Wijze (en gedenkwaardige) woorden van Pepe Mujica, die tussen 2010 en 2015 president van Uruguay was:
Mensen zitten in een enorm spinneweb [dit is geen spelfout, ik houd me
niet aan de rare spellingsregeltjes van de TaalCurie], namelijk de
consumptiemaatschappij, die is opgezet in functie van de accumulatie. De
mensen zijn zich daar niet eens van bewust.
Als je iets koopt,
vergis je dan niet, dan is het instrument niet het geld waarmee je
koopt. In werkelijkheid koop je met tijd uit je leven, namelijk de tijd
die je hebt besteed om dat geld te verkrijgen. Dat wil zeggen
dat, wanneer je geld uitgeeft, dan geef je in werkelijkheid tijd van je
leven uit, die dan namelijk verdwenen is. Wanneer ik je de soberheid
voorstel als een levenswijze, dan stel ik je die voor als een manier om
meer tijd te hebben. Zoveel mogelijk tijd om te kunnen leven, op de
manier die jou motiveert. En dat is niet noodzakelijkerwijs werken.
Mijn definitie van armoede komt van Seneca: "Arm zijn degenen die veel nodig hebben. Dát zijn de armen."
Overigens is niet alleen het Spaanse régime van Mariano Rajoy (van de
Partido Popular [PP]) het spoor volkomen kwijt. Het is steeds
duidelijker dat de hele PP niet weet wat ze nog verder kan verzieken. Nu
heeft de Galische Gezondheidsdienst van de Xunta (de deelregering van
Galicia, ook in handen van de PP) een foldertje gepubliceerd, waarin
wordt aangegeven dat coïtus interruptus ("voor het zingen de kerk uit")
even doeltreffend is als het gebruik van een condoom. (Zie het artikel van vandaag in Público.)
Ze hopen zeker op
deze manier te kunnen zorgen voor een snellere groei van het aantal
fascisten...
Of het nog gekker kon in Spanje, vroeg ik enkele dagen geleden.
Welzeker, en het kan nóg gekker. Afgelopen zaterdag werd in Madrid de
finale gespeeld van de «Cup van de koning» tussen FC Barcelona (Barça)
en FC Sevilla - overigens met 5-0 gewonnen door Barça.
Bij voorbaat waren
al esteladas (Catalaanse vlaggen met een ster) verboden, maar bij het
stadion stonden veel petten en mutsen (nationale politie) die mensen
dwongen gele dassen en gele T-shirts (zelfs als ze als onderhemd
gedragen werden) uit te trekken, waarna ze in grote afvalcontainers
gegooid werden.
Waarom? Welnu, de kleur geel wordt gebruikt uit
solidariteit met de Catalaanse politieke gevangenen, die door de
postfranquistische dictatuur van Mariano Rajoy gevangen gezet zijn - of
zichzelf in het buitenland verbannen hebben. (Zie ook het gele lintje
dat ik op mijn kleding draag). Zie ook het artikel Groc, el color prohibit [Geel, de verboden kleur] in Público van gisteren.
Kan het nog gekker in het postfranquistische Spanje? Welzeker!
Onlangs vond het Spaanse Hooggerechtshof (Tribunal Supremo) -bestaande
uit door Rajoy sedert 2011 aangestelde fascistische of daarmee
sympathiserende rechter- een oplossing voor het probleem dat ontstaan is
doordat de Belgische, Duitse en Zwitserse rechters de kachel aanmaakten
met de beschuldiging van "rebellie" terzake van de zich in die landen
bevindende Catalaanse politici. Ze hebben nu een nieuw begrip ontwikkeld
(dat overigens [nog?] niet in het Spaanse strafwetboek te vinden is,
namelijk dat van "juridische rebellie", omdat de "democratisch gekozen
regering gedurende twee jaar bezig is geweest met het op slinkse wijze
overtuigen van twee miljoen Catalanen van hun recht om deel te nemen aan
een referendum.
Voor alle duidelijkheid, een referendum over
onafhankelijkheid is niet verboden in de Spaanse grondwet, maar het
régime van Mariano Rajoy heeft die grondwet een beetje (veel) opgerekt,
want in die grondwet staat wel dat Spanje ondeelbaar is (nog een
overblijfsel van Franco, wiens ideeën nog ruimschoots aanwezig waren in
de "regering" die na zijn overlijden in 1978 die grondwet heeft
opgesteld). De redenering is waarschijnlijk dat een referendum
automatisch leidt tot een onafhankelijkheidsverklaring (die overigens
ook uitgesproken is) en tot een daadwerkelijke afscheiding van
Catalonië. Die feitelijke afscheiding zou eigenlijk pas strafbaar kunnen
zijn...
Zie in deze context ook het artikel "El Tribunal Suprem qüestiona la justícia alemanya" in de Catalaanse krant Ara.
Bericht van vandaag uit de Schotse krant The National over de
demonstratie die gisteren het verkeer in de Catalaanse hoofdstad
Barcelona lamgelegd heeft. Volgens de Organisatie (en volgens diverse
Catalaanse kranten) waren er 750.000 (dus ¾ miljoen!) demonstranten;
volgens de politie (die altijd het aantal drastisch verlaagt) waren het
er 350.000, maar zelfs dan.
De demonstratie was georganiseerd om de
vrijheid op te eisen voor de Catalaanse politici die gisteren al 6 maanden
-"preventief", om nieuwe gevallen van "rebellie" te voorkomen-
opgesloten zitten in Spaanse gevangenissen (verspreid over Spanje, een
taktiek van het régime van Mariano Rajoy om te voorkomen dat ze contact
met elkaar hebben en om het ook voor familieleden zo moeilijk mogelijk
te maken om hen op te zoeken) en voor degenen die in de meeste gevallen
ook al 6 maanden vrijwillig in ballingschap gegaan zijn in België, Schotland en
Zwitserland. Tevens eisen ze de opheffing van het illegaal toegepaste
artikel 155 uit de Spaanse grondwet, waarmee het Madrileense régime
Catalonië onderworpen heeft - over "rebellie" [staatsgreep] gesproken...
Een redactioneel commentaar in het Engels van de Catalaanse krant Ara (A Hammer Blow to Spain) over de gevolgen van de uitspraak van de Duitse rechter voor de politiek van de postfascistische Spaanse premier Mariano Rajoy.
De Duitse
rechter heeft beslist dat de Catalaanse president Carles Puigdemont zich
niet schuldig heeft gemaakt aan "rebellie" (of het Duitse equivalent
"hoogverraad").
De Spaanse beschuldiging van misbruik van gemeenschapsgeld moet nog onderzocht worden door de Duitse rechter,
maar het zou mij verbazen wanneer die aanvaard wordt, want de uitgaven
waar het over gaat waren door het wettelijke Catalaanse parlement
goedgekeurd...
Weer een interesssant artikel uit de Belgische Doorbraak van vandaag (Puigdemont vrij, Rajoy maakt Spanje te schande en wat doet Juncker?)
over waarom de EU inzake Catalonië in Spanje zou moeten ingrijpen,en
over de juridische fouten van het postfascistische Spaanse régime van
Mariano Rajoy.
Wat ik in het artikel nog mis, is nadere informatie
over de misvatting (van o.a. Juncker, belastingontduikspecialist van de
EU) dat Spanje een rechtsstaat is. Hiervan is volstrekt geen sprake
meer, zeker niet meer sedert Rajoy in 2011 de macht gekregen heeft,
want de uitvoerende macht (de eerste 4 jaren met een meerderheid in
beide kamers van Rajoy's Partido Popular) heeft een groot aantal hoge
rechters vervangen door rechters van de "goede" bloedgroep, en daarnaast
hebben hoge PP-functionarissen diverse malen verklaard wat voor
straffen uitgedeeld zouden worden, nog voordat de rechters zich hierover
uitgesproken hadden. In een rechtsstaat horen de drie machten
(wetgevende, uitvoerende en de rechterlijke macht) gescheiden te zijn.
In Spanje zitten ze alledrie in dezelfde fascistische handen.
