Bijna vanaf het eerste moment dat Balkenende II Nederland begon te verzieken was het duidelijk dat het alleen nóg maar erger zou kunnen worden dan onder Wim Kok Kots: niets dan gelieg, nietszeggend gebrabbel en gemanipuleer. Ik noem alleen maar de volstrekt niet te rechtvaardigen Nederlandse deelname aan de Bushiaanse koloniale oorlogen in Irak en Afghanistan. En het is alleen maar erger geworden, met als voorlopig dieptepunt het mensonterende wanbeleid rondom en in verband met de huidige kapitalistische crisis.
Donner heeft nog maar amper ingeademd, nadat hij de vakbonden onder druk gezet heeft om geen looneisen te stellen of hij meldt al dat er geen garantstelling komt voor pensioenfondsen. (Trouw, 24 februari 2009).
Natuurlijk, gepensioneerden mogen best wat uitgeperst worden. Ze werken niet (produceren dus geen meerwaarde) en kunnen daarom niet staken, zodat ze geen bedreiging vormen voor de gang van zaken in de bedrijven van de kapitalistische vriendjes van de Balkenbende. Er mogen tientallen miljarden euro's in de bodemloze put van het bankwezen gestort worden door de Nederlandse minister van financieel wanbeheer, Wouter Bos, zonder dat de hoofdschuldigen (de aandeelhouders en de directeuren) hun luxe leventje hoeven te onderbreken, maar de gepensioneerden, die hun hele leven gewerkt en gespaard hebben om nog wat van hun oude dag te genieten, moeten voorlopig maar op een houtje bijten.
Eén voordeel van deze crisis is in ieder geval, dat steeds duidelijker wordt waar het de neoliberale régimes in de EU om te doen is: niet om de burgers, maar om de winstcijfers van het kapitalisme. De arbeiders en de gepensioneerden interesseren hen geen biet. Het liefst zouden ze die helemaal laten verhongeren, maar ze begrijpen wel dat ze hen toch tenminste nog een huis en een TV moeten gunnen, anders gaan ze misschien wel de straat op om te protesteren, zoals in andere landen, waar nog klassebewustzijn bestaat. En die TV is so-wie-so nodig om de massa's duidelijk te maken waaraan ze hun schaarse centen moeten verspillen, want zonder consumptie is er óók geen winst...
Donner heeft nog maar amper ingeademd, nadat hij de vakbonden onder druk gezet heeft om geen looneisen te stellen of hij meldt al dat er geen garantstelling komt voor pensioenfondsen. (Trouw, 24 februari 2009).
Natuurlijk, gepensioneerden mogen best wat uitgeperst worden. Ze werken niet (produceren dus geen meerwaarde) en kunnen daarom niet staken, zodat ze geen bedreiging vormen voor de gang van zaken in de bedrijven van de kapitalistische vriendjes van de Balkenbende. Er mogen tientallen miljarden euro's in de bodemloze put van het bankwezen gestort worden door de Nederlandse minister van financieel wanbeheer, Wouter Bos, zonder dat de hoofdschuldigen (de aandeelhouders en de directeuren) hun luxe leventje hoeven te onderbreken, maar de gepensioneerden, die hun hele leven gewerkt en gespaard hebben om nog wat van hun oude dag te genieten, moeten voorlopig maar op een houtje bijten.
Eén voordeel van deze crisis is in ieder geval, dat steeds duidelijker wordt waar het de neoliberale régimes in de EU om te doen is: niet om de burgers, maar om de winstcijfers van het kapitalisme. De arbeiders en de gepensioneerden interesseren hen geen biet. Het liefst zouden ze die helemaal laten verhongeren, maar ze begrijpen wel dat ze hen toch tenminste nog een huis en een TV moeten gunnen, anders gaan ze misschien wel de straat op om te protesteren, zoals in andere landen, waar nog klassebewustzijn bestaat. En die TV is so-wie-so nodig om de massa's duidelijk te maken waaraan ze hun schaarse centen moeten verspillen, want zonder consumptie is er óók geen winst...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten