Ik heb nieuws voor de FNV en voor de Nederlandse arbeidersklasse. Ik was enkele jaren geleden al woest, zeg maar "laaiend" over de manier waarop de FNV omgaat met de belangen van haar leden, de arbeiders, wier belangen zij juist door dik en dun zou moeten verdedigen, in plaats van stiekem afspraakjes te gaan maken met onze klassevijand, de werkgevers (in werkelijkheid: de werkstelers, want zij vullen hun zakken met de winst op de producten die wij met onze handen geproduceerd hebben).
Zo schreef ik op 24 december 2009 (Weer eens verraden door de vakbonden... (?)) over de manier waarop de FNV, nadat voorzitter Jongerius dat eerst geloochend had, tóch de verhoging van de pensioenleeftijd accepteert (en een aantal andere verslechteringen voor de gepensioneerden!), en op 29 december 2009 over de manier waarop de FNV nu probeert nog wat te redden van het zinkende schip van de welvaartsstaat Nederland (En zoiets (FNV) durft zich vakbond te noemen?).
Op 19 juni 2010 schreef ik over een in grote haast (vermoedelijk in een poging toch nog het met de "werkgevers" bij elkaar gekonkelde accoord een schijn van democratische legitimatie te geven) geproduceerd "referendum" over het door de FNV aanvaarde pensioenaccoord (Aan welke kant staan de vakbonden eigenlijk?) en op 2 juli 2010 (Is dit democratie, fraude, of gewoon misbruik maken van de domheid van het volk?) schreef ik over het leugenachtige bericht van de FNV dat een "grote meerderheid FNV-leden stemt vóór pensioenakkoord", terwijl het in werkelijkheid slechts om 9,14% van de FNV-leden gaat (berekening uiteraard in mijn artikel).
Op 24 september 2010 (Een vakbond moet je kunnen vertrouwen...) en 11 juni 2011 (Wat is de FNV eigenlijk voor iets?) vroeg ik me af wat we eigenlijk kunnen verwachten van de FNV.
En eigenlijk had ik al véél eerder vraagtekens bij wat de vakbonden in Nederland waard zijn (zie bijv. Vakbonden in dienst van het kapitaal van 28 juni 2007).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten