Overleg met staatsgreepplegers en dan krijg je vanzelf geen rechtvaardige oplossing. Hetzelfde geldt voor het Verenigdestaatse Imperium. De deal van Obama/Clinton die verleden week in Honduras werd gesloten via onderminister van Buitenlandse Zaken Thomas Shannon is rot. Dat is geen verrassing. Zoals ik al eerder schreef in mijn eerdere artikel Honduras: A Victory for Smart Power, is er geen dialoog mogelijk met een misdadig regime van staatsgreepplegers die met geweld de macht hebben gegrepen. De Smart Power-strategie van Washington probeerde de wereld voor de gek te houden door ons iets anders te laten geloven. Velen hebben dat geloofd. Gelukkig deed de bevolking van Honduras in de verzetsbeweging dat niet, en ze blijven nog steeds krachtig vechten voor gerechtigheid. Ook weigeren ze de voor 29 november a.s. geplande presidentsverkiezingen te erkennen. En in feite is de enige regering die duidelijk heeft laten weten deze verkiezingen als rechtmatig te erkennen die van de Verenigde Staten, ofschoon president Manuel Zelaya niet de presidentiële macht teruggekregen heeft - ik herhaal: Zelaya heeft de presidentiële macht niet teruggekregen. Het ministerie van Buitenlandse Zaken [van de Verenigde Staten] heeft een en ander de laatste dagen in verscheidene verklaringen duidelijk gemaakt. Voor Washington was de ondertekening op 30 october van die nep-"overeenkomst" het "eind van de crisis".
Het enige twistpunt en in feite het enige punt dat van belang is is het in functie herstellen van Zelaya als president. Washington zorgde voor een overeenkomst - met behulp van een Smart Power-taktiek - die niet eiste dat Zelaya in zijn functie hersteld moest worden, maar slechts verplichtte tot een debat over de zaak in het [Hondurese] Congres. Juist, precies hetzelfde Congres dat zijn ontslagbrief vervalste om de staatsgreep te rechtvaardigen en hetzelfde Congres dat op onwettige wijze dictator Roberto Micheletti aan de macht bracht.
Nu heeft het staatsgreepplegersregime besloten om een "regering van eenheid en verzoening" te creëren, onder leiding van niemand anders dan... Roberto Micheletti!!! En Washington aanvaardt dat als een "dag waarop Honduras trots kan zijn"!
Ongelooflijk. Hoe dan ook, ik wou alleen snel een stukje hierover schrijven, omdat veel zogenaamde linkse en progressieve mensen de verleden week door Washington geregelde "overeenkomst" toegejuicht hebben; dezelfde mensen die mijn eerdere artikel over de Smart Power-overwinning veroordeelden omdat ik zou "proberen de VS overal de schuld van te geven". Kijk naar de feiten. We hoeven het niet eens meer te hebben over de rol van Washington in de staatsgreep, we hoeven alleen maar te kijken naar het proces van de "onderhandelingen". Welke regering dwong de bemiddeling en de bemiddelaar af, wettigde daarmee het staatsgreepplegersregime, dwong later de "overeenkomst" af en loofde die voordat hij was uitgevoerd? Slechts één enkele: die van de Verenigde Staten van Amerika.
De feiten spreken voor zichzelf.
Viva la resistencia hondureña!!!
Door Eva Golinger op 5 november in het Engels gepubliceerd in haar blog Postcards from the Revolution. (vertaling door Dwarslezer)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten