Ik had niet gedacht dat ik nog ooit met instemming kennis zou nemen van een toespraak van Willem Alexander (of van een andere "Oranje"), maar toch is het zo.
In zijn toespraak gisteren (op de lege Dam in Amsterdam) oefende hij iets van kritiek uit op zijn overgrootmoeder Wilhelmina. Hij stelde namelijk dat "medemensen, medeburgers in nood, [...] zich in de steek gelaten [voelden], onvoldoende gehoord, onvoldoende gesteund, al was het maar met woorden. Ook vanuit Londen, ook door mijn overgrootmoeder, toch standvastig en fel in haar verzet. Het is iets dat me niet loslaat." (Zie voor de volledige tekst van zijn toespraak o.a. de Volkskrant van gisteren.) Wilhelmina heeft inderdaad enkele malen gesproken via Radio Oranje (via de zenders van de Britse BBC), en daarbij heeft ze nauwelijks enkele woorden besteed aan het lot van de joodse Nederlanders.
Hij zou misschien ook nog hebben kunnen aangeven dat ze al eerder te kennen had gegeven dat ze weinig op had met de joden. Toen er vóór mei 1940 steeds meer joodse vluchtelingen uit Duitsland kwamen (ofschoon er nog veel meer waren die niet tot Nederland werden toegelaten), was de regering in 1939 van plan om deze vluchtelingen op te vangen (bij Elspeet) op zo'n 12 kilometer van Het Loo, waar Wilhelmina woonde, wat niet naar de zin was van Wilhelmina (zie De Telegraaf van 16 januari 1999). Daarom werd een nieuw opvangkamp gebouwd in Westerbork, dat later door de nazi's werd gebruikt als doorgangskamp voor joden die uiteindelijk naar Duitse concentratiekampen vervoerd moesten worden.
Ook, maar dat heeft dan weer niet rechtstreeks te maken met de jodenvervolging, had hij nog kunnen aangeven dat Wilhelmina naar Engeland gevlucht was, zonder dat ze daarvoor de wettelijke protocols in acht had genomen. In feite was ze dus ongrondwettelijk het land ontvlucht (zie hiervoor o.a. de blog van Gerard de Boer, met enkele interessante krantenknipsels) en daardoor had ze dus haar koningsschap verbeurd en had ze na de oorlog niet meer als koningin mogen terugkomen
In zijn toespraak gisteren (op de lege Dam in Amsterdam) oefende hij iets van kritiek uit op zijn overgrootmoeder Wilhelmina. Hij stelde namelijk dat "medemensen, medeburgers in nood, [...] zich in de steek gelaten [voelden], onvoldoende gehoord, onvoldoende gesteund, al was het maar met woorden. Ook vanuit Londen, ook door mijn overgrootmoeder, toch standvastig en fel in haar verzet. Het is iets dat me niet loslaat." (Zie voor de volledige tekst van zijn toespraak o.a. de Volkskrant van gisteren.) Wilhelmina heeft inderdaad enkele malen gesproken via Radio Oranje (via de zenders van de Britse BBC), en daarbij heeft ze nauwelijks enkele woorden besteed aan het lot van de joodse Nederlanders.
Hij zou misschien ook nog hebben kunnen aangeven dat ze al eerder te kennen had gegeven dat ze weinig op had met de joden. Toen er vóór mei 1940 steeds meer joodse vluchtelingen uit Duitsland kwamen (ofschoon er nog veel meer waren die niet tot Nederland werden toegelaten), was de regering in 1939 van plan om deze vluchtelingen op te vangen (bij Elspeet) op zo'n 12 kilometer van Het Loo, waar Wilhelmina woonde, wat niet naar de zin was van Wilhelmina (zie De Telegraaf van 16 januari 1999). Daarom werd een nieuw opvangkamp gebouwd in Westerbork, dat later door de nazi's werd gebruikt als doorgangskamp voor joden die uiteindelijk naar Duitse concentratiekampen vervoerd moesten worden.
Ook, maar dat heeft dan weer niet rechtstreeks te maken met de jodenvervolging, had hij nog kunnen aangeven dat Wilhelmina naar Engeland gevlucht was, zonder dat ze daarvoor de wettelijke protocols in acht had genomen. In feite was ze dus ongrondwettelijk het land ontvlucht (zie hiervoor o.a. de blog van Gerard de Boer, met enkele interessante krantenknipsels) en daardoor had ze dus haar koningsschap verbeurd en had ze na de oorlog niet meer als koningin mogen terugkomen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten