Een normaal denkend mens zou ervan uit moeten kunnen gaan dat een regering zich naar beste kunnen inzet voor het wel van de bevolking van het land dat zij regeert.
In Nederland was dat ook ooit het geval, met name in de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog - ofschoon daar ook toen al de nodige kanttekeningen bij moeten worden gemaakt: De SDAP (SociaalDemocratische Arbeiderspartij) moest afstand nemen van haar meest vergaande (socialistische) uitgangspunten en verwerd tot de PvdA, toen (dat is nu bijna niet meer voor te stellen) nog een écht sociaaldemocratische partij die haar best deed zoveel mogelijk de scherpe kanten van de kapitalistische realiteit weg te vijlen. Ook de Communistische Partij Holland (na de oorlog hernoemd tot Communistische Partij Nederland, CPN) moest zoveel mogelijk gedwarsboomd worden (ongetwijfeld op last van het kapitalistische hoofdkwartier in Washington, waar de heksenjacht tegen "het" communisme onder leiding van Joseph McCarthy in alle heftigheid was losgebarsten). Als je lid was van de CPN was je kans op een betrekking als ambtenaar (zelfs als gewone postbode bij de nationale posterijen, PTT) niet-bestaand.
Ofschoon onder de regeringen Den Uyl (1973-1977) ook de nodige grote fouten gemaakt werden (denk aan de Lockheed-affaire, en de door Den Uyl onder de tafel gehouden Northrop-affaire, zie hierover Vrij Nederland van 2 april 2005) ging het pas daarna met de kwaliteit van de regeringen snel bergafwaarts. Zo werd al gauw de "nominale premie" ingevoerd bij het Ziekenfonds, om op deze manier de hogere inkomens wat meer te ontzien, omdat de rechtse partijen (met name VVD en KVP) vonden dat de inkomens onder Den Uyl teveel genivelleerd waren.
Sedertdien heeft de "regering" zich steeds meer ingezet om de belangen van de rijkste Nederlanders en van het bedrijfsleven te behartigen (denk maar aan de privatiseringen -en de daarbij horende lastenverzwaring voor de gewone mensen- van allerlei nutsdiensten) ten koste van de gewone mensen, ofschoon zij juist degenen zijn die de Nederlandse economie aan het draaien houden.
Zo werden er allerlei mogelijkheden gecreëerd om het voor grote bedrijven (denk aan Apple, Micro$oft, $tar$ucks) en rijken (denk aan Hare Koninklijke Bea en haar familie) mogelijk te maken de belasting legaal te ontduiken (wat dan "ontwijken" wordt genoemd). Ook werden de hoogste tarieven voor de inkomstenbelasting steeds meer verlaagd. Dit alles zogenaamd om te voorkomen dat de nu bevoordeelden Nederland zouden ontvluchten - waarmee gesuggereerd wordt dat Nederland zonder die nuttelozen tenonder zou gaan. Problemen die door de grootgraaiers veroorzaakt worden, komen op de schouders van de arbeidsbevolking terecht: massa-ontslagen (om te voorkomen dat de aandeelhouders van de grote bedrijven een beetje minder dividend zouden krijgen) leiden tot een steeds grotere werkloosheid. En de werklozen komen door de uitgeklede werkloosheidsverzekering al gauw terecht in een bijstandsuitkering (of geen uitkering, wanneer ze een partner met een eigen inkomen hebben). Nog niet zolang geleden is er nog een nieuwe manier gecreëerd om de winsten bij het bedrijfsleven te vergroten: slavenarbeid, waarbij mensen met een uitkering gedwongen worden om "met behoud van hun [minimumuit]kering" tewerkgesteld worden bij bedrijven, die op deze manier nog meer uit de arbeiders kunnen persen.
De miljarden die verloren zijn gegaan door foute manipulaties bij banken in binnen- en buitenland (die desondanks daarna niet of nauwelijks gereorganiseerd zijn) komen eveneens grotendeels terecht op de schouders van de mensen met de laagste inkomens, terwijl zij op diverse manieren toch al het slachtoffer geworden zijn van diezelfde manipulaties. Denk maar aan de hun aangeprate hoge hypotheken voor -eigenlijk- véél te dure huizen, die ze na ontslag niet meer kunnen aflossen.
Daarom verbaast het me ook helemaal niets dat de Nederlandse Roverheid zich niets heeft aangetrokken van de reeds in 1993 uit onderzoek gebleken risico's voor de bevolking van de aardgaswinning (zie de Volkskrant van vandaag). Pas na een ernstige aardbeving in 2012 werd er wat meer aandacht besteed aan die gevolgen. Tot dan toe had de Roverheid alleen aandacht gehad voor de te behalen inkomsten. Desondanks blijven tot op heden serieuze maatregelen om de veiligheid van de Groningse bevolking in ieder geval vanaf nu te waarborgen uit. Van de VVD-minister Kamp (in een eerder kabinet minister van Oorlog) hadden we niet anders verwacht (de Volkkrant van 12 dezer), maar ook de PvdA laat de Groningers gewoon barsten (de Volkskrant van 13 februari), ondanks alle mooie beloften van Samsom (de Volkskrant van 11 februari 2015).
Wat kunnen wij, gewone Nederlanders, doen om Nederland weer een beetje socialer te maken?
Aangezien ik niet de indruk heb dat er veel Nederlanders bereid zijn tot een revolutie met alle risico's van dien, zit er niet veel anders op dan in ieder geval zo bewust mogelijk deel te nemen aan alle 'democratische' verkiezingen in Nederland, dus voor de Tweede Kamer, de Provinciale Staten (en daarmee indirect voor de Eerste Kamer), de Gemeenteraden en voor het vrijwel machteloze Europese Parlement.
Het moge intussen duidelijk zijn dat Nederland met de VVD en de PvdA niet beter wordt! Ook de partijen D66, CDA, SGP, CU en GroenLinks zijn onbetrouwbaar gebleken, omdat ze maar al te gemakkelijk het PVVDA-régime geholpen hebben om bepaalde verslechteringen door te voeren.
Blijven dus over de PVV. de SP (en de PvdD, maar ik houd eerlijk gezegd niet van 'one-issue'-partijen).
Over de PVV kunnen we kort zijn: iedereen weet hoeveel de beloften van Geert Wilders & Co. waard zijn, Tot de verkiezingen van 9 juni 2010 hield Wilders vol dat het handhaven van de AOW-leeftijd op 65 jaar voor hem een 'breekpunt' was, maar de verkiezingen waren nog geen dag achter de rug of hij liet dat breekpunt al los, in de hoop dat hij met VVD en CDA samen een coalitie zou kunnen vormen (NRC van 10 juni 2010).
Een verantwoorde stem kan dus alleen uitgebracht worden op de SP, die al jaren een consequente politiek van solidariteit voorstaat en daarbij de privatisering zoveel mogelijk wil terugdraaien, de belastingtarieven voor de rijken wil verhogen, gelegaliseerde belastingontduiking wil uitsluiten en de speciale belastingregelingen voor bedrijven wil herzien.
En voor wie dat wil, lijkt een stem op de PvdD me misschien ook nog wel zinvol, al ben ik niet zo goed geïnformeerd over haar partijprogramma...
Op 18 maart zijn de verkiezingen voor de Provinciale Staten (en dus voor de Eerste Kamer, die heel belangrijk is om de beslissingen van de Tweede Kamer tegen het licht te houden). Door bij deze verkiezingen een verantwoorde stem uit te brengen kunnen we ervoor zorgen dat het huidige graaierskabinet minder mogelijkheden heeft om de Nederlandse maatschappij nog asocialer te maken en misschien zelfs valt.
Je hebt nog een hele maand de tijd om hierover na te denken en dan op 18 maart een verantwoorde stem uit te brengen. Ik reken op jullie!
In Nederland was dat ook ooit het geval, met name in de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog - ofschoon daar ook toen al de nodige kanttekeningen bij moeten worden gemaakt: De SDAP (SociaalDemocratische Arbeiderspartij) moest afstand nemen van haar meest vergaande (socialistische) uitgangspunten en verwerd tot de PvdA, toen (dat is nu bijna niet meer voor te stellen) nog een écht sociaaldemocratische partij die haar best deed zoveel mogelijk de scherpe kanten van de kapitalistische realiteit weg te vijlen. Ook de Communistische Partij Holland (na de oorlog hernoemd tot Communistische Partij Nederland, CPN) moest zoveel mogelijk gedwarsboomd worden (ongetwijfeld op last van het kapitalistische hoofdkwartier in Washington, waar de heksenjacht tegen "het" communisme onder leiding van Joseph McCarthy in alle heftigheid was losgebarsten). Als je lid was van de CPN was je kans op een betrekking als ambtenaar (zelfs als gewone postbode bij de nationale posterijen, PTT) niet-bestaand.
Ofschoon onder de regeringen Den Uyl (1973-1977) ook de nodige grote fouten gemaakt werden (denk aan de Lockheed-affaire, en de door Den Uyl onder de tafel gehouden Northrop-affaire, zie hierover Vrij Nederland van 2 april 2005) ging het pas daarna met de kwaliteit van de regeringen snel bergafwaarts. Zo werd al gauw de "nominale premie" ingevoerd bij het Ziekenfonds, om op deze manier de hogere inkomens wat meer te ontzien, omdat de rechtse partijen (met name VVD en KVP) vonden dat de inkomens onder Den Uyl teveel genivelleerd waren.
Sedertdien heeft de "regering" zich steeds meer ingezet om de belangen van de rijkste Nederlanders en van het bedrijfsleven te behartigen (denk maar aan de privatiseringen -en de daarbij horende lastenverzwaring voor de gewone mensen- van allerlei nutsdiensten) ten koste van de gewone mensen, ofschoon zij juist degenen zijn die de Nederlandse economie aan het draaien houden.
Zo werden er allerlei mogelijkheden gecreëerd om het voor grote bedrijven (denk aan Apple, Micro$oft, $tar$ucks) en rijken (denk aan Hare Koninklijke Bea en haar familie) mogelijk te maken de belasting legaal te ontduiken (wat dan "ontwijken" wordt genoemd). Ook werden de hoogste tarieven voor de inkomstenbelasting steeds meer verlaagd. Dit alles zogenaamd om te voorkomen dat de nu bevoordeelden Nederland zouden ontvluchten - waarmee gesuggereerd wordt dat Nederland zonder die nuttelozen tenonder zou gaan. Problemen die door de grootgraaiers veroorzaakt worden, komen op de schouders van de arbeidsbevolking terecht: massa-ontslagen (om te voorkomen dat de aandeelhouders van de grote bedrijven een beetje minder dividend zouden krijgen) leiden tot een steeds grotere werkloosheid. En de werklozen komen door de uitgeklede werkloosheidsverzekering al gauw terecht in een bijstandsuitkering (of geen uitkering, wanneer ze een partner met een eigen inkomen hebben). Nog niet zolang geleden is er nog een nieuwe manier gecreëerd om de winsten bij het bedrijfsleven te vergroten: slavenarbeid, waarbij mensen met een uitkering gedwongen worden om "met behoud van hun [minimumuit]kering" tewerkgesteld worden bij bedrijven, die op deze manier nog meer uit de arbeiders kunnen persen.
De miljarden die verloren zijn gegaan door foute manipulaties bij banken in binnen- en buitenland (die desondanks daarna niet of nauwelijks gereorganiseerd zijn) komen eveneens grotendeels terecht op de schouders van de mensen met de laagste inkomens, terwijl zij op diverse manieren toch al het slachtoffer geworden zijn van diezelfde manipulaties. Denk maar aan de hun aangeprate hoge hypotheken voor -eigenlijk- véél te dure huizen, die ze na ontslag niet meer kunnen aflossen.
Daarom verbaast het me ook helemaal niets dat de Nederlandse Roverheid zich niets heeft aangetrokken van de reeds in 1993 uit onderzoek gebleken risico's voor de bevolking van de aardgaswinning (zie de Volkskrant van vandaag). Pas na een ernstige aardbeving in 2012 werd er wat meer aandacht besteed aan die gevolgen. Tot dan toe had de Roverheid alleen aandacht gehad voor de te behalen inkomsten. Desondanks blijven tot op heden serieuze maatregelen om de veiligheid van de Groningse bevolking in ieder geval vanaf nu te waarborgen uit. Van de VVD-minister Kamp (in een eerder kabinet minister van Oorlog) hadden we niet anders verwacht (de Volkkrant van 12 dezer), maar ook de PvdA laat de Groningers gewoon barsten (de Volkskrant van 13 februari), ondanks alle mooie beloften van Samsom (de Volkskrant van 11 februari 2015).
Wat kunnen wij, gewone Nederlanders, doen om Nederland weer een beetje socialer te maken?
Aangezien ik niet de indruk heb dat er veel Nederlanders bereid zijn tot een revolutie met alle risico's van dien, zit er niet veel anders op dan in ieder geval zo bewust mogelijk deel te nemen aan alle 'democratische' verkiezingen in Nederland, dus voor de Tweede Kamer, de Provinciale Staten (en daarmee indirect voor de Eerste Kamer), de Gemeenteraden en voor het vrijwel machteloze Europese Parlement.
Het moge intussen duidelijk zijn dat Nederland met de VVD en de PvdA niet beter wordt! Ook de partijen D66, CDA, SGP, CU en GroenLinks zijn onbetrouwbaar gebleken, omdat ze maar al te gemakkelijk het PVVDA-régime geholpen hebben om bepaalde verslechteringen door te voeren.
Blijven dus over de PVV. de SP (en de PvdD, maar ik houd eerlijk gezegd niet van 'one-issue'-partijen).
Over de PVV kunnen we kort zijn: iedereen weet hoeveel de beloften van Geert Wilders & Co. waard zijn, Tot de verkiezingen van 9 juni 2010 hield Wilders vol dat het handhaven van de AOW-leeftijd op 65 jaar voor hem een 'breekpunt' was, maar de verkiezingen waren nog geen dag achter de rug of hij liet dat breekpunt al los, in de hoop dat hij met VVD en CDA samen een coalitie zou kunnen vormen (NRC van 10 juni 2010).
Een verantwoorde stem kan dus alleen uitgebracht worden op de SP, die al jaren een consequente politiek van solidariteit voorstaat en daarbij de privatisering zoveel mogelijk wil terugdraaien, de belastingtarieven voor de rijken wil verhogen, gelegaliseerde belastingontduiking wil uitsluiten en de speciale belastingregelingen voor bedrijven wil herzien.
En voor wie dat wil, lijkt een stem op de PvdD me misschien ook nog wel zinvol, al ben ik niet zo goed geïnformeerd over haar partijprogramma...
Op 18 maart zijn de verkiezingen voor de Provinciale Staten (en dus voor de Eerste Kamer, die heel belangrijk is om de beslissingen van de Tweede Kamer tegen het licht te houden). Door bij deze verkiezingen een verantwoorde stem uit te brengen kunnen we ervoor zorgen dat het huidige graaierskabinet minder mogelijkheden heeft om de Nederlandse maatschappij nog asocialer te maken en misschien zelfs valt.
Je hebt nog een hele maand de tijd om hierover na te denken en dan op 18 maart een verantwoorde stem uit te brengen. Ik reken op jullie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten