Een tijdje geleden vroeg ik me al af (in mijn artikel Wat hebben we aan Obama? van 28 februari dit jaar) wat we aan de nieuwe Verenigdestaatse president hadden. Het wordt steeds duidelijker dat mijn vermoedens dat er niet veel zou veranderen in vergelijking met het bewind van dictator (want frauduleus aan de macht gekomen) George W. Bush niet misplaatst waren. Ik geef zomaar wat voorbeelden:
Obama begint terug te komen op zijn beloften voor een meer milieubewust beleid (zie de New York Times van 10 april 2009).
Zowel vóór (zie bijv. Jerusalem Post van 27 februari 2008 en Haaretz van 11 mei 2008) als na zijn verkiezing (zie PressTV, 24 april 2009) staat hij aan de kant van Israel. De wapenleveringen aan Israel gaan intussen gewoon door (zie Moqavemat, 5 april 2009). Ondanks dat hij vrome woorden spreekt over een Palestijnse staat (zie Reuters 21 april 2009), gaat voorlopig de bouw van de Israelische nederzettingen in Palestijns gebied gewoon door.
Obama heeft beloofd dat de Verenigdestaatse soldaten uit Irak zullen worden teruggetrokken, maar dat had George W. ook al beloofd. Intussen heeft het opperhoofd van die soldaten, generaal Ray Odierno, al gezegd dat het onverantwoord zou zijn om het Verenigdestaatse leger terug te trekken (mogelijk omdat hij in Irak een luxe leventje leidt in een van Sadam Hussein's villa's?) (zie Times van 9 april 2009). We hoeven overigens niet bezorgd te zijn, want Hillary Clinton heeft al beloofd dat de Verenigde Staten Irak niet in de steek zullen laten. (NRC van 25 april 2009). Dat hoeft ook geen verbazing te wekken, want ze hebben niet voor niets een kolossaal complex gebouwd in Baghdad (zie Vanity Fair van november 2007).
Daarnaast wordt de oorlog in Afghanistan met verhoogde intensiteit voortgezet (zie bijv. Clarín van 27 maart 2009), mét de 'goedkeuring' van de post-fascist Aznar (zie Público van 2 januari 2009). De Verenigdestaatse oliebelangen zijn kennelijk toch belangrijker dan de vrijheid van de Afghaanse burgers (zie Daily News van 13 september 2002), ook al gaat het om een ordinaire koloniale oorlog, die niets met Al Q'aida te maken heeft. De aanslagen van 11 september 2001 zijn hoogstens als een dankbaar excuus gebruikt om aan te vallen, want de oorlog was al eerder gepland (zie The Guardian van 22 september 2001, twee weken vóór het begin van de Verenigdestaatse bombardementen).
Maar om ervoor te zorgen dat we niet alleen bezorgd zijn over de enge kanten van Obama's presidentsschap, worden we ook uitvoerig voorgelicht over zijn hond (bijv. in de New York Times van 12 april of La Vanguardia van dezelfde datum)...
P.S.: voor alle duidelijkheid (er zijn altijd mensen die dingen verkeerd willen begrijpen): met de titel van dit stukje heb ik geen racistische bedoelingen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten