Ik stelde op 4 juli, dat noch de Verenigde Staten, noch Iran, een stapje zouden terugdoen. "de ene vanuit de trots van de machtigen en de andere vanuit het verzet tegen het juk en vanuit zijn strijdvermogen, zoals al zo vaak is gebeurd in de geschiedenis van de mensheid"...
In bijna alle oorlogen probeert een van de partijen die te vermijden, en soms allebei. Bij deze gelegenheid zal zij plaatsvinden, ook al wil een van beide partijen het niet, zoals gebeurde in de twee wereldoorlogen van 1914 en 1939, met slechts 25 jaar tussen de eerste en de tweede uitbarsting.
De moordpartijen waren gruwelijk en zouden zich niet hebben voorgedaan als er niet van tevoren foute berekeningen gemaakt waren. Beide partijen vertegenwoordigden imperialistische belangen, en ze dachten hun doelen te kunnen bereiken zonder de verschrikkelijk hoge prijs die daarvoor betaald moest worden.
In het onderhavige geval verdedigt de ene partij nationale en volstrekt legitieme belangen. De andere partij streeft valse doeleinden na en brutale materiële belangen.
Als we alle oorlogen uit de geschiedenis van de menselijke soort analyseren, heeft steeds een van de partijen die doelstellingen beoogd.
Het zijn volstrekt nutteloze illusies als we denken dat bij deze gelegenheid die doeleinden bereikt kunnen worden zonder de meest verschrikkelijke van alle oorlogen.
In een van de beste artikelen die door de website Global Research gepubliceerd zijn, maakt Rick Rozoff op 1 juli overvloedig gebruik van niet te weerleggen bijzonderheden over de doeleinden van de Verenigde Staten, die iedereen die goed geïnformeerd is zou moeten weten.
"... Men kan winnen als een tegenstander weet dat hij kwetsbaar is voor een onmiddellijke en niet te ontdekken, overweldigende en verwoestende aanval, zonder de mogelijkheid zich te verdedigen of die aanval te vergelden." Dat is wat volgens de auteur de Verenigde Staten denken.
"... Een land dat ernaar streeft de enige staat in de geschiedenis te zijn die ter land, ter zee, in de lucht en in de ruimte full-spectrum een militaire overheersing uit te blijven oefenen."
"Een land dat militaire basis en legers onderhoudt en uitbreidt, gevechtseenheden van vliegdekschepen en strategische bommenwerpers, op nagenoeg elke breedte- en lengtegraad. Dat dat doet met een record oorlogsbegroting sinds de Tweede Wereldoorlog, van 708 miljard dollar voor volgend jaar."
Het was "... het eerste land dat kernwapens ontwikkelde en gebruikte..."
"... de VS beschikken over 1.550 kernkoppen die inzetbereid zijn en nog eens 2.200 in opslag (volgens sommige berekeningen 3.500 stuks) en een groot aantal lanceerinrichtingen te land, in de lucht en in onderzeeërs."
"Het niet-nucleaire arsenaal dat wordt gebruikt om de lucht- en strategische verdediging te neutraliseren en te vernietigen van mogelijk alle belangrijke strijdkrachten van andere naties, zal bestaan uit intercontinentale ballistische raketten, ballistische raketten die zijn aangepast voor lancering vanuit onderzeeërs, kruisraketten, supersonische bommenwerpers en "super-stealth" strategische bommenwerpers die niet door de radar waargenomen kunnen worden en zo de verdedigingslijnen op de grond en in de lucht kunnen ontwijken."
Rozoff somt de talloze persconferenties, vergaderingen en verklaringen op van de stafchefs en de gezaghebbende leiders van de Verenigde Staten.
Hij verklaart de toezeggingen aan de NAVO en de afgedwongen samenwerking met de partners in het Midden-Oosten, men leze op de eerste plaats Israel. Hij zegt dat "de Verenigde Staten ook de programma's intensiveren voor ruimte- en cyber-oorlog, waarmee men in staat zal zijn bewakings- en militaire commandosystemen, de controle-, communicatie-, computer- en inlichtingensystemen van andere landen lam te leggen, waardoor ze nagenoeg geen verdedigingsmogelijkheden meer hebben, uitgezonderd de meest elementaire tactische verdediging."
Hij spreekt over de ondertekening in Praag, op 8 april dit jaar, van het nieuwe START-Accoord tussen Rusland en de Verenigde Staten, dat "... geen enkele beperking bevat ten aanzien van het huidige of het geplande potentieel op het gebied van een conventionele global strike van de VS."
Hij verwijst naar talloze berichten over dit onderwerp en geeft een verpletterend voorbeeld van de bedoelingen van de Verenigde Staten.
Hij wijst erop dat "... het Ministerie van Defensie momenteel het hele scala aan technologieën en systemen aan het onderzoeken is die in staat zijn tot een conventionele prompt global strike, waardoor de president meer geloofwaardige en technisch passende opties krijgt om het hoofd te bieden aan nieuwe en nog te ontwikkelen bedreigingen.
Ik blijf van mening dat geen enkele president, zelfs niet de meest ervaren militaire bevelhebber, voldoende zou hebben aan een minuut om te weten wat hij moet doen als dat niet vooraf met computers geprogrammeerd is.
Rozoff vertelt, onverstoorbaar, wat Global Security Network bevestigt in een analyse van Elaine Grossman met de titel "'De kosten voor het testen van een Verenigdestaatse raket voor global strike zouden 500 miljard dollar kunnen bedragen'".
"'De regering van Obama heeft voor het fiscale jaar 2011 gevraagd om 239,9 miljoen (*) dollars voor het onderzoek naar en het ontwikkelen van een prompt global strike door de militaire diensten... Wanneer de financiering zich handhaaft op het voor de volgende jaren berekende peil, zal het Pentagon aan het eind van het fiscale jaar 2015 ongeveer 2 miljard dollar hebben uitgegeven voor een prompt global strike, zoals blijkt uit vorige maand aan het Congres aangeboden documenten.'"
"Een gruwelijk scenario, vergelijkbaar met een prompt global strike aanval, in dit geval van de zee-versie, werd drie jaar geleden in Popular Mechanics gepubliceerd:
"'In de Stille Oceaan komt een Ohio-atoomonderzeeboot aan de oppervlakte, in afwachting van de lanceerorder van de president. Zodra de order komt, lanceert de onderzeeër een Trident II- raket van 65 ton. Binnen twee minuten vliegt de raket sneller dan 22.000 km per uur. Over oceanen en buiten de atmosfeer versnelt hij over een afstand van duizenden kilometers
"'Op het hoogste punt van zijn baan, worden de vier kernkoppen van de Trident afgescheiden en beginnen ze afzonderlijk hun afdaling naar de planeet.
"'De kernkoppen, die met een snelheid van 21.000 km per uur vliegen, zijn gevuld met wolfram staven, een metaal dat tweemaal zo sterk is als staal.
"'Boven het doel komen de kernkoppen tot ontploffing, waarbij duizenden staven op het doel regenen -elk met een verwoestende kracht van 12 maal die van een kogel met een .50 kaliber. Alles wat zich binnen 279 m² bevindt van die duizelingwekkende ontploffing wordt vernietigd.'"
Rozoff verklaart meteen de verklaring van 7 april van generaal Leonid Ivashov, de opperbevelhebber van de Russische strijdkrachten, in zijn column met de titel "'De nucleaire verrassing van Obama.'"
Hierin verwijst hij naar de toespraak van de president van de Verenigde Staten in Praag verleden jaar met de volgende woorden: "'Het bestaan van duizenden kernwapens is de gevaarlijkste erfenis van de Koude Oorlog' - en naar aanleiding van de ondertekening van het Start II-akkoord in diezelfde stad op 8 april, zei de auteur:
"'In de geschiedenis van de VS kan men in de laatste eeuw niet één enkel voorbeeld vinden van een opofferingsgezinde dienst van de Verenigdestaatse élites ten voordele van de mensheid of van de volkeren van andere landen. Zou het realistisch zijn dat de komst van een Afro-Verenigdestaatse president in het Witte Huis een wijziging brengt in de politieke filosofie van het land, die traditioneel gericht is op de wereldheerschappij? Degenen die denken dat zoiets mogelijk kan zijn, zouden moeten proberen te begrijpen waarom de VS -het land met een hoger militair budget dan alle andere landen van de wereld samen- nog steeds enorme bedragen blijft uitgeven aan oorlogsvoorbereidingen.'"
"...'Het begrip Prompt Global Strike bestaat uit een geconcentreerde aanval, waarbij binnen 2 tot 4 uur gebruik wordt gemaakt van verscheidene duizenden conventionele precisiewapens, die de kritieke infrastructuur van het doelland zou vernietigen, waardoor het gedwongen wordt om te capituleren.'"
"'Het begrip Prompt Global Strike is bedoeld om het monopolie van de VS op militair gebied te waarborgen en de kloof tussen dit land en de rest van de wereld te vergroten. In combinatie met de inzet van het raketschild, dat de VS onkwetsbaar zou moeten maken tegen vergeldingsaanvallen uit Rusland en China, verandert het plan van de Prompt Global Strike Washington in een moderne wereldwijde dictator.'"
"'In wezen is de nieuwe kerndoctrine van de FS een onderdeel van de nieuwe veiligheidsstrategie van de VS, die het beste zou kunnen worden beschreven als de strategie van de totale straffeloosheid. De VS verhoogt zijn militaire budget, geeft de NAVO de vrije teugel als mondiale politie-agent en plant oefeningen in een reële situatie in Iran om in de praktijk de efficiency te testen van de Prompt Global Strike. Tezelfdertijd praat Washington over een wereld die helemaal vrij is van kernwapens.'"
In feite wil Obama de wereld voor de gek houden door te spreken over een mensheid die vrij is van kernwapens, die vervangen zouden worden door andere uiterst verwoestende wapens, die beter geschikt zijn om de leiders van de landen te terroriseren en zo de nieuwe strategie van totale straffeloosheid te kunnen realiseren.
De yankees denken dat de overgave van Iran al nabij is. Verwacht wordt dat de Europese Unie een pakket sancties zal aankondigen, dat op 26 juli ondertekend moet worden.
De laatste bijeenkomst van de 5+1 vond plaats op 2 juli, nadat de Iraanse president Mahmud Ahmadineyad had bevestigd dat "zijn land aan het eind van augustus het overleg zal hervatten met de deelname van Brazilië en Turkije."
Een hoge ambtenaar van de EU "liet weten dat Brazilië en Turkije niet zullen worden uitgenodigd om deel te nemen aan de gesprekken, althans niet op dit moment".
"De Iraanse minister van Buitenlandse Zaken Manouchehr Mottaki gaf aan er voorstander van te zijn om de internationale sancties uit te dagen en door te gaan met de uraniumverrijking."
Vanaf 5 juli wordt, bij de herhaalde Europese eisen, aangegeven dat aanvullende maatregelen tegen Iran bevorderd zullen worden, waarop hij heeft aangegeven dat er tot september niet onderhandeld zal worden.
Elke dag worden de mogelijkheden kleiner dat dit onoverkomelijke obstakel overwonnen kan worden.
Het is zó duidelijk wat er zal gebeuren dat het bijna exact voorspeld kan worden.
Wat mezelf betreft moet ik zelfkritiek toepassen, want ik beging de vergissing om in de «Overpeinzing» van 27 juni te stellen dat het conflict op donderdag, vrijdag of op het laatst op zaterdag zou losbarsten. Het was al bekend dat er Israelische oorlogsschepen onderweg waren naar het doel, samen met de de yankee marine. De opdracht om de Iraanse koopvaardijschepen te inspecteren was al gegeven.
Ik besefte echter net, dat er nog een stap aan voorafging: het constateren van de weigering van de Iraanse toestemming voor inspectie van het koopvaardijschip. Bij de analyse van de warrige taal van de Veiligheidsraad bij het opleggen van sancties tegen dat land, had ik dat detail niet gezien dat nodig was om de opdracht tot inspectie volledig te bekrachtigen. Dat was het enige dat nog ontbrak.
Op 8 augustus verstrijkt de door de Veiligheidsraad op 9 juni gegeven termijn van 60 dagen voor het verstrekken van informatie over het respecteren van de Resolutie.
In werkelijkheid gebeurde er echter nog iets ergers. Ik maakte gebruik van het laatste materiaal dat over dit gevoelige onderwerp was voorbereid door het Cubaanse Ministerie van Buitenlandse Zaken en in dit document ontbraken twee belangrijke alinea's, de laatste alinea's van de resolutie, die letterlijk stellen:
"Er wordt op aangedrongen dat, in een periode van 90 dagen, de directeur-generaal van het IAEA aan de IAEA Raad van Gouverneurs en, tegelijkertijd, aan de Veiligheidsraad ter analyse een rapport aanbiedt waarin wordt aangegeven of Iran alle activiteiten vermeld in Resolutie 1737 (2006) volledig en blijvend heeft opgeschort, en of alle door de Raad van Gouverneurs van de IAEA geëiste maatregelen worden uitgevoerd en of alle overige bepalingen van resoluties 1737, 1747, 1803 en de huidige resolutie worden gerespecteerd;
"Bevestigd wordt dat alle handelingen van Iran zullen worden onderzocht in het licht van het in paragraaf 36 genoemde verslag en dat in een periode van 90 dagen moet worden ingediend en dat:
a) hij de toepassing van de maatregel zal opschorten mits Iran alle werkzaamheden met betrekking tot de verrijking en opwerking beëindigt, met inbegrip van het onderzoek en de ontwikkeling en dat gedurende de door de IAEA gecontroleerde schorsing in goed vertrouwen overleg zal worden gevoerd om zo spoedig mogelijk een voor beide partijen aanvaardbaar resultaat te bereiken;
b) hij de maatregelen als genoemd in de punten 3, 4, 5, 6, 7 en 12 van Resolutie 1737, evenals die in de punten 2, 4, 5, 6 en 7 van Resolutie 1747, in de punten 3, 5, 7, 8, 9, 10 en 11 van Resolutie 1803 en in de punten 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 21, 22, 23 en 24 van de huidige resolutie niet meer zal toepassen, zodra hij vaststelt, na ontvangst van het in de vorige alinea genoemde verslag, dat Iran volledig heeft voldaan aan zijn verplichtingen op grond van de betreffende resoluties van de Veiligheidsraad en de eisen van de Raad van Gouverneurs van de IAEA, welke vaststelling door de Raad zelf bevestigd zal worden; en:
c) in het geval dat het rapport aangeeft dat Iran zich niet gehouden heeft aan de bepalingen van de Resoluties 1737, 1747, 1803 en de huidige resolutie, zal hij, in overeenstemming met artikel 41 van Hoofdstuk VII van het VN-Handvest, andere passende maatregelen nemen om Iran ertoe te bewegen te handelen conform het in de genoemde resoluties bepaalde en conform de eisen van de IAEA, en wordt onderstreept dat andere besluiten zullen worden genomen indien dergelijke aanvullende maatregelen nodig zouden zijn... "
Een collega van het Ministerie is, na het inspannende werk van vele uren bij het copiëren van alle documenten, in slaap gevallen. Mijn streven om informatie te vinden en standpunten uit te wisselen over deze gevoelige onderwerpen heeft me in staat gesteld deze vergissing te ontdekken.
Vanuit mijn gezichtspunt hebben de Verenigde Staten en hun NAVO-bondgenoten hun laatste woord gesproken. Twee machtige staten met gezag en prestige maakten geen gebruik van hun veto-recht bij deze verraderlijke VN-resolutie.
Dit was de enige mogelijkheid om tijd te winnen om een formule te vinden om de wereld te redden, waarmee ze met nog meer gezag daarvoor zouden hebben kunnen strijden.
Nu hangt alles aan een dun draadje.
Mijn belangrijkste bedoeling was de internationale publieke opinie te wijzen op wat er aan het gebeuren was.
Dat is me gedeeltelijk gelukt door waarneming van de gebeurtenissen, als politiek leider die gedurende vele jaren het hoofd moest bieden aan het Imperium, zijn blokkade en zijn niet te benoemen misdaden. Maar ik doe dat niet uit wraak.
Ik aarzel niet om het risico te lopen mijn bescheiden morele gezag te compromitteren.
Ik zal «Overpeinzingen» over dit onderwerp blijven schrijven. Dat zullen er nog verscheidene zijn om dit in juli en augustus verder uit te werken, tenzij er iets gebeurt wat de dodelijke wapens in werking stelt die ze nu op elkaar gericht houden.
Ik heb erg genoten van de finales van het Wereldkampioenschap Voetbal en van de volleyball-wedstrijden, waarbij ons dappere team aan het hoofd staat van zijn groep in de Wereldliga van deze sport.
[Gepubliceerd in CubaDebate op 11 juli 2010; vertaald door Dwarslezer]
(*) gecorrigeerd door Dwarslezer aan de hand van het originele artikel van Rick Rozoff van 11 april [!] 2010
(*) gecorrigeerd door Dwarslezer aan de hand van het originele artikel van Rick Rozoff van 11 april [!] 2010
Geen opmerkingen:
Een reactie posten