Enkele weken geleden prees Jan Marijnissen de formateur (of informateur?) die aan de wankele wieg had gestaan van Balk IV en hij vroeg zich af of deze over een jaar weer beschikbaar zou zijn.
Met een beetje pech (of mazzel, afhankelijk van je politieke en sociale kleur en voorkeuren) haalt Balk IV niet eens volgend jaar, want de PvdA heeft nu al gedreigd uit het kabinet te stappen, wanneer staatssecretaris Albayrak gedwongen zou worden haar tweede nationaliteit op te geven. (NRC vandaag).
6 opmerkingen:
Voor een (vermoedelijk zeer zeldzaam) keertje moet ik eens zijn met Wilders en evt verwanten: als je in de Nederlandse regering wilt, dan moet je een hele echte complete Nederlander zijn, en geen halve. Dus gewoon 1 paspoort. En geen uitvluchten opdat je van twee walletjes kan eten. Dus het past deze mensen om ofwel het niet-Nederlandse paspoort te verbranden, dan wel terug te treden uit hun funktie.
Je mag dat uiteraard denken, Bill (meningsvrijheid en meer van die nobele kreten), maar ik denk er toch anders over. Om te beginnen vraag ik me af op welke manier Albayrak van twee walletjes zou eten. Ze woont in Nederland, werkt in Nederland, spreekt beter Nederlands dan veel "echte" Nederlanders en haar hele sociale leven speelt zich in Nederland af (althans niet minder dan dat van de talloze Nederlanders die regelmatig in het buitenland op vacantie gaan of zelfs een tweede huisje in het buitenland hebben).
Bovendien heeft ze tenslotte om haar functie te kunnen uitoefenen een ambtseed moeten zweren. Wat voor zin heeft een dergelijke eed dan, wanneer uitsluitend het paspoort van belang is?
Het zou absurd zijn dat ze wel passief onderworpen is aan de "democratische" regeltjes in Nederland, maar dat ze daar niet actief aan mag bijdragen.
Het enige criterium dat zou moeten gelden is de vraag waar iemands sociale leven zich grotendeels afspeelt. Dat is minder makkelijk vast te stellen dan de kleur van iemands paspoort, maar wel zo juist.
Tja, volgens mij geldt de wet, dat iedere Nederlander van 18 jaar en ouder zich verkiesbaar kan stellen. Als je met 2 paspoorten, waaronder het Nederlandse, inderdaad Nederlander bent dan staat dit alles niet ter discussie. Maar ik meen dat je bijvoorbeeld het Nederlanderschap verliest als je in vreemde krijgsdienst gaat. Overigens ken ik wel mensen met dubbele paspoorten (Belgisch; Duits; maar die beschouwen dat meer als curiositeit)
Toch zie ik niet in waarom iemand, die dermate met het lot van Nederland is begaan dat hij/zij zelf in de regering wil, er een probleem mee heeft om het andere paspoort vaarwel te zeggen.
Of zou het deelnemen in onze regering hier gewoon als carrierestapje beschouwd worden, een mooi puntje op het CV?
Of zijn ze misschien bang dat er een mafia in dat andere land bestaat die ze hier overhoop komt schieten als je hun land verlaat?
Met het van twee walletjes eten bedoel ik dat je altijd makkelijk kan terugvallen op "het andere land" als om wat voor reden dan ook het hier wat te heet onder de voeten gaat worden. Het past in mijn gevoel niet bij deelname aan de Nederlandse regering.
En het zweren van eden, ach, daarvan ben ik inderdaad echt niet onder de indruk... vooral niet als politici het doen...
Hmmm, wat moet je eigenlijk met een paspoort? Ik ben blij dat ik mijn paspoort niet zelf aangevraagd heb. Dan hoef ik me ook niet te schamen voor wat het land van mijn aangenomen nationaliteit voor schoftenstreken uithaalt.
Voor veel mensen met een dubbele nationaliteit is, denk ik, het aanhouden van het 'andere' paspoort net zoiets als een Nederlander in Canada die een foto van Juliana aan de muur heeft hangen, of die overal in huis klompen heeft staan: een herinnering aan vroeger, meer een emotioneel gebeuren dan iets anders.
Van talloze collega's van buitenlandse afkomst weet ik dat ze in hun land van herkomst ook niet meer echt thuishoren, omdat ze daar toch ook beschouwd worden als halve buitenlanders. Ze vinden het wel leuk om naar hun geboorteland te gaan voor vakantie, maar ze denken er niet over om te remigreren. En, ja, hun andere paspoort maakt het bij de douane vaak wel een beetje gemakkelijker. Ik kan me niet voorstellen dat dergelijke opportunistische overwegingen iemand minder geschikt maken om in Nederland deel uit te maken van de overheid. Er zijn talloze ('écht Nederlandse') politici die maar al te graag gebruik maken van vrijkaartjes voor voetbalwedstrijden of culturele activiteiten.
En? Die Marokkaanse vrouw op TV gezien (maandagavond 5 maart)? Die haar Marokkaanse paspoort niet wil wegdoen, want "ze voelt zich een beetje benauwd" en "Als Wilders het hier voor het zeggen krijgt dan kan ik gewoon terug gaan naar Marokko".
Dit maakt voor mij perfect duidelijk waar de loyaliteit dan wel de politieke moed ligt en illustreert precies wat ik bedoel.
Ik beschouw haar gedrag overigens als geheel menselijk en begrijpelijk, maar dan moet je dus niet in de Nederlandse regering willen meedoen!
Het nut van een paspoort kan je ter discussie stellen, maar daarom gaat het hier niet: het is hier een symbool van verbondenheid met een land.
En, als je een paspoort zo besmet vindt dat je het niet zelf aanvraagt, waarom heb je het dan niet gewoon geweigerd? Of kostte je dat bij weigering je baan of zo?
Ik vind het zo ongeveer de slapste opmerking die ik sinds tijden heb gehoord. Zoals een klein jongetje dat een bal door je ruit schopt ook kan zeggen "dat deed ik niet, dat deed mijn bal"
Alleen nog even een reactie op dat aanvragen/weigeren van een paspoort. Gewoonlijk krijg je bij je geboorte de nationaliteit (en die bedoelde ik in stricte zin, en daar gaat het uiteindelijk bij de gewraakte discussie ook over) van je ouders of van het land waar de geboorte plaats vindt - dat kan afhangen van eventuele aparte omstandigheden. Zo heb ik dus mijn Nederlandse nationaliteit gekregen (weinig avontuurlijk, inderdaad).
Laat ik er overigens ter nuancering maar even bij zeggen, dat ik geen ander land kan bedenken waar geen rotstreken uitgehaald worden, dus het is bepaald niet zo dat er voor mij andere nationaliteiten zijn die begerenswaardiger zijn dan de Nederlandse.
Een reactie posten