Dit opiniestuk (van de hand van Augusto Zamora R. (Ex-ambassadeur van Nicaragua in Spanje; ex-hoogleraar Internationaal Publiekrecht en Internationale Betrekkingen aan de Universidad Autónoma te Madrid), op 28 februari 2022 gepubliceerd in de Spaanse Público, bevestigt duidelijk waarvoor ik hier ook al talloze malen heb gewaarschuwd: de duivelse politiek van de Verenigde Staten en haar Vreemdelingenlegioen, de NAVO.
Het is een geluk dat er geen Nobelprijs voor menselijke domheid bestaat, want het zou onmogelijk zijn deze uit te reiken aan een van de zo ruim aanwezige kandidaten, te beginnen met de Europese heersers. De kwestie-Oekraïne (wij weigeren het een invasie of een oorlog te noemen, hoewel het technisch gezien beide zou kunnen zijn) lijkt in niets op wat de westerse media beweren, op het krampachtige af - juister zou het zijn om ze toeval te noemen. Rusland is er niet op uit Oekraïne te annexeren, noch is het een veroveringsoorlog begonnen, noch is het het resultaat van een imperiaal delirium voor verloren grootheid. Het is een geopolitiek conflict in de zuiverste zin van het woord. Geopolitiek in negentiende-eeuwse termen, van een strijd om macht en belangen, want er is geen conflict van ideologieën, geen strijd tussen systemen, hoewel de gebruikelijke huurlingen en dwazen - die helaas geen bedreigde soort zijn - er met alle geuren van een toilet over doorzeuren. Nee, zo is het niet. Het is de oude strijd tussen de wereld die geboren wil worden en de wereld die weigert te sterven (zoals de beroemde uitspraak van de communist Antonio Gramsci), uitgelokt door de weigering van de NAVO om zich niet verder uit te breiden in de richting van Rusland. Want dat, en niets anders, is de oorzaak van de militaire actie. Om Rusland veiligheid te verschaffen, hetgeen de EU/NAVO weigerde, waarmee zij aangaf dat zij volhardde in haar expansionistische politiek.
Er wordt gezegd, herhaald en er wordt op gehamerd dat bij conflicten van deze omvang, het eerste wat sneuvelt de waarheid is. Wij zijn het daar niet mee eens. Wij geloven dat het eerste wat sterft de intelligentie is, want je moet onwetend, dom, dwaas enzovoort zijn om te geloven dat Rusland Oekraïne aanviel vanwege banaliteiten als grootheidswaanzin of waanideeën van keizerlijke liefde, zoals de romannetjes van Corín Tellado (voor wie haar niet kent, de grootste auteur van drie-per-weekse liefdesverhalen die hun moeders of grootmoeders zich met, jawel, jeugdige nostalgie zullen herinneren). Niets van dat alles. Oorlogen zijn duur, zeer duur, en hun lot hangt af, zoals Thucydides zegt, van het geld waarover men beschikt. Vladimir Poetin is geen hersenloze man, zoals men hem pathetisch wil afschilderen. Hij is nog minder een avonturier als Crassus, de Romeinse miljardair die, in navolging van Caesar en Pompeius, een oorlog tegen de Parthen financierde, waarbij de Parthen hem en zijn 30.000 soldaten in tweeën hakten (vandaar de uitdrukking "botte fout").
In ons vorige artikel hebben wij hiernaar verwezen. Oekraïne is een schaakstuk, maar bovenal is Oekraïne een schaakstuk op het wereldschaakbord (om de uitdrukking van Zbigniew Brzezinski te lenen), waar de machtsverdeling voor de komende decennia wordt uitgespeeld, als we zover ooit komen. Laten we het uitleggen. Op dit moment zijn er drie grote spelers - Rusland, de VS en China - verdeeld in twee kampen. In de ene hoek, als in een boksring, de alliantie tussen China en Rusland, en in de andere hoek, de VS. Dit is niet onze uitvinding. Het wordt ad nauseam gezegd en herhaald door de VS en zijn kippenhok. Aangezien in geostrategische zaken alleen de sappeurs conflicten uitvinden, zullen wij officiële documenten van de VS citeren, waarvan wij ook de link zullen geven, voor degenen die hun nieuwsgierigheid willen bevredigen. Vooraf delen wij u mee dat in de Verenigde Staten de regering en het Congres zo vriendelijk zijn om ze, na censuur, openbaar te maken, zodat wie het niet wil weten, het niet te weten komt, want ze staan daar (in het Engels, uiteraard) ter beschikking van het publiek, dat meestal schandalig schaars is. Deze documenten maken het vandaag mogelijk een druppel waarheid te brengen in de orgie van manipulatie en desinformatie die zich afspeelt in dit onwetende Europese kippenhok.
Laten we beginnen met het belangrijkste document, getiteld Nationale Defensiestrategie, uit 2018, dat tot op heden de toon heeft gezet. Volgens dat document is "strategische concurrentie tussen staten, en niet terrorisme, thans de voornaamste zorg van de Verenigde Staten op het gebied van de nationale veiligheid". "Strategische concurrentie op lange termijn met China en Rusland zijn de topprioriteiten van het ministerie (van Defensie), die meer en aanhoudende investeringen vereisen vanwege de omvang van de bedreigingen die zij vandaag vormen voor de veiligheid en de welvaart van de VS, en het potentieel voor die bedreigingen om in de toekomst toe te nemen."
Om deze "strategische concurrentie op lange termijn" aan te pakken, stelt het ministerie van Defensie, naast een uitgebreide lijst van maatregelen en acties, de volgende doelstellingen voorop. Met betrekking tot China: "Versterken van onze bondgenootschappen en partnerschappen in de Indo-Pacific om te komen tot een netwerk-veiligheidsarchitectuur die in staat is agressie af te schrikken, de stabiliteit te handhaven en te zorgen voor open toegang tot gemeenschappelijke domeinen". Over Rusland: "Versterk het transatlantisch bondgenootschap van de NAVO. Een sterk en vrij Europa, verenigd door de gedeelde beginselen van democratie, nationale soevereiniteit en gehechtheid aan artikel 5 van het Noord-Atlantisch Verdrag, is van vitaal belang voor onze veiligheid". Kortom, sinds 2018 werken de VS aan een tang rond Rusland en China, met als essentiële pijler hun militaire en politieke allianties. Op die manier zou de NAVO het Atlantische front van het Amerikaanse leger vormen, terwijl de VS en hun bondgenoten - Japan voorop - het Pacifische front voor hun rekening zouden nemen. De hele strategie van de VS berust op het concept van twee oorlogsfronten, in navolging van het beleid dat werd gevoerd tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen de VS weigerden een front in West-Europa te openen omdat zij al hun macht tegen Japan wilden inzetten (vandaar dat de landing in Normandië moest wachten tot juni 1944).
Deze opvatting is het resultaat van een toegegeven feit in officiële documenten van de VS. Zoals te lezen is in Providing for the Common Defense, ook uit 2018: "Amerika's militaire superioriteit - de ruggengraat van zijn wereldwijde invloed en nationale veiligheid - is in gevaarlijke mate uitgehold... Amerika's vermogen om zijn bondgenoten, zijn partners en zijn eigen vitale belangen te verdedigen, komt steeds meer in het geding. Indien de natie niet onmiddellijk optreedt om deze omstandigheden te verhelpen, zullen de gevolgen ernstig en langdurig zijn". Met andere woorden, de VS weten dat zij niet over voldoende militaire capaciteit beschikken om het hoofd te bieden aan de alliantie tussen Rusland en China. Daarom bestaat de ruggengraat van de strategie van Washington erin zoveel mogelijk allianties en bondgenoten te verzamelen. De nationale defensiestrategie formuleert het als volgt: "Bondgenootschappen en partnerschappen die tot wederzijds voordeel strekken zijn van cruciaal belang voor onze strategie omdat zij een blijvend, asymmetrisch strategisch voordeel bieden dat door geen enkele concurrent of rivaal kan worden geëvenaard". "Naast onze kernallianties zullen wij ook onze inspanningen verdubbelen om partnerschappen over de hele wereld aan te gaan, want onze kracht wordt vermenigvuldigd wanneer wij onze gemeenschappelijke inspanningen bundelen om de kosten te delen en de kring van samenwerking te verruimen. Daarbij erkennen wij dat onze vitale nationale belangen een diepere verbinding met de Indo-Pacific, Europa en het westelijk halfrond noodzakelijk maken".
Kortom, aangezien de VS weten dat zij het niet alleen kunnen, rekruteren zij gretig landen die bereid zijn een aanzienlijk deel van hun begroting in te zetten om de inferioriteit van de VS goed te maken en, wanneer het moment daar is, als kanonnenvoer te dienen in de komende oorlog tegen Rusland en China. Dit zou de weigering verklaren om met Rusland te onderhandelen over veiligheidskwesties, aangezien niet de onafhankelijkheid en soevereiniteit van Oekraïne op het spel stonden, maar het gebruik van Oekraïne als valstrik voor het Europese kippenhok om blindelings en massaal zijn rol als Atlantische flank van de VS op zich te nemen. Het doel is bereikt, dat geven we toe, en nu zal het Europese kippenhok doen wat de VS wil: zich herbewapenen tegen Rusland en zich voorbereiden op de komende oorlog. Alleen zal die oorlog niet conventioneel zijn.
Deze zal nucleair zijn. Wie daar anders over denkt, ziet niet in welke belangen op het spel staan.
II
Binnen dit kader moeten de sleutels worden gezocht tot de politieke en geopolitieke bewegingen in de wereld van vandaag. Wie dit kader niet ziet of niet kent, kan alleen maar doordrammen met een aaneenschakeling van in onwetendheid, fanatisme en gal gekweekte onzin, héél véél gal. Dit kader verklaart bijvoorbeeld waarom de VS de volledige - politieke, militaire en economische - last van de Oekraïnse crisis aan het Atlantisch Front hebben overgelaten, om de eenvoudige reden dat de VS geen middelen willen onttrekken aan hun hardere, moeilijkere en duurdere Pacific Front. De EU/NAVO zal daarom een wapenwedloop tegen Rusland moeten beginnen, wat Donald Trump eiste toen hij president van de VS was.
Het Atlantische Europa heeft deze rol zonder klagen aanvaard, zonder de kosten te meten, zonder zijn burgers te informeren of de prijs te berekenen die het zal betalen in zijn rol van ondergeschikt kippenhok. Op dit punt moet de mythe van een "hersendode" NAVO ontkracht worden. Geen enkele Europese regering heeft ooit aan een dergelijke mogelijkheid gedacht. Zozeer zelfs dat de NAVO is blijven uitbreiden. Albanië en Kroatië zijn in 2009 toegetreden en Montenegro in 2017. Alleen mercenarisme en idiotie hebben zo'n fictie in stand kunnen houden. Het conflict in Oekraïne is zojuist geëxplodeerd vanwege de weigering van de NAVO om een neutraal Oekraïne te accepteren. Zij wilden het in de NAVO, en in deze obsessie bleven zij steken. Bovendien is de dominantie van de VS al jaren geleden aangetoond toen het kippenhok gehoorzaam instemde met het begraven van de plannen voor een Europees leger en de totstandbrenging van een gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid, onafhankelijk van de VS.
De andere mythe van het kippenhok is de vermeende eenzaamheid van Rusland. Je moet wel blind, dom of verraderlijk zijn om zo'n denkfout te maken. Om te beginnen heeft Rusland de steun van China en India, wat geen grote woorden zijn, maar het op één na beste, want deze twee landen wegen zwaarder dan het hele kippenhok. Buiten de kippenhok-zeepbel is de wereld beter geïnformeerd dan de kippen pretenderen te zijn, en hun relatietrajecten zijn van een zodanige complexiteit en finesse dat zij onverteerbaar zijn voor roestige Atlanticistische neuronen. China heeft Rusland om verschillende redenen nodig, van vitale geostrategische redenen tot energieredenen, via de Nieuwe Zijderoute. India heeft Rusland nodig voor zijn geschillen en jaloezie met China, en 75% van zijn wapens komen uit Rusland. De lijst zou nog langer kunnen worden, maar dat is niet nodig. Wie de moeite neemt om de standpunten van de regeringen van de wereld na te gaan, zal zich realiseren dat bijna geen van hen betrokken wil raken. Ze weten wat de VS is en ze weten wat de NAVO is. Zij weten wie de crisis in Oekraïne veroorzaakt.
Het kippenhok is als een leger trollen uit The Lord of the Rings, die op Rusland afgestuurd zijn, met een pathologische woede die hun destructieve ethos uitdraagt en dat is prima. Men moet weten wie vrienden zijn en wie vijanden. In Moskou zal er geen twijfel meer over bestaan, als die er al was, dat er geen verstandhouding met de Atlanticisten mogelijk is. Het kippenhok van trollen en watjes, met zijn anti-Russische virulentie, heeft het uiteenvallen van de wereld in blokken versneld en ook de politieke dood van Europa teweeggebracht. Het zal niet langer Europa zijn, ook al ziet het eruit als Europa en staat het nog steeds op de kaarten. Het zal in wezen het Atlantische front van het Amerikaanse leger zijn, wachtend op het bevel van de VS om het op te blazen.
Wij zijn, live, rechtstreeks en in volle vervorming, getuigen van de verdeling van de wereld en de geboorte van een nieuwe, waarin het kippenhok er niet toe zal doen, aangezien de zaken zullen worden geregeld tussen China, Rusland en de VS. Niets zal de geopende kloof kunnen dichten, zelfs indien de betrekkingen worden genormaliseerd, maar het zal de normaliteit van de begrafenissen zijn. Het schiereiland Europa zal meer dan ooit een schiereiland zijn, want zijn verbinding met Azië is - was - Rusland. Zonder Rusland hebben ze alleen de Atlantische Oceaan. Een ander voordeel voor Rusland en China is dat het Atlanticistische kippenhok zijn strategie duidelijk heeft gemaakt. Het gelijkt zo sterk op wat in 1918 op Duitsland werd toegepast, dat het tijd wordt om de kosten van een bunker te noemen. Het verschil is dat Rusland niet Duitsland is. Integendeel, Rusland heeft alles, van oneindige energie tot onuitputtelijke landbouwvoorraden. En nucleaire macht. Poetin heeft bevolen dat die op scherp wordt gezet om de overheersende saffiërs in het kippenhok hieraan te herinneren. Dezelfde mensen die over een handvol jaren, net als de Oekraïners van vandaag, als kanonnenvoer zullen dienen voor de grote glorie van een imperium dat over datzelfde handjevol jaren geen imperium meer zal zijn. Wanneer het ophoudt te bestaan, zal Rusland er nog zijn, en komt de tijd om verantwoording af te leggen.
Woede en medelijden met het Oekraïnse volk, dat als kanonnenvoer wordt gebruikt in naam van blinde en krankzinnige strategische berekeningen van de VS. En verraders zijn de regeringen die hen in de huidige onfortuinlijke situatie hebben meegesleept, terwijl hun eerste plicht was hun welzijn en gemoedsrust te verzekeren. Duizenden Oekraïners vechten zonder het te weten een oorlog die niet de hunne is, uitgelokt door een mogendheid die niet geaarzeld heeft hen met rust te laten. Het kippenhok zou moeten opletten, maar wat een illusie: kippen denken niet. En schrijf het voor een keer op. Rusland zal Oekraïne niet verlaten totdat het zich neutraal verklaart. De Oekraïense regering heeft ermee ingestemd om met Rusland te onderhandelen. Een idee, niet slim, maar onvermijdelijk. Of het nu meer of minder tijd kost, als er geen overeenkomst komt, zullen Russische tanks op de Maidan aankomen, zelfs als Russische teams uiteindelijk in Aziatische competities spelen.
Wij sluiten dit artikel, dat langer is uitgevallen dan bedoeld, af met deze opmerkingen:
“De VS hebben het vaak over menselijkheid, rechtvaardigheid en moraal, maar wat zij in werkelijkheid doen is hun belangen berekenen. Het strategisch egoïsme en de hypocrisie van Washington zijn in de praktijk van zijn internationaal beleid keer op keer aan het licht gekomen. Uit rapporten blijkt dat ten minste 37 miljoen mensen ontheemd zijn geraakt in en uit Afghanistan, Irak, Pakistan, Jemen, Somalië, de Filippijnen, Libië en Syrië als rechtstreeks gevolg van de oorlogen die de VS sinds 11 september 2001 hebben gevoerd.”
“Als een land alleen om zijn eigen belangen geeft, overal vlammen aanwakkert en voortdurend chaos exporteert naar anderen, hoe machtig het ook is, is het onvermijdelijk dat zijn geloofwaardigheid afbrokkelt en zijn hegemonie tot een einde komt.
"Voor landen en regio's die nog fantasieën hebben of zich als pionnen van de VS gedragen, is de Oekraïne-crisis een goede herinnering: een 'partner' die alleen 'goed nieuws' verkondigt als je in de problemen zit, is niet te vertrouwen."
Dit is overgenomen uit een redactioneel artikel in de Global Times van de Communistische Partij van China. Verwaarloos dit feit niet. De crisis in Oekraïne laat evenmin een boodschap na: met de VS en hun kippenhok valt niet te denken aan vreedzame regelingen. Daarom is oorlog de enige manier om de hegemoniale pretenties van de VS het hoofd te bieden. China heeft zijn Oekraïense tegenhanger. Die heet Taiwan, het enorme Amerikaanse vliegdekschip op slechts 230 kilometer van het vasteland van China. Als het onverstandig is de staarten van de beer aan te raken, is het zelfmoord zowel die van de draak als die van de beer tegelijk aan te raken.
Maar er is meer. Atlanticistisch vitriool heeft de voormalige Japanse premier Shinzo Abe aangezet tot een oproep aan Japan om nucleair te gaan samenwerken met de Verenigde Staten, onder verwijzing naar de crisis in Oekraïne. The Global Times reageerde onmiddellijk in een hoofdartikel:
"De Verenigde Staten zijn zich bewust van de rechtse beweging in Japan, maar zien het land als de belangrijkste hefboom om China in Oost-Azië tegen te gaan. Als gevolg daarvan wordt het gebruik van Japan om China in toom te houden geleidelijk aan een prioriteit voor Washington. Hierdoor hebben de rechtse politici van Japan een kans gezien en deze ten volle benut om de strategische banden die hen bijna 80 jaar hebben vastgebonden, losser te maken, waarbij nucleaire capaciteit waarschijnlijk hun uiteindelijke doel zal zijn.” Game over.
Volgen ze de aanwijzing op of zitten ze nog steeds in de giftige informatiewolk? De VS willen dat Japan voor China wordt wat Duitsland nu voor Rusland zal zijn en, nouja, we weten hoe die landen in de Tweede Wereldoorlog zijn geëindigd. Kortom, we hebben het hier over pure geopolitiek en een spel dat groter is dan iemand zich voorstelt. Kippen spelen niet mee in dit spel. Ze worden geslacht om er soep van te maken of dat cholesterolrijke gringo recept van fried chicken. Welkom bij de voorbode van de eerste grote oorlog van de 21e eeuw. Geniet van je kip.
(vertaald door Dwarslezer)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten