Nadat bij het 'grondwet'-referendum gebleken is dat een aanzienlijk deel van de NEE-stemmers niet te spreken was over de steeds hogere werkloosheid en dat uiteraard in verband bracht met de theoretische toestroom van goedkopers arbeiders uit de nieuwere lidstaten, heeft Chirac nu bedacht dat het misschien wel handig was om iets te doen aan die hoge werkloosheid.
Daarom heeft hij nu -zoals ik lees in Le Figaro van vandaag- gisteren bij de eerste bijeenkomst van de Ministerraad onder Villepin de 'regeringsmobilisatie voor de werkgelegenheid' (" la mobilisation gouvernementale pour l'emploi ") verordonneerd.
Kennelijk is hem er veel aan gelegen om zichzelf in Europa goed te profileren, want hij gaat vanavond naar Berlijn voor een etentje bij bondskanselier Gerhard Schröder.
(Wanneer hadden wij trouwens nog geld om lekker uit eten te gaan? - zomaar een vraagje, dat uiteraard niks te maken heeft met de gevolgen van de Euro-wisseltruuk).
Verder heeft hij ook te kennen gegeven zich de komende weken in te zetten om "onze partners te verzekeren van de verankering van Frankrijk in de Unie en van de kracht van zijn Europese ambities" («Je m'emploierai dans les semaines à venir à assurer nos partenaires de l'ancrage de la France dans l'Union et de la force de son ambition européenne»).
En dan nu maar hopen dat de Fransen zich laten belazeren door deze neoliberale volksmisleider en braaf zullen instemmen met toekomstige EU-voorstelletjes - voorzover als ze dan nog de kans krijgen zich uit te spreken. Ze zullen bij de EU (en bij de nationale regeringen en regimes) ook wel ontdekt hebben dat democratie leuk is, maar niet teveel moet worden toegepast...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten