Na een voldragen zwangerschap kwam er eindelijk toch een accoord voor een nieuwe (nieuw-Nederlands voor "oude") "regering", met de voorspellende naam Rutte-4.
En meteen na de alleluja-berichten daarover, meldde de coalitiepartner Christen-Unie dat ze desnoods uit de regering zou stappen zodra er werk werd gemaakt van een "wet voltooid leven" (zie het Nederlands Dagblad van vandaag).
Nou vind ik dat persoonlijk helemaal niet betreurenswaardig, want ik heb het altijd al absurd gevonden dat er mensen zijn die politiek bedrijven op grond van de wensen van een niet-bestaande entiteit, die trouwens ook al de rechtvaardiging vormt van het feit dat Nederland (met ontzag en bewondering?) moet opzien naar een ongrondwettelijke figuur, die koning(in) is bij de gratie van die niet-bestaande entiteit. Maar het geeft wel te denken over de betrouwbaarheid van een régime dat met een dergelijke partij van plan is de Nederlandse naast-elkaar-leving nog eens 4 jaar verder te gaan uitbuiten.
Ware het niet toch beter geweest om een half jaar geleden (ik noem maar een tijdstip) nieuwe verkiezingen uit te schrijven - in de (waarschijnlijk ijdele) hoop dat het Nederlandse electoraat eindelijk begrepen zou hebben dat een Neoliberaal bewind misdadig is - en de bijgelovigen dat het Neoliberalisme een uitvinding van Satan is?
Misschien zou het ook wel fijn zijn als de kiezers vóór die tijd begrepen dat -met één duidelijke uitzondering: de SP- nagenoeg alle parlementaire partijen, op enig moment hebben meegewerkt aan de sociale afbraak van Nederland, dat ooit beschikte over voorbeeldige sociale wetten en regelingen, (gezondheids)zorg en onderwijs. Ja, ook de zogenaamd socialistische PvdA, de zogenaamd linkse GroenLinks, de zogenaamde linkse liberalen (D'66), en de "christelijke" SGP en CDA (en over de Christen-Unie hoef ik al helemaal niet te praten)...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten