Vandaag staat er in NRC/Handelsblad een zeer verontrustend artikel over een nieuwe wet, die op 5 juli zonder stemming door de Eerste Kamer is goedgekeurd, de Wet Bevoegdheden Vorderen Gegevens.
Dankzij deze wet mogen justitie en de politie allerlei gegevens over iedereen opvragen bij bijv. autoverhuurbedrijven en bibliotheken, boekhandels enz.
Stel dat een of andere politiepersoon vindt dat ik er wel erg als een kraker uitzie (misschien omdat ik op een oude fiets rijd), dan mogen ze bij de bibliotheek gaan navragen wat voor boeken ik daar leen. Veronderstel dat ik daar bijv. het boek Anarchismus: Geschichte und Gegenwart einer Utopie van Rudolf Krämer-Badoni, of -nog erger- de verzamelde geschriften van de Rote Armee Fraktion geleend heb. Als ze dan toevallig ook nog weten dat ik een tegenstander ben van de monarchie, dan moet het voor deze gluurders wel duidelijk zijn dat ik minstens sympathiseer met terroristen.
Of stel dat ik, omdat ik een minimale uitkering heb (wat op zichzelf natuurlijk al behoorlijk verdacht is), tweedehands kleding koop en zo tegen een Lonsdale jack aanloop (weet ik veel dat dat merk -al dan niet terecht- in verband wordt gebracht met extreem rechts) en dat ik kaal ben (omdat er op mijn hoofd geen haar meer wil groeien). Als ik dan ook nog eens toevallig Hitlers Mein Kampf gelezen heb (het kan tenslotte geen kwaad om te weten wat daarin staat - ook al vindt minister Zwam dat je niet achterom moet kijken), dan is het duidelijk dat ik een enge rechtse extremist ben.
Je kunt er donder op zeggen dat ze dan ook bij mijn bakker (of in de supermarkt), navraag gaan doen over mijn aankopen - als je een klantenkaart hebt, is dat helemaal een fluitje van een cent. De winkelier vertrouwt me niet meer, want als er niks aan de hand was met mij, zou de politie toch geen onderzoek doen. Of mijn werkgever krijgt het verzoek om mij goed in de gaten te houden - zodat ik die hard verdiende promotie wel kan vergeten...
De volgende fase is natuurlijk (en dat allemaal in het kader van de terreurbestrijding) dat de politie ook het recht krijgt om zonder huiszoekingsbevel huizen overhoop te halen. En wee je gebeente als ze daar een foto vinden, waarop je je pasgeboren kind een schone luier aan het omdoen bent: dan wordt meteen je computer onderzocht of er kinderporno opzit, je provider wordt verplicht om al je (verzonden en ontvangen) e-mails te overleggen en om een lijst te geven van alle door jou bezochte sites.
En intussen slaapt Nederland rustig door, nog steeds vol vertrouwen in de Nederlandse overheid, nadat Hendrik Colijn in 1936 verklaard had dat we rustig kunnen gaan slapen - onder het motto "als je niks te verbergen hebt, heb je toch ook niks te vrezen?" En dat terwijl iedereen zou kunnen (of: zou moeten) weten dat de Nederlandse overheid al niet meer te vertrouwen is geweest vanaf het moment dat Dries van Agt in december 1977 de regering Den Uyl ten val had gebracht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten