De grote technologiebedrijven zijn in een hectische race om het beste model te bedenken, omdat hun financiële toekomst en marktposities er grotendeels van afhangen.
De opkomst van tekstgenererende systemen, beter bekend als GPT, heeft miljoenen gebruikers over de hele wereld enthousiast gemaakt over hun mogelijkheden en diensten. Grote technologiebedrijven zijn verwikkeld in een soort wapenwedloop en een groot deel van het wetenschappelijke veld debatteert over de gevaren en risico's die deze sprong in de ontwikkeling van kunstmatige intelligentie (AI) kan betekenen voor de mensheid.
Chat GPT bijvoorbeeld, een van de bekendste producten, bereikte in zijn eerste maand dagelijks 10 miljoen actieve gebruikers en brak daarmee het record voor de snelst toegepaste technologie in de geschiedenis. Tegelijkertijd zijn de grote techbedrijven in een verwoede race voor het beste model, omdat veel van hun financiële toekomst en hun markt- (en machts-)posities ervan afhangen. Google, bijvoorbeeld, ziet de dreiging dat mensen minder vragen gaan stellen aan hun klassieke zoekmachine en ze liever stellen aan deze nieuwe Generative Intelligence (GI) systemen die ongepubliceerde teksten genereren als antwoord op specifieke vragen, wat die ook mogen zijn.
Minder bekend is de discussie die op een - laten we zeggen - meer filosofisch niveau plaatsvindt in de wetenschappelijke en politieke gemeenschap over de gevolgen die deze duidelijke sprong in AI kan hebben voor de mensheid. In maart hoorden we bijvoorbeeld van een korte maar krachtige brief van honderden experts uit de wereld die opriepen tot een stop op AI-testen. Henry Kissinger zelf - een man die betrokken was bij het tragisch veranderen van het lot van landen als het onze (Chili) - merkte bezorgd op dat de regels van het spel op wereldschaal en zelfs "de betekenis van de werkelijkheid" worden veranderd. Bill Gates vraagt zich op zijn beurt af "kan een machine besluiten dat wij mensen een bedreiging vormen en concluderen dat zijn belang anders is dan het onze, of simpelweg ophouden om ons te geven?". Het is "mogelijk", antwoordt Gates zelf, "de mogelijkheid bestaat voor AI om uit de hand te lopen" en voegt eraan toe dat "sterke AI's hun eigen doelen zullen stellen". Zijn geruststellende recept is dat "overheden moeten samenwerken met de private sector om die risico's te beperken".
Maar ik denk dat Geoffrey Hinton, ook wel bekend als de "godfather of AI" en tot vorige maand Google's vice president of engineering, de essentie van dit tijdperk het beste weergeeft. "Ik ging weg zodat ik kon praten over de gevaren van AI, ongeacht hoe het Google beïnvloedt," legde hij uit.
In zijn visie - die afwisselend fascinerend en angstaanjagend is - "is het mogelijk dat de Mensheid slechts een voorbijgaande fase is in de evolutie van intelligentie en dat er over een paar honderd jaar geen mensen meer op de Planeet zullen zijn, alleen nog maar Kunstmatige Intelligentie". Dat wil zeggen, als we ooit geloofden dat we het middelpunt van het Universum waren en met de wetenschap leerden we dat we slechts een stipje in een uithoek van de Melkweg zijn; en als we ook geloofden dat we een uitzonderlijke soort in de evolutie van soorten waren, lijkt het er nu op dat we ons moeten openstellen voor de mogelijkheid dat we niet slechts een stipje in het Universum zijn, maar dat het niet eens wij waren die echt geëvolueerd zijn, maar de intelligentie. En deze laatste heeft voor haar (schijnbaar onstuitbare) evolutie niet langer biologie (d.w.z. ons) nodig. Niet de soort, maar de intelligentie evolueert. Zonder het te beseffen zijn we getuige van een evolutie die geen biologie meer nodig heeft.
"Ook niet van gevoelens", voegen Yann LeCun, directeur Artificial Intelligence Research bij Meta, en de beroemde historicus Yuval Noah Harari toe, die onlangs een interessante dialoog hielden over deze baanbrekende uitdaging die AI, in het bijzonder generatieve AI, met zich meebrengt voor ons heden en onze toekomst. "In de menselijke evolutie zijn bewustzijn en intelligentie altijd hand in hand gegaan; we lossen problemen op door gevoelens erbij te betrekken. Maar het zou kunnen dat er andere routes zijn voor de evolutie van intelligentie.
Zoals Geoffrey Hinton zegt, gaat het zo snel dat we niets verder dan drie tot vijf jaar kunnen voorspellen. "Het is alsof je in de mist zit", zegt hij metaforisch, "je ziet slechts een paar meter van de weg, daarachter... het onbekende".
Dus - zouden we kunnen zeggen - laten we meer science fiction lezen om die mist op te ruimen en te begrijpen waar we naartoe gaan en wat ons te wachten staat. Want uiteindelijk lijkt het erop dat het noch de wetenschap, noch wetenschappers waren, maar science fiction en schrijvers die decennia van tevoren een glimp hebben opgevangen van de afschuwelijke en rampzalige loop van onze evolutie.
(gepubliceerd -in het Spaans- in TeleSURtv.net, op 14 juni 2023; vertaald door Dwarslezer)
Nota para la redacción de TeleSURtv: Hace unos días les escribí para solicitar su permiso para publicar en mi blog la traducción que precede de su artículo. Lamentablemente todavía no he recibido una reacción, por lo cual he tomado la libertad de publicarlo. Si no estuvieran de acuerco con ello, háganmelo saber, por favor, y lo retiraré.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten