Als de Spaanse staat (of, zoals sommigen hem nu -zeer terecht- noemen, "el €stado €spañol"), niet snel het roer omgooit, kan ik kort zijn: Nee! In de recente geschiedenis hebben we keer op keer gezien dat het mogelijk is een volk gedurende lange tijd te onderdrukken, maar dat uiteindelijk de financiële middelen en de steun ontbreken om die onderdrukking te versterken en te handhaven. Bekend is het voorbeeld van de -ooit- oppermachtige Sovjet Unie (ook al leidde dat niet tot de met name door de westerse propaganda voorgespiegelde verbeteringen voor de bevolking). Ook is duidelijk zichtbaar dat de Verenigde Staten, ondanks de krachtige steun van hun Vreemdelingenlegioen (de NAVO) en hun kornuiten van de Europese Unie, aan steeds meer problemen het hoofd moeten bieden in hun nieuwe koloniën Afghanistan en Irak, en steeds meer verzet oproepen in de landen van hun "coalitie".
Als men iets wil overhouden dat doet denken aan de huidige Spaanse staat, dan zal het régime van dienst geen andere oplossing hebben dan de protesten uit de "autonome gebieden" zeer ernstig te nemen. Gisteren nog waren er zeer indrukwekkende demonstraties, zoals in Barcelona (met niet minder dan 1.100.000 deelnemers volgens de Gemeentepolitie van Barcelona - en volgens anderen zelfs 1½ miljoen deelnemers!) - zie Gara van vandaag en La Vanguardia van gisteren. El País noemde gisteren, uitgaande van door het persbureau EFE genoemde cijfers, slechts 56.000 demonstranten, maar zowel El País als EFE steunen het centralistische régime, en dat verstoort kennelijk de objectiviteit. Het is voldoende om de foto's uit El País zelf te bekijken, om te doorzien dat de statistische vaardigheden van EFE niet veel waard zijn. (deze foto: © 2010 Tati)
Ook in Donostia (San Sebastián) vond gisteren een belangrijke demonstratie plaats ter ondersteuning van het recht op zelfbeschkking en voor het bestaansrecht van Euskal Herria, Spaans en Frans Baskenland (zie Gara van gisteren)..
In dit verband mogen bijv. ook niet vergeten worden de indrukwekkende en herhaalde demonstraties in Galicia tegen de centralistische politiek van de Galicische Partido Popular: de vierde dit jaar vond plaats op 17 mei in Santiago de Compostela en bracht weer tienduizenden mensen op de been (zie Público, 17 mei dit jaar).
Het is uiterst betekenisvol dat temidden van de hysterie van het wereldkampioenschap voetbal, er toch zó talloze mensen de straat zijn opgegaan om op deze manier duidelijk te maken dat zij zich niet laten manipuleren door het "brood en circus" van het voetbal.Men meldde mij trouwens uit Barcelona dat 8 van de spelers van de "Spaanse" voetbalploeg helemaal niet "Spaans" zijn: zij zijn afkomstig uit de Barcelonese (dus Catalaanse) club Barça...
Door de houding van het huidige PSOE-régime (dat zichzelf "socialistisch" noemt, zusterpartij van de Nederlandse PvdA, dus dat geeft meteen een duidelijk beeld van het "socialistische" peil), dat zich vooral uitslooft om beslist niet liberaler over te komen dan de post-fascisten van de Partido Popular, vrees ik dat de onderdrukking alleen maar zal toenemen. Deze onderdrukking, die alleen nog maar extra benadrukt wordt door de asociale bezuinigingsmaatregelen van de EU en het Internationaal Monetair Fonds, vormt een explosief mengsel. Zoals bekend gaat "de kruik [...] zolang te water tot ze barst". Laten we hopen dat het centralistische régime in Madrid intelligent genoeg is om te begrijpen dat het "beter [is] ten halve te keren, dan ten hele te dwalen"...
Een mogelijk teken van intelligentie, ofschoon een beetje misplaatst, lijkt door te schemeren bij de Spaanse minister van binnenlandse zaken, Miguel Ángel Moratinos, die zich samen met het Cubaanse filiaal van de katholieke kerk in wil zetten voor de vrijheid van meningsuiting in Cuba, wat ertoe geleid heeft dat de laatste 52 "politieke gevangenen" die nog in Cubaanse gevangenissen zitten, worden vrijgelaten (El País, gisteren).
Het is te hopen dat hij zich, na zijn terugkeer in Spanje, op dezelfde manier gaat inzetten voor de talloze "politieke gevangenen", die nog in Spaanse gevangenissen opgesloten zitten, velen in onmenselijke omstandigheden (bijv. op honderden kilometers afstand van hun familieleden), en dat vaak uitsluitend omdat ze lid zijn geweest van een vereniging die op een of andere wijze iets te maken gehad zou kunnen hebben met een organisatie die weer betrekkingen zou onderhouden kunnen hebben met een of andere Baskische onafhankelijkheidsbeweging...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten