De afgelopen weken is het hier erg rustig, té rustig, geweest. Niet omdat de ellende in de wereld ineens tot stilstand was gekomen; niet omdat ik me ineens tot het neoliberalisme bekeerd zou hebben. Het is allemaal veel prozaïscher: ik had een stevige griep opgelopen - of liever gezegd een stevige griep had mij in haar macht gekregen en pas de laatste paar dagen is ook de vermoeidheid die ik daar nog aan overgehouden had, aan het wegtrekken.
Daarom heb ik de laatste dagen weer voorzichtig de draad opgepakt en daarom ook heb ik zojuist weer de wekelijkse column van Cristina Caramés Espada geplaatst. Die van de voorbije weken heb ik ook nog liggen, maar die volgen een dezer dagen nog.
Van harte hoop ik dat jullie geen last van griep of andere vervelende zaken gehad hebt, want het is nog steeds hard nodig om wakker te blijven. De nieuwe club van Balk en Bos zal, vrees ik, cosmetisch anders ogen dan die van Balk en Zalm, maar helaas heb ik er niet veel vertrouwen dat hun plannen veel anders zullen uitvallen - daarvoor is Balk veel te halsstarrig en Bos veel te happig om mee te reageren... Denk vast maar eens na over de verkiezingen voor de Provinciale Staten (die indirect ook zorgen voor de samenstelling van de Eerste Kamer) in maart!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten