En bovendien een grap die getuigt van een érg slechte smaak. We zeggen en we lezen het op Internet, maar niet in de officiële media, die zich perfect voelen onder haar bescherming.
door Jaime Richart / gepubliceerd in Kaos en la Red op 11.05.2010
Maar wanneer een sociopolitieke situatie blijft bestaan en bovendien versterkt wordt door degenen die haar controleren, hoeven we niet kieskeurig te zijn om in herhalingen te vallen, net zomin als zowel de democratische schijn steeds opnieuw benadrukt wordt en degenen rustig op hun plaats blijven zitten die deze schijn om oneindig veel redenen blijven verdedigen.
Die democratie is niet meer dan een truukje. Een truukje voor de openbare macht om te doen alsof ze onderling gescheiden functioneren, terwijl ze in werkelijkheid het volstrekt met elkaar eens zijn over het essentiële. En het essentiële is dat ze de maatschappij en het volk onder controle kunnen houden, waarbij de bestaande afgronden tussen enerzijds de door afstamming, geluk en overgeërfde privileges bevoorrechte klassen en anderzijds de sociaal-economisch achtergestelde, onterfde en in vele manieren ellendig levende groepen gehandhaafd moeten worden.
In Spanje bestaat een democratie, zoals gewenst door hen die de touwtjes in handen hebben, dat wil zeggen, degenen die al lang geleden de macht grepen om de belangrijkste zeken in het land niet kwijt te raken: rijkdom, privileges en de macht om te beslissen, een stelletje enkele slimmeriken, in het algemeen harteloze lui, ook al lijken ze tot de respectabele leden van de samenleving te horen, of het nu gaat om politici of rechters, geestelijken, notarissen, artsen of ondernemers... slechts weinigen spannen zich niet uitsluitend in voor hun groeps-, partij of economische belangen. Een franquistische plutocratie kan geen democratie in strikte zin zijn. De waarborgen bijvoorbeeld, waarop voortdurend een beroep gedaan wordt op het gebied van justitie, zijn niets anders dan truukjes, die geïnterpreteerd kunnen worden naargelang de wensen van een bepaalde ideologische fractie, die zeer dicht staat bij het materialistische katholicisme en het conservatisme van het oudste franquisme.
Wat voor logica is er voor degenen die zich opstellen in de zin die het volk heeft over zaken die het obscurantisme uitsluit; kan er zitten in de beschuldiging van ambtmisbruik van een rechter (het vellen van een vonnis, waarvan hij weet dat het onrechtvaardig is), die probeerde te voldoen aan twee wetten: de "Wet van het Historisch Geheugen" en de Strafwet tegen corruptie (omkoping) en tegen het wanpraktijken van de zaak Gürtel? Het volk, de entiteit die volgens het procedurele en juridische koeterwaals regeert, kan nauwelijks iets begrijpen van de verdraaide argumenten waarmee iemand die miljarden steelt vrijgesproken wordt, terwijl een kruimeldief tot de galeien veroordeeld wordt. Het volk kan niet begrijpen dat witteboordencriminelen (politici, aristocraten, bankiers, enz.) gemakkelijk worden vrijgesproken of snel in vrijheid gesteld worden, zodat ze weer kunnen genieten van hun in belastingparadijzen veiliggestelde buit, terwijl arme of behoeftige burgers hun leven in de gevangenis moeten doorbrengen, juist vanwege hun armoede.
Ik heb vele jaren in de advocatuur gewerkt, totdat ik deze dingen niet meer kon verdragen en ik weet, helaas, waar ik het over heb. Nu proberen sommigen, die tot de rechterlijke macht behoren en daar aan de touwtjes trekken, de rechter uit te schakelen, die een onderzoek was begonnen naar naar de onder het franquisme begane misdrijven van vóór en na de [Spaanse] burgeroorlog. Een rechter die grote onrechtvaardigheden heeft veroorzaakt ten opzichte van de weerbarstige Basken, maar die door zijn toepassing van de "Wet van het Historisch Geheugen" in onze ogen zijn verleden een beetje aan het goedmaken was.
Ze drijven ons tot wanhoop met deze groteske democratie. En dat ze ons tot wanhoop drijven komt doordat het cynisme in de politiek, de dubbele normen van rechters en politieke charlatans (voornamelijk van neoliberaal rechts) ons geen solide criteria biedt, geen zelfs maar minimaal samenhangende houding. En het gebrek aan samenhang, evenals het bedrog van hun politici en hun rechters, zijn de twee belangrijkste factoren die tot de algemene malaise in een samenhang leiden. Meer nog dan de economische crisis.
Ambtsmisbruik is het ernstigste misdrijf waarvan een rechter kan worden beschuldigd. Nu wordt dus de rechter, die een onderzoek begon conform de Wet, vernederd en in het beklaagdenbankje gezet omdat hij deed wat hij moest doen. Er zijn misschien veel mensen, aanhangers van het systeem, die blij zijn om deze vernedering. Deze vernedering is echter een vernedering van het volk dat niet aan de kant staat van de overmacht, van de bevoorrechten, van de kanunniken, van de privileges, van de cynici en van de rijken en van de rechters, die zich in dit geval wel schuldig maken aan ambtsmisbruik en die in feite toegewijd zijn aan het beschermen van degenen die al de macht bezitten of die met de vlag van het franquisme, het kruisbeeld of het geld zwaaien.
Er wordt gezegd dat er in de politieke samenleving regels bestaan: democratische regels, die in de Grondwet staan en dat alles daaromheen moet draaien. In dit land blijkt echter dat er twee partijen aan de sociale speeltafel zitten. Aan de ene kant zijn dat de machtigen, de bevoorrechten, de rijken en de tot de tanden bewapenden, die hun pistolen op tafel leggen als lijfwacht van de anderen. En dan zijn er aan de andere kant de gewone mensen, naakt, zonder voorrechten, met veel lasten, overweldigd door het complex van de verliezer en door de institutionele minachting. En daarboven, de partij van de sterken, van de eeuwige valsspelers in de wetgevende, de uitvoerende en de rechterlijke macht, die met gemerkte kaarten met het volk spelen. Ze hebben veel azen in hun mouwen, die ze trekken als dat nodig is om het volk uit te schakelen. Justitie is net zo gemakkelijk blij met een vormfoutje van een rechter bij het afluisteren van de telefoon, als dat de rechter die de machtiging gegeven heeft wordt erbij wordt gelapt. Een afgeluisterd gesprek is net zo gauw van cruciaal belang zijn om een onbeduidend iemand op te sluiten, als een excuus om een ellendige politieke misdadiger vrij te spreken.
Ik wil hieraan niet meer woorden wijden. Ik kan alleen maar zeggen: vervloekte democratie, vervloekte grondwet, vervloekte justitie, vervloekte monarchie, vervloekte wetgevende macht in Spanje... vervloekte Imperium dat de landen inpakt die op hun grondgebied de onverdraaglijke kwalen van het yankee neoliberalisme overnemen: een neoliberalisme dat in Spanje gedijt in de schaduw van een franquistische monarchie zonder Franco, vol grote bekken, blaaskaken, leugenaars en dieven, in een land waar nog steeds martelingen plaatsvinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten