Na de zoveelste onwettigverklaring in Spanje van een linkse politieke partij (deze keer was Iniciativa Internacionalista het slachtoffer - zie hierover mijn artikel Franco is dan misschien wel dood, maar zijn mentaliteit waart nog steeds rond... van eergisteren), kan de stem van Radio España Independiente, estación pirenaica (Radio Onafhankelijk Spanje, Pyrenees station, een anti-Franco-station dat uitzond vanuit diverse landen, in Spanje beter bekend als «La Pirenaica»), die van 1941 tot en met 14 juli 1977, zonder hinder van de censuur van het Franco-régime, Spanje informeerde over wat er binnen en buiten Spanje gebeurde, niet meer gemist worden. In haar afscheidsuitzending had de zender aangegeven dat hij niet meer nodig was, omdat Spanje weer een democratische regering had.
Het lijkt wel alsof er zó veel angst heerst, dat ik nog geen enkel protest heb gehoord van parlementsleden, wier partijen wél door de trechter van de Ley de Partidos [de Wet inzake de (Politieke) Partijen] uit 2002, gedoopt met het wijwater van de postfascistische Partido Popular en de radiozender van de Spaanse bisschoppenconferentie, COPE, maar ook met de goedkeuring van de sociaaldemocratische partij PSOE en de overgrote meerderheid van de overige partijen (er waren maar 16 tegenstemmen en geen enkele onthouding!).
Het zal toch niet zo zijn dat door de bijna ononderbroken herhaling van de magische woorden "de terroristische bende' inplaats van ETA uitkomt wat Hitler in Mein Kampf schreef over het gegeven dat een leugen als hij maar vaak genoeg herhaald wordt in waarheid verandert. In dit geval tot het punt dat het idee van een grote(re) mate van autonomie of van onafhankelijkheid van een deel van de huidige Spaanse staat, al wordt beschouwd als een synoniem voor het gebruik van bommen, zoals enkele dagen geleden gesuggereerd werd door de Spaanse minister van binnenlandse zaken Alferdo Pérez Rubalcaba (TV3, 16 mei).
Ik ben geen voorstander van welke vorm van geweld dan ook, maar wanneer het een volk of een representatief gedeelte daarvan onmogelijk wordt gemaakt vrijelijk gebruik te maken van zijn burgerrechten, breekt op een bepaald punt het moment aan waarop er geen andere mogelijkheid overblijft dan het gebruik van geweld. Het zou me, eerlijk gezegd, zelfs niet eens verbazen wanneer de gevestigde orde zich in de handen wrijft bij elke aanslag van ETA, hoe klein dan ook, omdat deze haar elke keer weer de gelegenheid bieden om te herhalen dat ze het toch wel gezegd hadden, dat ETA niets anders is dan een terroristische bende.
Nee, beste mensen, dit zijn wanhoopsdaden van een deel van de bevolking, dat de mogelijkheid ontnomen is om zijn mening en wil langs democratische weg uit te drukken.
Dat de Partido Popular elk onafhankelijksstreven wil uitroeien is niet vreemd: deze erfgenamen van de ideologie van dictator Franco lijkt nog steeds niet te hebben begrepen (en zal daar waarschijnlijk nooit toe in staat zijn) dat het Spaanse Imperium in 1898 ophield te bestaan. Maar hoe is het mogelijk dat de sociaaldemocraten, de communisten en talloze andere groepen die zwaar geleden hebben tijdens de dictatuur, zich nu aan de kant van de centralistische Partido Popular scharen - of daar althans niet tegen protesteren?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten