vrijdag 20 april 2007

Leuke omzetten in het verschiet voor de computer-industrie

Minus-ter Hirsch-Ballin van 'Justitie' vindt dat iedere politie-agent een zakcomputer moet krijgen om direct toegang te hebben tot politiegegevens. (Webwereld vandaag).

Ik moet toegeven dat dat voor de onderwereld leuke vooruitzichten biedt. Gezien het gemak warmee overheidsfunctionarissen (ook van de politie) computers bij het grofvuil zetten of geheugensticks verliezen, hoeven criminelen -als dit plannetje wordt ingevoegd- voortaan geen moeite meer te doen. In plaats van agenten om te kopen, kunnen ze nu gewoon een politie-agent zijn zak rollen.

Goed plan, inderdaad! En Zoete Lieve Gerritje zal het weer wel betalen!

1 opmerking:

Anoniem zei

minister peetvader?

... Daarnaast heeft de regering zich verplicht om dergelijke projekten openbaar aan te besteden, waarbij opensource-aanbiedingen (bij vergelijkbare kwaliteit) de absolute voorrang zouden moeten krijgen om monopolisten en koppelverkopers in de wielen te rijden.
Ik weet dus al bij voorbaat absoluut zeker dat die zakcomputers op Windows-CE gaan draaien en van niet-beveiligde protocollen gebruik gaan maken (Micro$oft is nu eenmaal identiek aan lekke mandjes).
De gemiddelde ambtenaar denkt nog steeds dat IT de afkorting is van intelligentie-test, dus daar maken ze zich niet al te druk over, daarvan zijn ze vrijgesteld.

Verder wordt er natuurlijk een verborgen snuffelaar ingebouwd, een aktieve rfid-lezer (met wat meer vermogen dan een winkel- of stationspoortje), zodat op afstand al te bekijken is wie er (in een straal van honderd meter of zo) bezig is met (het plannen van) terroristische aktiviteiten (of wat morgen de modekreet is). Dan kan "eerst schieten, later vragen stellen" ook weer van stal gehaald worden.

Ach, en toevallig gepasseerde chip-knips kunnen ook wat afgeroomd worden, een euro per keer, hoeft niet eens op te vallen.

En denk jij nou echt, dat de onderwereld moeite gaat doen om die dingen te jatten - ze kunnen ze beter in de zakken/handen van de lokale koddebeiers gegevens laten rondstrooien, de chips in de glanslak van de woutenkar vangen het wel op en zenden het als achtergrondruis via elk mobiel knooppunt naar het datacenter van de Familie, waar af en toe een maffioze beheerder de stand van zaken komt opnemen en zich de zoveelste breuk lacht, omdat de juten nog steeds zo hopeloos achter de bij hen allang bekende feiten aanhobbelen.