zaterdag 4 november 2006

Gedeelde verantwoordelijkheid [gastkolom]

Dat is het motto van de nieuwe campagne, waarvoor de vice-president van Colombia, Francisco Santos Calderón, dezer dagen naar Londen gereisd is. Met deze campagne wordt geprobeerd ons ervan bewust te maken dat cocaïne niet alleen degenen die hem gebruiken doodt, maar dat hij ook een spoor van bloed en doden achter zich laat.

Immers, elke gram coca die de Europeanen opsnuiven baadt in het bloed van Colombianen die gestorven zijn door de handel, die gebruik maakt van landmijnen, en door de duizenden die door terrorisme, ontvoeringen en moordpartijen verdwenen zijn.

Honderden kinderen, die als familie alleen hun jeugdbende hebben, die op straat wonen en die spelen met wapens en drugs, zijn slachtoffers van het gebruik, dat vanuit Europa maar al te vaak slechts wordt gezien als een onderwerp van individuele vrijheid.

Met deze campagne, waarin de hoofdpersoon een man of vrouw met Europese trekken is met een gezicht dat bestaat uit een enorme neus, wordt geprobeerd de bevolking duidelijk te maken dat deze neuzen, die van de drugsgebruikers, doden. En dat doen ze op vele manieren. Zo doden de drugsbarons bijvoorbeeld soldaten en burgers om hun laboratoria te beschermen, ze doden door het plaatsen van landmijnen om hun plantages te beschermen, ze doden door het bewapenen van kinderen die hun velden moeten beschermen en ze doden door duizenden hectaren tropisch oerwoud te vernietigen om daar coca te planten. In feite zijn de pogingen om "de coca-velden in het Colombiaanse oerwoud op te ruimen" niet meer geweest dan vergeefse pogingen waarmee o.a. de V.S. zich in onschuld de handen en het gezicht wassen om er zo voor het oog van de wereld uit te zien als redders van de mensheid terwijl alles om hen heen bestaat uit terrorisme en chaos. Ja, dat is écht zo. Zo verkocht de regering Bush aan Colombia een plantenverdelgingsmiddel dat zij zelf niet willen gebruiken vanwege de vreselijke gevolgen waar het gebruik wordt. Een voorstel om het in Florida te gebruiken werd afgewezen nadat de directeur van het ministerie voor Milieubescherming ontdekte dat het "moeilijk, zo niet onmogelijk [was] om de verspreiding van de schimmel Fusarium te beheersen". Verspreiding van deze schimmel kon ziekten veroorzaken aan tomaten, paprika's, bloemen, maïs en zelfs aan wijngaarden. En wanneer na de bespuitingen vanuit de lucht de bananenplantages en de aanplant van maïs en andere soorten verdwijnt (om nog maar niet te spreken over de ziekten die daardoor bij mensen veroorzaakt zouden kunnen worden)... ... wat zouden de boeren dan moeten doen? Zich laten sterven of coca planten? Het antwoord is in alle opzichten tamelijk eenvoudig. Even eenvoudig als begrijpen waarom kinderen in drugs handelen.

En ze handelen omdat ze daartoe verplicht, gedwongen worden; omdat ze dat werk zien als de enige hoop op een toekomst (niet eens een betere toekomst, maar gewoon een toekomst).
Adolescenten en kinderen veranderen in huurmoordenaars en later in een bende getrainde en gewapende mensen ten dienste van drugshandelaars en vogelvrije gewapende groepen. Ze worden gedwongen, door drugshandelaars, door de guerrilla, door de stedelijke militie, door de plaatselijke politie, door het leger en door andere gewapenden die gelieerd zijn aan het politieke conflict en de drugshandel.

In Medellín, de stad met de meeste gewelddadigheid ter wereld, zijn in de laatste twintig jaar tengevolge van het geweld 40.000 jongeren tussen 14 en 25 gestorven. De combinatie van armoede, stedelijke oorlog, gewapend conflict en illegale drugshandel heeft de jeugd en de bevolking van Medellín in het algemeen vernietigd en heeft geleid tot een toenemende militarisatie van de maatschappij.

Al deze gegevens zijn, al kunnen we dat niet geloven, te veranderen. Het staat vast dat in de landen van herkomst de drugshandelaars opgespoord en vervolgd moeten worden, zodat de handel in drugs en alles wat daarmee samenhangt voorkomen kunnen worden. Maar wat wij in de hand hebben en wat volledig veranderd kan worden (als u eens een foto ziet van die kinderen die aan het handelen zijn, zult u het begrijpen) is dat vanuit Europa het gebruik moet worden uitgeroeid.

Het is (bij dit soort campagnes) nodig te begrijpen en te weten dat elke gram coca duizenden mensen doodt, gezinnen en hele dorpen vernietigt, alle natuurlijke reserves van de planeet en bovendien - dat mogen we ook niet vergeten - degenen die hem gebruiken, uitroeit.

© 2006 by Cristina Caramés Espada, columniste bij de Diario de Ferrol; vertaald en gepubliceerd met toestemming van de schrijfster.

Geen opmerkingen: