In een interview op CNN heeft John Bolton (vroeger o.a. ambassadeur bij de Verenigde Naties en veiligheidsadviseur van het Witte Huis) op 13 juli toegegeven dat hij betrokken is geweest bij het plannen van diverse staatsgrepen van de Verenigde Staten, o.a. in Venezuela. Verdere informatie wou hij echter niet geven: "Ik ga niet in op de details" (zie De Volkskrant en de Washington Post van 13 juli 2022).
Het is uiteraard bekend dat de VS betrokken is geweest bij talloze eerdere staatsgrepen, denk bijv. aan Iran (1953) en Chili (1973), naast uiteraard neokoloniale oorlogen, zonder zelfs maar een correcte poging tot rechtvaardiging (o.a. in Irak, Afghanistan, Libië). Voorbeelden zijn in ruime mate voorhanden bij Wikipedia.
Trouwens ook de recente provocaties van Rusland door John Biden inzake Oekraïne, en die van de NAVO (het Vreemdelingenlegioen van de VS) door haar uitbreidingen naar het Oosten na de val van de Berlijnse muur -tegen eerdere toezeggingen in om dat niet te doen- moeten gezien worden in het kader van de Verenigdestaatse machtspolitiek. En uiteraard ook die van de de EU in Kiev 2014, onder leiding van Guy Verhofstadt, met vingermatige beklemtoning van de VVD-er Van Baalen). De EU moet hierbij ook gezien worden als een marionet van de VS - denk aan de invloed van de NAVO in steeds meer EU-lidstaten. Immers, conform artikel 25ter 49.c.6 van het Verdrag van Lissabon moet de (beoogde) Europese strijdmacht nauw samenwerken met de NAVO.
*******************
En una entrevista en la CNN, John Bolton (entre otras cosas ex embajador ante las Naciones Unidas y asesor de seguridad de la Casa Blanca) admitió el 13 de julio que había participado en la planificación de varios golpes de Estado en Estados Unidos, incluido el de Venezuela. Sin embargo, no quiso dar más información: "No voy a entrar en detalles" (véase De Volkskrant y el Washington Post (y Público) del 13 de julio de 2022).
Por supuesto, se sabe que los EE.UU. han estado involucrados en numerosos golpes de estado anteriores, por ejemplo, en Irán (1953) y Chile (1973), además de, por supuesto, guerras neocoloniales, sin siquiera un intento de justificación adecuada (por ejemplo, en Irak, Afganistán, Libia). Los ejemplos están ampliamente disponibles en Wikipedia.
Por cierto, también las recientes provocaciones cara a Rusia de John Biden en cuanto a Ucrania, y las de la OTAN (la Legión Extranjera de Estados Unidos) por sus expansiones hacia el Este tras la caída del Muro de Berlín -en contra de anteriores promesas de no hacerlo- deben verse en el marco de la política de poder de Estados Unidos. Y, por supuesto, también la de la UE en Kiev 2014, bajo el liderazgo del belga Guy Verhofstadt, con la acentuación con el dedo de Van Baalen (del VVD neerlandés). En este sentido, la UE también debería considerarse una marioneta de EE.UU.: pensemos en la influencia de la OTAN en cada vez más Estados miembros de la UE. Después de todo, según el artículo 25b 49.c.6 del Tratado de Lisboa, la fuerza militar europea (prevista) debe cooperar estrechamente con la OTAN.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten