zaterdag 1 november 2025

Het failliet van de parlementaire democratie is helderder dan ooit

Voor veel anarchisten is het een vanzelfsprekendheid: meedoen aan het geldverslindende circus dat ze de parlementaire democratie noemen, is niet aan de orde. Mochten er anarchisten zijn die daar nog aan twijfelen, dan hier een betoog om je te distantiëren van de Haagse politiek en tegelijkertijd een oproep om intensief actie te voeren rondom de komende verkiezingen.


Wat in de afgelopen weken misschien wel het meest naar voren kwam in de berichtgeving rondom de regering en de politieke partijen was de ongelooflijke hypocriete houding van politiek verantwoordelijke mensen. Het is verbazingwekkend dat politici de mensen in Nederland met behulp van desinformatie proberen te overtuigen van hun gelijk. Voor iedereen was het overduidelijk dat de extreemrechtse PVV het kabinet niet vanwege inhoudelijke argumenten liet vallen. Het gegeven dat deze partij macht aan het verliezen was, was de grond voor het opblazen van het kabinet-Schoof. Het moet voor iedereen inmiddels wel duidelijk zijn dat de opvang van vluchtelingen slechts zeven procent van de totale migratie-instroom beslaat en dat dit dan ook voor heel conservatief  Nederland geen crisis kan zijn. De opstelling van de neoconservatieve liberalen was haast nog hypocrieter. Hun  woordvoerder was zogenaamd zo boos op het vallen van het kabinet dat zij in haar boosheid even was vergeten dat deze partij twee jaar geleden precies hetzelfde deed. Het argument van duizenden extra migranten vanwege de nareisproblematiek waarop Rutte IV is gevallen, bleek al heel snel onjuist. De informatie die deze nepliberalen gebruikten was niet waar!


In Den Haag is sprake van machiavellisme pur sang, deze politieke theorie stelt dat alles is toegestaan voor het verwerven of behouden van macht, onafhankelijk van recht en moraal. Men mag liegen, verzinnen en verdraaien naar eigen believen zonder enig moraal. De lessen die we uit de meest recente gebeurtenissen kunnen trekken is dat zondebokpolitiek, gekoppeld aan extreemrechtse praat, zonder enige belemmering heeft plaats kunnen vinden in de heilig geachte parlementaire democratie. Daarbij zullen we in ogenschouw moeten nemen dat de samenleving sterk verdeeld, of gepolariseerd, is waardoor diverse grote groepen geen enkele binding met elkaar lijken te hebben. Hier wordt door de huidige politieke partijen handig gebruik van gemaakt. Het doorlopend benoemen dat we in een onveilige tijds periode zitten (zogenaamde massa-immigratie, de Russen die voor de deur zouden staan, Iran dat al veertig jaar dichtbij het ontwikkelen van een kernwapen zou zijn) zorgt ervoor dat mensen zich angstig voelen. Als daarbovenop de propagandamachine een duistere ‘werkelijkheid’ blijft creëren dan is het niet onlogisch dat mensen deze fictieve werkelijkheid als waarheid gaan zien. Het alsmaar uitroepen van een immigratiecrisis terwijl daar absoluut geen sprake van is, of het drammen over de zogenaamde noodzaak tot het verhogen van de NAVO-norm (lees: geld voor de wapenindustrie) zijn hier slechts enkele voorbeelden van.


Anarchisten kunnen de komende verkiezingen gebruiken om wederom in woord en daad aan te geven dat stemmen niet werkt en dat er sprake is van een fictieve angstcultuur! Het slechts eenmaal in de vier jaar je stem uitbrengen op partijen die zeggen dat ze ons belang dienen, is een niet meer te hanteren systeem. Te makkelijk worden grote groepen in de samenleving beschimpt door partijen die denken dat zij de totale macht hebben en, erger nog, zeggen dat zij namens de bevolking spreken. De weggelopen racisten houden nog steeds trots vol dat twee miljoen mensen op hun eenmansorganisatie hebben gestemd. Het is goed je te realiseren dat er zo`n veertien miljoen stemgerechtigden zijn en dat er dus twaalf miljoen mensen niet op hebben gestemd! Dat is een tweede argument om niet mee te doen aan de verkiezingen. Een niet-democratische partij heeft de samenleving politiek een jaar lang lastiggevallen met het zogenaamd strengste asielbeleid ooit, terwijl een absolute meerderheid van de bevolking juist geen stem op deze megalomane persoon heeft uitgebracht. Ook dat is een gevolg van het parlementaire systeem. Nog een argument is dat deze superclowns met hun rare fratsen het land nogal op kosten jagen. Wat te denken van de kosten van de verkiezingen, de kosten van kabinetsleden die na negen maanden weer aftreden, weer een geldverslindend verkiezingscircus, weer een maandenlange formatie. Tot slot weten we allemaal dat de politiek aangestuurd wordt door lobbyisten en dat daadwerkelijk beleid tot stand komt in bestuurskamers van multinationals. In de meest recente bizarre taferelen van het Haagse circus werd dit aspect onderbelicht. Maar feit blijft dat de wapenindustrie dolgelukkig is met de huidige geopolitieke situatie, waar zogenaamd linkse partijen trots aan bijdragen, en dat Europa nog steeds voor miljarden euro's gas krijgt uit Rusland. Ook in deze situaties zijn politici voor de gewone burgers niet te volgen. Als verkiezingen er echt toe deden waren deze allang afgeschaft!


De Vrije Bond zou er goed aan doen om binnen de komende HOLO-campagne (huur omlaag, loon omhoog) een plek te reserveren voor een antiverkiezingscampagne, met als speerpunt dat extreemrechts niet wederom zo makkelijk aan de macht zal komen. Een campagne waarin wordt benadrukt dat er geen plaats is voor extreemrechts gezeur en zondebokpolitiek. We accepteren niet dat hele groepen mensen buiten de samenleving gezet worden. Boycot de verkiezingen!
Namens de redactie,
Ron Vrij

 

Het bovenstaande artikel is het Redactioneel van het tweede nummer voor 2025 van het blad Buiten de Orde van de anarchistische Vrije Bond. Ook voor niet-anarchisten zijn er veel behartenswaardige zaken benoemd.
Overname van dit artikel is met instemming van de redactie, want "Overname van artikelen met  bronvermelding wordt van harte toegejuicht".

Wat moeten we met democratie, politiek en vertrouwen?

 Wien mijn blog vaker leest, is het beslist opgevallen dat ik met een zekere regelmaat mijn twijfels uitspreek over de waarde van de "democratie", zoals die in Nederland (en in de rest van het 'vrije Westen') wordt geacht te bestaan.

Enkele dagen geleden verblijdde Luuk Koelman me met een artikel, dat op heldere wijze een aantal kwalijke kanten van ons politieke stelsel opsomt. Dat "verblijdde" is niet letterlijk bedoeld, want ik had altijd gehoopt dat er toch een zekere mate van waarheid zat in het wijd verbreidde idee dat 'democratie' de uitdrukking zou zijn van 'de wil van het volk', wat tot halverwege de jaren 1970 eigenlijk ook zo leek te zijn. Helaas is het sinds die tijd alleen maar bergafwaarts gegaan met de vooruitgang van de behartiging van de belangen van 'het volk', en eigenlijk ook met het inzicht van de kiezers in dat verband.

Vooruit, ter leeringhe en ten vermaeke hier de inleiding van het artikel van Luuk Koelman en het eerste van zijn 18 redenen waarom ik geen vertrouwen meer heb in de politiek:

Ach ja, de kloof tussen politiek en burger. Het vertrouwen van de Nederlander in de politiek keldert harder dan ooit tevoren. Zeven op de tien Nederlanders zien de Haagse kaasstolp niet meer zitten. En daar zijn – spijtig genoeg – heel goede redenen voor…

1 – Kamerdebatten zijn één groot ritueel

Ik begrijp allang niet meer waartoe Kamerdebatten überhaupt dienen. Het uitventen van het eigen (vooraf ingestudeerde) gelijk, meer is het niet. Hebt u ooit een politicus tijdens zo’n debat zijn of haar mening horen bijstellen? Zo van: “U heeft mij overtuigd. Bij nader inzien ben ik het toch met u eens.” Nooit. Elke politicus herhaalt tot vervelens toe het standpunt van de eigen partij, desnoods tegen beter weten in.

Altijd met de hakken in het zand.

Rijst de vraag: waarom dan nog urenlang of zelfs tot diep in de nacht debatteren? Kamerdebatten zijn hooguit nuttig om die ander vliegen af te vangen. Of om te scoren met een van tevoren bedachte oneliner, zodat je die de volgende dag ter zelfpromotie op YouTube kunt plaatsen. Kamerdebatten zijn er enkel voor de bühne. Het is één groot ritueel.


Ik heb met de publicatie van dit stukje gewacht tot na de verkiezingen van enkele dagen geledden, in de hoop dat jullie nu de tijd kunnen en willen nemen om het volledige artikel van Luuk te lezen en vooral daarover na te denken, zodat jullie bij de volgende verkiezingen een bewustere stem zullen uitbrengen - en vooral met andere mensen zullen praten over wat 'democratie' zou moeten zijn en hoe die democratie en de daarvoor gebruikte verkiezingen daadwerkelijk tot een betere wereld zouden kunnen leiden!

En denk vooral eens goed na over de slotopmerkingen van Luuk over Zwitserland!