Goed verhaal, Cohen, maar wat bedoel je werkelijk?

 Job Cohen heeft in een interview in de NRC van 26 dezer te kennen gegeven dat, wat hem betreft, de PvdA, GroenLinks en de SP "in één keer, bam, in één fractie [gaan] zitten met z’n allen". Dat klinkt heel leuk, en ik heb iets dergelijks jaren geleden ook al eens voorgesteld op een ander forum.

Mijn idee was een verkiezingslijst, bijvoorbeeld met een naam als «Linkse Lijst», waarin de leden van de "linkse" partijen zijn opgenomen. (Ik heb "links" tussen aan aanhalings- en sluittekens gezet, omdat er naar mijn idee in Nederland geen werkelijk linkse parlementaire partijen bestaan, hoogstens partijen die in meerdere of mindere mate sociaaldemocratisch zijn.) Een eerste voordeel van zo'n gecombineerde «Linkse Lijst» is in ieder geval dat er minder risico is van verloren restzetels.

De volgorde van de kandidaten wordt dan bepaald aan de hand van het aantal zetels in het zittende parlement: Een kandidaat van de partij met de meeste zetels in het zittende parlement komt op de eerste plaats, op de tweede plaats een uit de partij met het tweede hoogste aantal parlementszetels, en zo verder met de andere "linkse" partijen. Daarna weer in dezelfde volgorde leden van deze "linkse" partijen. De deelnemende partijen kunnen zelf uiteraard de volgorde van hun eigen kandidaten bepalen.
De betreffende partijen hebben hun eigen partijprogramma, zodat de kiezers kunnen kiezen voor hun "eigen" partijkandidaten, die uiteraard hun partijprogramma zullen hanteren bij hun parlementaire activiteiten.
De deelnemende partijen kunnen ook een overkoepelend programma overeenkomen voor de «Linkse Lijst», waarvan de punten in ieder geval voor alle kandidaten op de lijst moeten gelden.

Ik hoop daarbij dat dit niet uiteindelijk leidt tot een kliekjespartij zoals GroenLinks, waarin ik na de fusie van PSP, CPN, PPR en CVP eigenlijk alleen nog wat van de PPR aantrof, dus ik hoop dat de in de «Linkse Lijst» gecombineerde partijen zich daarvan bewust zullen zijn!

En dan verder wat Job Cohen betreft: ik weet niet of ik hem serieus kan nemen, want vóór de verkiezingen in 2010 had hij gesteld te streven naar een "zo progressief mogelijk kabinet", terwijl hij na de verkiezingen pertiment geweigerd had met de SP te spreken, terwijl dat toch de linksste partij was! Zie hierover de laatste alinea van mijn artikel Nog meer electorale contractbreuk... van 1 juli 2010. Maar goed, dat was ruim 10 jaar geleden, dus het is best mogelijk dat hij inmiddels begrepen heeft dat dat toen toch niet zo slim was geweest...