vrijdag 7 september 2018

Electrische fietsen, een zegen of een ramp?

Allebei, dat kan niet anders, want er is geen koe zo bont of hij "hep 'n voordeel" (om maar een bekende foebballer te parafraseren.

Ze zijn een zegen voor mensen die van fietsen houden, en dat om enigerlei reden niet meer kunnen, met name door ziekte.

En ze zijn natuurlijk een zegen voor de kapitalistische bedrijven, die door hun handel weer geld uit de zakken van de behulpzame consumenten kunnen kloppen. Dat is natuurlijk in werkelijkheid dus eerder een ramp, want op deze manier wordt door veel mensen geld gespendeerd voor overbodige zaken, geld dat dus niet meer aan iets nuttigs besteed kan worden.
Immers, en dat is nog veel meer een ramp, electrische fietsen zijn voor veel meer mensen leuke hebbedingetjes dan noodzakelijke artikelen. Ik zie dan ook heel veel (en steeds meer) mensen op electrische fietsen rijden, die deze om gezondheidsredenen beslist niet nodig hebben. Dat zijn dezelfde mensen die in eerdere generaties op brommers reden of op scooters, en die ofwel gewoon lui zijn, of vinden dat ze zo'n gemotoriseerd apparaat nodig hebben om mee te tellen. Voorlopig zullen ze dus minder snel moe worden dan wanneer ze zich met de fiets zouden verplaatsen. Op den duur echter zal hun conditie de gevolgen daarvan ondervinden. Terwijl de overheid (en andere instanties) mensen erop wijzen dat ze moeten bewegen om een aantal gezondheidsproblemen te voorkomen, gebeurt dit in werkelijkheid steeds minder.
Daarnaast zie ik ook regelmatig mensen op een electrische fiets rijden, die een tijdje geleden nog op een gewone fiets reden, net snel (liever: ontraag) genoeg om niet om te vallen. En als je ze nu, met een half oog, ziet fietsen, lijken ze zich nog steeds op dezelfde manier voort te bewegen, met hetzelfde lage traptempo. Maar wee je gebeente als je ze (als fietser, voetganger of automobilist) niet beter beschouwd hebt, want dan kun je nog van een koude kermis thuiskomen. Ze vliegen je op een kruispunt (al dan niet met voorrang) of bij het afslaan om de oren met een snelheid van misschien wel 30 km/uur. Net als wielrenners, maar die zijn dusdanig uitgedost dat hun gevaarlijkheid meteen opvalt. Bovendien zijn wielrenners gewend aan hun snelheid en weten ze ook hoe ze -als ze dat niet kunnen vermijden- moeten remmen. Die vaardigheid en kennis ontbreekt ten enenmale bij veel geƫlectrificeerde ouderen, ze weten wel hoe ze snel kunnen rijden, maar zijn zich niet bewust van de risico's daarvan, net als veel jongeren die net een rijbewijs gehaald hebben.
Laat ik dan toch maar positief eindigen: doordat veel mensen onnodiglijk een electrische fiets kopen, daalt de prijs, waardoor ze ook gemakkelijker te betalen zijn door mensen, die eigenlijk de enige doelgroep zouden moeten zijn: ouderen en wat minder ouderen, die om gezondheidsredenen niet meer gewoon kunnen fietsen.
P.S.: schrijf me ajb niet om me te wijzen op de verkeerde spelling van electrisch, want ik heb al jaren geleden besloten me niets meer aan te trekken van de spellingsverzieking van de TaalCurie, die om de paar jaar weer nieuwe wijzigingen oplegt met als enig doel om voor zichzelf weer voor een aantal jaren verzekerd te zijn van een ongetwijfeld leuk inkomen. Zie in dit verband mijn artikel Weg met de nieuwe spelling! van 15 october 2005

Geen opmerkingen: