zondag 15 oktober 2006

Wat voor motieven steken er achter de Nederlandse missie in Uruzgan?

Overgenomen uit Het echte nieuws van 7 october 2007

De regering bestempelde cruciale informatie tot geheim, zoals het feit dat Koninklijke Shell belang had bij de uitzending van troepen en de inlichtingenrapporten uit Afghanistan waaruit de ware aard van de missie opgemaakt kon worden. Een open en eerlijk publiek debat werd zo gesmoord.

De regering was rond de jaarwisseling niet bij machte een meerderheid te creëren voor het uitzenden van troepen en D66 maakte de poppenkast compleet door te dreigen met een kabinetscrisis indien het omstreden besluit toch zou worden genomen. Onderwijl werd elders een contingent hotemetoten uit Amerikaanse regerings- en legerkringen en van de NAVO ingevlogen. Ze trokken zich schielijk met Wouter Bos terug achter een gesloten deur, alwaar de echte zaken werden gedaan.

Toen Wouter Bos weer naar buiten kwam, verklaarde hij, ‘Als men (Balkenende en zijn club) zelf de vereiste daadkracht om zo’n besluit te nemen niet op kan brengen, dan zullen wij het wel doen.’

Ongestoord kon Wouter suggereren dat het sturen van Nederlandse troepen een ‘vredesmissie’ betrof, want op alles waaruit iemand het tegendeel zou kunnen opmaken stond het vette stempel ‘staatsgeheim’. Een publiek debat over de achtergronden, beweegredenen, doel en wenselijkheid van de missie vond door alle machinaties nauwelijks plaats.

De manier waarop Wouter Bos zijn aanhang en de rest van Nederland misleidde en een onderdrukkingsmissie verkocht alsof het een vredesmissie betrof, trekt een zware wissel op zijn geloofwaardigheid. De PvdA (en CDA, en VVD en alle andere partijen die de missie mogelijk maakten) heeft iets uit te leggen aan zijn achterban, die volgens peilingen, zelfs het idee van een ‘vredesmissie’ verwierp (59% tegen, 34% voor!).

En dat is nog het minste wat hij moet uitleggen: De Koninklijke Shell (waar onze kandidaat-premier vroeger werknemer was) is met een bedrag van ruim eenentwintig miljard dollar, de grootste investeerder in de olie-industrie van Kazachstan.

Toevalligerwijs in dezelfde week dat de eerste Nederlandse kwartiermakers in Afghanistan arriveerden, bezocht minister Bot de corrupte alleenheerser van Kazachstan, president Nazarbajev.

Bot ging bij hem op bezoek om een contract in de wacht te slepen voor de Koninklijke Shell. De Koninklijke verwierf daarmee de rechten op oliewinning in het Nursultanveld. (Ja, inderdaad, het was onze minister die het contract binnenhaalde. Niet de hoogste baas van de Koninklijke, maar de minister Bot.) (bron: ditkannietwaarzijn.nl) -
Klik hier voor de volledige tekst.

Wie bij de komende verkiezingen op één van de verantwoordelijke partijen stemt, weet bij deze waaraan hij of zij zich medeplichtig maakt.

Geen opmerkingen: