar alle instellingen van hoger onderwijs gestuurd moeten worden. Het belangrijkste is dat profs en overig personeel gevraagd wordt "Aziatisch-uitziende" en moslim-mannen te bespioneren, wanneer ze die verdenken van betrokkenheid bij Islamitisch extremisme en steun voor terroristisch geweld.

Gemma Tumelty, voorzitter van de National Union of Students: "Ze zullen iedere Moslim met achterdocht behandelen op grond van zijn geloof. Dit begint de kant van het McCarthyisme op te gaan." (The Guardian, vandaag)

De volledige tekst van de voorstellen (The Prevention of Terrorism Bill) is hier te vinden.

Gaat "blanco lijst" verkiezingen in? Wie controleert de Staat?

Overgenomen uit Het echte nieuws van 14 october 2006:

Bij de Kiesraad heeft zich onlangs een lijst zonder naam aangemeld, een z.g. "blanco lijst". Hierop staan allerlei namen van individuele burgers, die zich kandidaat voor de kamerverkiezing hebben gesteld.
De bedoeling is de ongrondwettige partijbureaucratie die, met daadwerkelijke steun van het staatshoofd, in Nederland in feite de lakens uitdeelt, eindelijk te ontmaskeren en te bestrijden, zodat kamerleden, in plaats van jaknikkende marionetten, weer volksvertegenwoordigers worden, zoals de bedoeling van de Grondwet is.

De Grondwet kent namelijk geen politieke partijen. De leden van de Tweede Kamer worden rechtstreeks gekozen (art. 54 lid 1 ) en stemmen zonder last (art. 67 lid 3). D.w.z. zij zijn volledig vrij om te stemmen, zoals zij zelf willen, ongeacht welke belofte, overeenkomst of afspraak dan ook.

Bovendien zweren of beloven Kamerleden bij hun ambtsaanvaarding trouw aan de Grondwet en een getrouwe vervulling van hun ambt (art. 60). Vanaf dat moment is een Kamerlid grondwettelijk vrij om te stemmen zoals hij wil, d.w.z. afspraken of overeenkomsten met een politieke partij zijn nietig wegens strijdigheid met de Grondwet.

Toch worden kamerleden uit de partij gezet, zodra ze zich daadwerkelijk aan de grondwettelijke belofte of eed wensen te houden. Immers de "partijhierarchie" bepaalt, dat aspirant-kamerleden pas op de kieslijst gezet worden, nadat ze hebben beloofd zich aan de partijlijn te houden. Op soortgelijke wijze als de Kamerleden wordt het staatshoofd, "nadat hij de uitoefening van het koninklijk gezag heeft aangevangen", beëdigd. Ook hij zweert en belooft trouw aan de Grondwet en een getrouwe vervulling van zijn ambt (art. 32).
De uitvoering van de Grondwet wordt in "formele wetgeving" geregeld. In dit verband denken we dan aan de Kieswet. De Kieswet kent wel partijen, althans z.g. "lijsten". Via die lijsten kunnen politieke partijen (verenigingen), CDA, Christen-Unie, D'66, Groen-Links, LPF, PvdA, PvdV, SGP, SP, VVD zich afficheren. Hoewel hun doelstellingen en daden in strijd lijken met de Grondwet, is een rechter onbevoegd "formele wetten" (zoals de Kieswet) aan de Grondwet te toetsen (z.g. toetsingsverbod art. 120 Gw): "De rechter treedt niet in de beoordeling van de grondwettigheid van wetten en verdragen."

Met het partijstelsel ontduikt de politiek met steun van het beëdigd Staatshoofd, stelselmatig de Grondwet. Je zou kunnen zeggen, dat Nederland zich daardoor willens en wetens in een permanente staat van samenzwering bevindt.

Zo is het bijvoorbeeld mogelijk, dat in dit land niet meer de volksvertegenwoordiging, het parlement, maar de regering tegenwoordig beslist over oorlog en vrede. Denk aan Afghanistan. (VS-delegatie -> Regering -> Commissie Stiekem (fractievoorzitters) -> fractiediscipline -> Kamerbesluit)

Bron en volledig (nog pittiger) artikel: Vrijspreker

Wat voor motieven steken er achter de Nederlandse missie in Uruzgan?

Overgenomen uit Het echte nieuws van 7 october 2007

De regering bestempelde cruciale informatie tot geheim, zoals het feit dat Koninklijke Shell belang had bij de uitzending van troepen en de inlichtingenrapporten uit Afghanistan waaruit de ware aard van de missie opgemaakt kon worden. Een open en eerlijk publiek debat werd zo gesmoord.

De regering was rond de jaarwisseling niet bij machte een meerderheid te creëren voor het uitzenden van troepen en D66 maakte de poppenkast compleet door te dreigen met een kabinetscrisis indien het omstreden besluit toch zou worden genomen. Onderwijl werd elders een contingent hotemetoten uit Amerikaanse regerings- en legerkringen en van de NAVO ingevlogen. Ze trokken zich schielijk met Wouter Bos terug achter een gesloten deur, alwaar de echte zaken werden gedaan.

Toen Wouter Bos weer naar buiten kwam, verklaarde hij, ‘Als men (Balkenende en zijn club) zelf de vereiste daadkracht om zo’n besluit te nemen niet op kan brengen, dan zullen wij het wel doen.’

Ongestoord kon Wouter suggereren dat het sturen van Nederlandse troepen een ‘vredesmissie’ betrof, want op alles waaruit iemand het tegendeel zou kunnen opmaken stond het vette stempel ‘staatsgeheim’. Een publiek debat over de achtergronden, beweegredenen, doel en wenselijkheid van de missie vond door alle machinaties nauwelijks plaats.

De manier waarop Wouter Bos zijn aanhang en de rest van Nederland misleidde en een onderdrukkingsmissie verkocht alsof het een vredesmissie betrof, trekt een zware wissel op zijn geloofwaardigheid. De PvdA (en CDA, en VVD en alle andere partijen die de missie mogelijk maakten) heeft iets uit te leggen aan zijn achterban, die volgens peilingen, zelfs het idee van een ‘vredesmissie’ verwierp (59% tegen, 34% voor!).

En dat is nog het minste wat hij moet uitleggen: De Koninklijke Shell (waar onze kandidaat-premier vroeger werknemer was) is met een bedrag van ruim eenentwintig miljard dollar, de grootste investeerder in de olie-industrie van Kazachstan.

Toevalligerwijs in dezelfde week dat de eerste Nederlandse kwartiermakers in Afghanistan arriveerden, bezocht minister Bot de corrupte alleenheerser van Kazachstan, president Nazarbajev.

Bot ging bij hem op bezoek om een contract in de wacht te slepen voor de Koninklijke Shell. De Koninklijke verwierf daarmee de rechten op oliewinning in het Nursultanveld. (Ja, inderdaad, het was onze minister die het contract binnenhaalde. Niet de hoogste baas van de Koninklijke, maar de minister Bot.) (bron: ditkannietwaarzijn.nl) - Klik hier voor de volledige tekst.

Wie bij de komende verkiezingen op één van de verantwoordelijke partijen stemt, weet bij deze waaraan hij of zij zich medeplichtig maakt.

"Vrijheid van meningsuiting" op zijn Verenigdestaats

In de Verenigde Staten, dat weet iedereen, mag - dankzij het befaamde First Amendment - alles gepubliceerd worden, of het nu gaat om de verzamelde werken van Adolf Hitler, fascistische propaganda, of (tot voor kort!) The Anarchist Cookbook (nu downloadbaar vanuit het Verenigd Koninkrijk).

Er is echter een grens. Dat heeft Julia Wilson, een meisje van 14 jaar oud, aan den lijve ondervonden. Ze was ontdaan over de oorlog in Irak en had een afbeelding van George Double-Me Bush op haar website geplaatst, met daarbij de tekst "Kill Bush" en met een in zijn uitgestoken hand geprikt.

Toen ze op school leerde dat dat strafbaar was, veranderde ze haar webpagina, maar toen was het al te laat. Ze werd afgelopen woensdag door de FBI op school uit de biologieles geplukt en door twee agenten van de geheime dienst ondervraagd. Volgens verklaringen van het meisje dreigden ze met de gevangenis en "Ze waren onnodig gemeen". Uiteindelijk werd haar verteld dat het rapport vernietigd zou worden.

Julia is nu van plan een andere webpagina te plaatsen om andere studenten te inspireren om te protesteren tegen de oorlog in Irak. "Ik heb vandaag bedacht dat ik dit ga doen, want het [de ondervraging] is te ver gegaan". (CBS News)