Het is vandaag (gisteren eigenlijk) wel een beetje een dag met familie-verplichtingen geweest (al vond ik het maar moeilijk om nog oprecht te geloven in mogelijkheden voor een gelukkig 2009 met alle politieke en economische, maar dat komt eigenlijk op hetzelfde neer, ellende in de wereld), en daardoor hier (en ook in andere blogs) erg rustig geweest, maar ik heb toch ook nog wat in kranten en blogs zitten lezen.Bij collega-blog Alles Schall und Rauch vond ik in een reactie op een artikel een link naar de onthullende documentaire (weliswaar uit 2003, maar nog steeds hoogst actueel) van de Media Foundation Peace, Propaganda and the Promised Land: Media & the Israel-Palestine Conflict met o.a. bijdragen van Noam Chomsky en de gerenommeerde Britse journalist Robert Frisk, maar ook van diverse rabbijnen die het helemaal niet eens zijn met de Israelische politiek en van woordvoerders van verscheidene Israelische vredesbewegingen.
De documentaire (die Engelstalig is, en niet ondertiteld) gaat over de manier waarop de Israelische propaganda-machine met name de media in de Verenigde Staten manipuleert (door ervoor te zorgen dat bijv. nederzettingen in de bezette Palestijnse gebieden voortaan worden aangeduid als 'neighbourhood' = buurt, wijk; en dat de media het altijd doen voorkomen alsof Israelische soldaten schieten op agressieve Palestijnse oproerkraaiers die met stenen gooien, zonder erbij te vertellen, dat die Palestijnen vechten voor hun eigen land, dat meter voor meter van hen afgenomen wordt; dat Palestijnse woningen worden afgebroken, omdat ze zonder vergunning gebouwd zijn, terwijl de waarheid is dat systematisch geweigerd wordt aan Palestijnen bouwvergunningen te verlenen.
Overigens blijkt ook dat de Britse pers veel minder gemakkelijk te manipuleren is, omdat daar tenminste de oorzaken en de gevolgen niet verwisseld worden. Zelfs de -door mij ook regelmatig geraadpleegde- Israelische krant Ha'aretz wordt genoemd om zijn objectieve verslaggeving.
Helaas moeten we constateren dat de Nederlandse pers, met inbegrip zelfs van de publieke omroep, al even bevooroordeeld is ten gunste van Israel - en dus onbetrouwbaar is. Misschien zouden we eens kunnen beginnen met na te gaan wie er eigenlijk aan de touwtjes trekken van de Nederlandse pers en van de publieke omroep. Tenslotte verzorgde (om maar een club te noemen), het ANP tijdens de Tweede Wereldoorlog ook een deel van de informatievoorziening in de door de nazi-bezetters gelijkgeschakelde Nederlandse propaganda (ten bewijze daarvan hierboven een knipsel uit De Standaard van 19 mei 1944) en er na de oorlog geen probleem in zag met diezelfde naam door te gaan; niet bepaald een garantie voor betrouwbaarheid, dunkt mij.
Zie hieronder de documentaire, die ruim 5 kwartier duurt:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten