Het is ongebruikelijk dat in de huidige periode van de geschiedenis er nog steeds mensen zijn die de werkelijkheid willen ontvluchten door zich blind, doof en stom te houden. Ik heb het over degenen die bewust de onwetendheid manipuleren en daarmee spelen met degenen die het slachtoffer zijn geworden van een systeem dat hen de bestaansmiddelen heeft ontnomen om hun eigen rekeningen kloppend te kunnen krijgen. Ik weet dat zij doen alsof ze van niets weten om hun schuld niet te hoeven bekennen. Zoals zommige vroegere leidinggevenden van de BID (de Interamerikaanse Ontwikkelingsbank), het IMF, de Wereldbank en nog veel meer. Maar ik heb het ook over degenen die besmet zijn met de bacterie van de domheid… over hen, nog steeds miljoenen, die nog steeds eer blijven betuigen aan Franco in Spanje, aan Thatcher in Engeland… over het Internationaal Monetair Fonds… en, al is dat misschien moeilijk te geloven, zelfs over George Bush zelf. Over hen die in het weekend naar de “warme en gastvrije voorzieningen van de Marinebasis van Guantánamo” gaan.
Het is duidelijk dat het rijk van het kapitaal door middel van het verwerven van de macht over de officiële onderwijsstelsels van onze landen en met name via de grote hersenspoelerij -de wereldwijde media-industrie- de nodige codes uit ons collectieve geheugen gewist heeft die nodig zijn om te kunnen ontcijferen wat er in onze onmiddellijke omgeving gebeurt… erger nog om er voor te zorgen dat we bijna met geweld de leugen aannemen als de zuiverste waarheid, – zoals Ignacio Ramonet zou zeggen. Maar het is ook duidelijk dat de maskers voor onze neuzen vallen en we maar niet toegeven dat “de keizer naakt is”.
Nu blijkt het niet meer van belang te zijn om nog meer troepen te sturen om de invasie van Afghanistan en Irak te kunnen voortzetten; het is niet meer van belang dat vijf van elke tien Afrikanen sterven aan AIDS; dat het zionistische bloedbad tegen het Palestijnse volk voortduurt; dat de olieprijs van meer dan 100 naar minder dan 40 dollar per vat is gedaald; dat de ozonlaag nog steeds verder afgebroken wordt door de schaamteloosheid van hen die weigeren een akkoord te ondertekenen om haar te redden... en ons allemaal te redden; het is niet meer van belang dat over twintig jaar de helft van de aarde geen drinkwater meer heeft; of dat in 2036 de aarde door een meteoriet verwoest wordt; het is niet van belang dat er nog veel meer gebeurtenissen "aan gaan komen" -zoals Walter Martínez zou zeggen- die het bestaan van de mensheid zelf bedreigen. Nee! Op dit moment is het het belangrijkste het leven van de moordenaar te redden. Het is niet van belang dat de pandabeer, de blauwe vinvis of het hert in de Sierra de Perijá (in de Andes) uitsterven. Wat voor belang heeft het dat Antarctica ontdooit of dat de Galápagos-eilanden onder het zeewater verdwijnen? Sterker nog, wat interesseert het ons dat de Mapuches (in Chili en Argentinië) en de Bari (in Venezuela en Colombia) steeds verder uitsterven? Nee! Het is nu belangrijk om het Internationaal Monetair Fonds en de Wereldbank te redden. De wereld op zijn kop, zou Eduardo Galeano opnieuw zeggen.
Het kapitalisme bevindt zich op een moeilijk punt en noch zijn trouwe volgelingen, noch zijn profeten, weten welke kant ze op moeten. Aan zichzelf overgeleverd zouden ze zich te pletter lopen als personages uit De stad der blinden van José Saramago. Met hun overvolle brandkasten, hun landhuizen, hun privé-vliegtuigen, hun jachts en hun veilige Rolls Royces, vragen ze nu om ondersteuning voor hun status als heersers van de wereld, want niemand van die bloedzuigers loopt ook maar enig risico voor zijn persoonlijke gemakken, maar slechts voor hun plaats in het feodale concert van de planeet. Als ze uiteindelijk ten onder zouden gaan, zouden ze alleen maar ophouden grote bankiers en monopolisten te zijn, en ze zouden niets meer zijn dan nederige multimiljonairs. Misschien zou dat een mooie gelegenheid zijn voor het ontstaan van een nieuwe economische orde... minder "keizerlijk" en meer in evenwicht.
Maar de geest van Karl Marx en zijn theorie van de ineenstorting jaagt de weldoeners van het Kapitalisme angst aan. Zij zijn bang ook hun status van supermacht te verliezen en hun exclusieve veto-recht. Dan valt immers het Grote Masker en wordt er een grote dringende vergadering van de "G-20" bij elkaar geroepen. Alles wordt onthuld... zonder schaamte voor de naaktheid van de Keizer wordt meer dan een miljard dollar (meer dan 700 miljoen euro) toegekend aan het Internationaal Monetair Fonds en zijn volgelingen. Naast het bedrag van bijna een miljard dat "de Afro-amerikaanse hoop" al had goedgekeurd voor de bankiers in de Verenigde Staten. En nog bovenop datgene wat elk van deze "Machten" al zonder overleg en uit naam van zijn belastingplichtigen had overgedragen aan de bazen van de grote ondernemingen - zonder dat de media er iets over zeggen. Maar... wie gaat de anderhalf miljard armen van de wereld redden?
Voor alle duidelijkheid, onder de beslissende meerderheid van deze groep die besloot het geld van hun burgers te besteden voor het redden van de ondernemers, bevinden zich degenen die weigeren het verdrag van Kyoto te ondertekenen, dat de arbraak van de ozonlaag moet afremmen; degenen die verre landen binnenvallen en die kinderen en zwangere vrouwen vermoorden; degenen die kritiek hebben op de volksdemocratieën die in Latijns Amerika aan het opkomen zijn, maar die intussen zelf onder erfelijke monarchistische régimes leven; degenen die Afrikaanse kinderen gebruiken als proefkonijn voor het uittesten van medicijnen; degenen die van plan zijn onze voedingsmiddelen te gebruiken als brandstof voor auto's; degenen die zichzelf uitroepen als de anti-drugspolitie van de wereld, terwijl in hun landen de meeste drugs gebruikt worden; degenen die het meeste van hun burgers geïnde belastinggeld besteden aan de productie van wapens in plaats van aan voedingsmiddelen en sociale zekerheid; degenen die kritiek hebben op de Revolutionaire Regering van Hugo Chávez, omdat hij de opbrengst van de aardolie besteedt aan sociale programma's en voor solidariteit met onze armste broederlanden en niet aan het financiëren van de schulden van de bankiers en de grote ondernemers. Maar... natuurlijk! Daar bij de G-20 werd niet over deze onderwerpen gesproken, want de bijeenkomst was bedoeld om steun te bieden aan datzelfde IMF dat weigerde Argentinië te helpen toen dat het hardste nodig was; hetzelfde IMF dat in 1989 de protesterenden van de Caracazo provoceerde door te proberen misdadige maatregelen op te leggen aan Venezuela; hetzelfde dat onder druk van Ecuador en andere Latijnsamerikaanse landen een schuld wil innen die al ruimschoots terugbetaald is... om alleen maar enkele misdadige acties te noemen van deze over de hele wereld actieve rentewoekeraar. Uiteraard kregen dissidente stemmen bij deze bijeenkomst geen weerklank... netzomin als in de Algemene Vergadering van de VN. Ook daar drukten zich dezelfden van altijd door.
Uiteindelijk gaat het bij de grote machten en de bankiers... rechtse regeringen en kapitalistische ondernemers... om kaaimannen uit dezelfde put. Zoals mijn oma vroeger al zei: "Dios los cría… y ellos se juntan" [Soort zoekt soort; letterlijk: God schept hen... en zelf zoeken ze elkaar.].
Darvin Romero Montiel
Het bovenstaande artikel werd op 3 april 2009 in het Spaans gepubliceerd op de website van de Bolivariaanse Kring Nederland. Zie ook het blog van de Bolivariaanse Kring.
Overname is geschied met toestemming van de schrijver (vertaald door Dwarslezer).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten