De serieuze zangeres Jo Vincent (1898-1989) heeft ooit (ergens in de jaren 1950 of 1960) eens gezegd dat Nederlanders muzikaal gezien een slechte smaak hebben, of woorden van gelijke strekking. Dat leidde toen tot nogal wat protesten, en ik meen zelfs dat Wim Kan er dat jaar nog iets over zei in zijn oudejaarsconferentie.
Het blijft echter niet bij slechte smaak, want Nederlanders blijken ook nog eens bovengemiddeld dom (of goedgelovig, dat klinkt niet zo vervelend) te zijn. Ik had die indruk al toen na de eerste Balkenendse mislukking nog drie keer dezelfde stuurloze club als winnaar uit de verkiezingen rolde, zij het dan soms met wat andere koppen, of met dezelfde koppen op andere stoelen.
Gisteren bleek diezelfde goedgelovigheid uit een artikel op pag. 3 van de papieren editie van de Spits, waarin gemeld werd dat 76% van de Nederlandse bevolking van mening is dat de overheid het goed doet (het gemiddelde van andere 'wereldburgers' bedraagt slechts 43%), een en ander volgens de Vertrouwensbarometer van Edelman.
Ook vertrouwen de Nederlanders de overheid op het gebied van hun privacy. Uit een onderzoek van het CBP (College Bescherming Persoonsgegevens) gaat 68% van de ondervraagden ervan uit dat de overheid zich houdt aan de wettelijke regels en geen bestanden met elkaar koppelt. (Webwereld van 28 januari).
En voor wie nog meer bewijs nodig heeft van de manipuleerbaarheid van het Nederlandse volk, verwijs ik graag (nouja, eigenlijk meer met tegenzin) naar de Pers van vandaag, die twee bladzijden verspilt om -met de gebruikelijke lulkoek- "aan te tonen" dat Nederlanders geen republiek willen en dat ze blij zijn met de monarchie.
Dat artikel wordt dan gelardeerd met een opgeblazen portret dat we al decennialang op postzegels zien staan en met een foto van iemand in een operette-uniform, met daarnaast een mislukte imitatie van Romy Schneider (als Sissi). Wat voor schandalen of misstappen er ook plaatsvinden in en rond die familie, het volk slikt het keer op keer en als er weer een Mínima gedoopt wordt hangt driekwart van de bevolking weer in kwijlende bewondering voor de beeldbuis, zonder zich af te vragen waarom zijzelf tevreden moeten zijn met een minimumloon, en het risico lopen ontslagen te worden door wanbeleid bij hun werkgever of gekort te worden op hun pensioen omdat het pensioenfonds tengevolge van de financiële crisis niet meer beschikt over voldoende geld (zie bijv. de Volkskrant van gisteren), terwijl het "koningshuis" zich zonder zorgen in weelde kan wentelen en daarnaast ook nog kan profiteren van allerlei niet helemaal officiële regelingen.
En dan te denken dat de nep-Oranjes (want een zijtak van de Friese Nassau's) alleen aan de macht konden komen door in 1814 met de steun van 474 notabelen (waarvan er nog 26 zich verzetten) de macht te grijpen in het vacuüm na de val van Napoleon. In augustus 1815 werd ook aan Belgische 'notabelen' nog de mogelijkheid geboden zich uit te spreken. Ruim de helft was tegen samenvoeging met Nederland, maar van hogerhand werd beslist dat 126 hunner zich vergist hadden, waardoor de "Oranjes" voorlopig verzekerd waren van een luizenbaan met prachtige secundaire arbeidsvoorwaarden... (Voor meer informatie: Anton Constandse, Oranje zonder mythe, 1980; Stg. Pamflet, Amsterdam).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten