In mijn jeugd (katholiek geïndoctrineerd op een RK jongensschool) kreeg ik steeds te horen dat het duidelijk was dat katholieken het ware geloof hadden. God was immers een god van goedheid en dat was dan ook de reden dat katholieken gelukkig waren: ze kunnen lachen en plezier maken en als ze daarbij soms eens te ver gaan vindt God het niet erg, als je het maar biecht en spijt hebt van je vergissing.
Dat was ook de reden waarom protestanten altijd zo ernstig en zwaarmoedig waren: God stond niet aan hun kant en daarom waren ze ook niet gelukkig. Stiekem waren ze jaloers op katholieken, maar de dominee hield hen zo streng in de gaten dat ze gedwongen waren om protestant te blijven.
Net zoals de Nederlandse 'christen' Balkenende grote bezwaren had tegen optredens van een Beatrix look-alike in het satirische programma Kopspijkers, zo valt het Vaticaan (bij monde van Georg Genswein, de particuliere secretaris van Maledictus) over een satirisch programma van het Italiaanse TV-net La 7 over de geheime kamers in het Vaticaan.
Ofschoon Genswein zelfs geen fragment van het programma wilde beluisteren (volgens de makers zou hij zo kunnen ontdekken dat er niets schandaleus of anticlericaals in zit), slaat hij driftig om zich heen: "Ik heb nota genomen van de polemiek en ik hoop dat dit soort uitzendingen zullen verdwijnen. Satire is accoord, maar deze 'dingen' hebben geen intellectueel niveau en zijn beledigend voor mensen van de kerk. Ze zijn niet aanvaardbaar." En "Ik zal er nooit naar kijken. Dergelijke uitzendingen zijn weinig constructief. Ik heb nota genomen van het gegeven en wil het nu vergeten." (L'unità, 14 november)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten