Hij is er weer: de pavlovreactie van een hardwerkende grootverdiener, die zich bedreigt voelt door de nivelleringsplannen van de PvdA. Iemand die beweert dat dan 'de sjeu van het presteren volledig vernietigd wordt'(O&D, 12 april), Wim Everwijn, vraagt zich af waarom mensen zouden gaan studeren, en 80 uur per week werken als ze in 35 uur per week aan de tubevulmachine nagenoeg hetzelfde salaris zouden kunnen verdienen.
Hij legt de mentaliteit van veel grootverdieners goed uit: de sjeu van het presteren is verbonden aan veel geld, niet aan de belangenbehartiging van dat bedrijf. Men vindt geen motivatie in een goede prestatie op zichzelf, maar in de grootte van de zak met poen. En de resultaten ervan tekenen zich af.
Ik heb gestudeerd én enkele weken aan een vergelijkbare machine gewerkt. Als ik de tandpasta uit mijn tube knijp ben ik nog steeds dankbaar dat ik niet mijn hele leven voor dat hongerloontje dat loodzware werk hoef te doen. Het is diep triest dat zulke mensen denken dat zij alleen een prestatie leveren als je veel verdient.
Ga maar door met het uitknijpen van de laagstbetaalden, en diskwalificeer hun prestatie maar. Als alles blijft zoals het nu gaat, krijg je het vroeger of later nog veel harder voor je hagelwitte tanden.
(*) Ik hoop dat Paul Steijen het niet erg vindt dat ik zijn brief (integraal) heb overgenomen, maar als hij het daarmee niet eens is, verzoek ik hem mij daarover te mailen (dwarslezer@terra.es), waarna ik hem meteen zal verwijderen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten