Het volgende artikel werd vandaag gepubliceerd in collega-Blog Alles Schall und Rauch (vertaald door Dwarslezer)
Bijna alles wat ons over Gaza en de Palestijnen verteld wordt, is onjuist. Hier enkele belangrijke punten, die met betrekking tot de Israelische aanval op Gaza steeds weer verzwegen worden in de media.
De meerderheid van de mensen in Gaza verblijft daar niet vrijwillig. De 1,5 miljoen bewoners zijn tegen hun wil samengedreven op een gebied van 360 km². De Gaza-strook bestaat grotendeels uit zand en duinen, en slechts 14% van de oppervlakte kan voor landbouw gebruikt worden. De lengte van het gebied bedraagt 40 km en de breedte tussen 6 en 14 km. De Gaza-strook is een beetje kleiner dan de Duitse bondstaat Bremen en het is een van de dichtstbewoonde gebieden op aarde.
De meeste gezinnen in Gaza werden in 1948 met geweld uit het huidige Israel verdreven, uit steden en dorpen als Ashkelon en Beersheba. Zionistische terreurgroepen, die later opgingen in het Israelische leger, hebben destijds huizen opgeblazen, dorpen platgewalst en willekeurig mensen doodgeschoten om de bevolking te verjagen uit het land waar ze al generaties leefden. Pas daarmee werd ruimte geschapen voor de joodse immigranten uit de hele wereld.
Dit betekent dat de staat Israel is gebouwd op een misdaad, op een volkerenmoord en op een ethnische zuivering, waarbij eerst één miljoen Palestijnen uit hun eigen land verjaagd werden. Dit is een historisch feit, dat de Israeli's niet willen erkennen, maar dat niet geloochend kan worden. (Zie: Nakba - die grosse Katastrophe.)
Sedert de Zesdaagse Oorlog in 1967 wonen de mensen in Gaza onder Israelische bezetting. De agressie tegen de Gazanen is al die jaren doorgegaan, terwijl steeds meer Israeli's naar Gaza trokken om daar tussen de Palestijnen op provocerende wijze nederzettingen te stichten. Dit leidde voortdurend tot conflicten en daarom werden de nederzettingen in 2005 door de Israelische regering weer afgebroken.
Israel controleert de toegang tot Gaza, alle in- en uitvoer, het verkeer in en uit de Gaza-strook, het luchtruim, de toegang vanaf de zee. Verder gaan de Israelische strijdkrachten waar ze willen. Als bezettingsmacht heeft Israel op grond van de Vierde Geneefse Conventie de volledige en uitsluitende verantwoordelijkheid voor het welzijn en de zorg voor de burgerbevolking van de Gaza-strook.
In 2006 werd bij vrije verkiezingen Hamas als volksvertegenwoordiging gekozen door de Palestijnen in Gaza. Het resultaat van deze democratische keuze beviel echter de Israelische regering niet en daarom werd Gaza door een blokkade volledig afgesloten van de buitenwereld en werd er zelfs langs de grens een muur gebouwd. Deze boycot van de bevolking van Gaza, alleen omdat zij gekozen had voor Hamas, wordt door de VS en de EU gesteund.
Als collectieve straf voor de bevolking (wat volgens de internationale wetgeving volstrekt illegaal is), die niets meer gedaan heeft dan gebruik te maken van haar democratische rechten, werden de laatste jaren de electrische stroom, de watervoorziening, de levensmiddelentoevoer, de medische verzorging - kortom alle levensbehoeften - systematisch beperkt of volledig afgesneden. Oproepen van de VN om deze boycot te beëindigen zijn door Israel systematisch genegeerd. De blokkade veroorzaakte een massale werkloosheid, ondervoeding en gezondheidsproblemen.
Als reactie op deze levensbedreigende situatie begon Hamas zelf in elkaar geknutselde raketten op Israel af te schieten, als pressiemiddel om een op onderhandelingen gebaseerde oplossing af te dwingen.
In juni 2008 spraken Israel en Hamas een wapenstilstand af, zodat de blokkade opgeheven zou kunnen worden. Het aantal raketaanvallen verminderde vanaf juni tot praktisch nul en zo bleef het tot in november, zoals de eigen gegevens van de Israelische regering bewijzen. Zie hier.
In de nacht van 4 op 5 november 2008, drong een Israelisch commando binnen in Gaza en vermoordde daar zes Hamas-leden. De daarvoor aangevoerde reden was het verhinderen van een geplande aanslag, die door Hamas echter ontkend wordt. Daarmee verbrak Israel eenzijdig de wapenstilstand en Hamas reageerde daarop met hervatting van de raketaanvallen.
Het staat vast dat Israel de wapenstilstand gebroken heeft en dat Hamas niet meer deed dan daarop reageren. Aan de huidige situatie en de oorlog, is uitsluitend de Israelische regering schuldig. Daardoor kan aangenomen worden, dat de wapenstilstand gebroken werd door het vermoorden van enkele Hamas-leden om zo een reactie uit te lokken, zodat er een aanleiding was om een oorlog te beginnen.
De bewering van de Israelische regering dat Hamas de wapenstilstand geschonden heeft, is een volledige verdraaiing van de feiten, en de bewering "wij zijn aangevallen en verdedigen alleen onszelf" is een doorzichtige leugen. Kennelijk wilde de Israelische regering de oorlog en heeft ze alles gedaan om ervoor te zorgen dat die zou ontstaan.
Door middel van een massieve propaganda-campagne in de media wordt aan de wereldbevolking verteld dat Israel een arm slachtoffer is, dat alleen zijn 'recht op zelfverdediging' uitoefent. De westelijke politici hebben deze onjuiste bewering overgenomen. Op 27 december 2008, de Chanukka-Sabbat, begon Israel met het massale bombardement van de burgerbevolking van Gaza, waarbij totnutoe al meer dan 800 burgers gedood zijn, waaronder meer dan 250 kinderen, en waardoor al bijna 4.000 mensen gewond werden. Daardoor begaat Israel een volkerenmoord. Dit is een oorlogsmisdaad en dat is het altijd al geweest, al meer dan 60 jaar.
Bij deze oorlog gaat het niet om de verdediging tegen Hamas-raketten (dat is belachelijk), zoals Israel en de door Israel aangestuurde westerse media ons willen laten geloven, maar om de voortzetting van de systematische vernietiging en verdrijving van het Palestijnse volk.
De beweringen van het Israelische leger verraden de werkelijke motieven. In 2000 zei de voorzitter van de Israelische generale staf Moshe Yaalon: "De Palestijnen moeten ervan doordrongen worden, tot in de diepste hoeken van hun bewustzijn, dat ze een verslagen volk zijn."
En op 29 februari 2008 dreigde de onderminister van defensie, Matan Vilnai, de Palestijnen met een Shoah, het israelische woord voor de Holocaust, een gruwelijke bewering, zeker uit de mond van een Israeli, want het woord betekent slechts één ding: een volkerenmoord, de systematische uitsluiting, vervolging en vernietiging van de Palestijnen.
Het is daarom onze plicht, deze feiten te vermelden en tegen deze misdaden te protesteren. We mogen ons niet laten intimideren, want het zeggen van de waarheid en het vechten voor de mensenrechten van de Palestijnen, is niet anti-semitisch!
Daarmee willen bepaalde kringen alleen elke kritiek op de Israelische regering, die ondubbelzinnig een moordenaarsbende is, de mond snoeren. De strijd tegen een totaal régime in Afrika is netzomin anti-negers, de strijd tegen het communistische systeem in de Sovjet-Unie anti-Russisch, de strijd tegen de Italiaanse mafia anti-Italiaans, de strijd tegen Arabische terroristen anti-Islam, of de strijd tegen de terreur in Noord-Ierland anti-katholiek. Het is een oude tactiek van misdadigers om kritiek tegen hun daden gelijk te stellen aan kritiek op een heel volk, geloof of ras.
Dat is voor iedereen wel duidelijk, behalve voor velen als het gaat om kritiek op Israel. De staat Israel is niet het jodendom en kritiek op de politiek van de Israelische regering is geen anti-semitisme. Er zijn dan ook veel gelovige joden, die scherpe kritiek hebben op de misdaden van de Israelische regering en zich daarmee helemaal niet identificeren. Deze link wordt alleen gelegd door de zionisten, die zich verschuilen achter het jodendom.
Juist de Israeli's zouden vanwege hun smartelijke verleden de hoogste maatstaven moeten aanleggen voor hun eigen handelen. Zij mogen niet vanwege het hun aangedane onrecht anderen onrecht aandoen. Zij moeten eveneens protesteren, dit moorden beëindigen en een vreedzame samenleving met hun buren nastreven, waarin Palestijnen ook bestaansrecht krijgen. De leuze "Nooit meer!" moet ook gelden voor hun eigen handelen jegens andere volkeren.
Deze landkaart toont de ware geschiedenis. Al sedert 60 jaar wordt het land van de Palestijnen deel voor deel ontstolen, ze zijn uit hun eigen land verjaagd en samengeperst in steeds kleinere "reservaten", waar ze mogen vegeteren. Omdat ze zich daartegen verweren, worden ze als "terroristen" in een kwaad daglicht gesteld en vervolgd.
Klik op de afbeelding voor een duidelijkere weergave.
Bijna alles wat ons over Gaza en de Palestijnen verteld wordt, is onjuist. Hier enkele belangrijke punten, die met betrekking tot de Israelische aanval op Gaza steeds weer verzwegen worden in de media.
De meerderheid van de mensen in Gaza verblijft daar niet vrijwillig. De 1,5 miljoen bewoners zijn tegen hun wil samengedreven op een gebied van 360 km². De Gaza-strook bestaat grotendeels uit zand en duinen, en slechts 14% van de oppervlakte kan voor landbouw gebruikt worden. De lengte van het gebied bedraagt 40 km en de breedte tussen 6 en 14 km. De Gaza-strook is een beetje kleiner dan de Duitse bondstaat Bremen en het is een van de dichtstbewoonde gebieden op aarde.
De meeste gezinnen in Gaza werden in 1948 met geweld uit het huidige Israel verdreven, uit steden en dorpen als Ashkelon en Beersheba. Zionistische terreurgroepen, die later opgingen in het Israelische leger, hebben destijds huizen opgeblazen, dorpen platgewalst en willekeurig mensen doodgeschoten om de bevolking te verjagen uit het land waar ze al generaties leefden. Pas daarmee werd ruimte geschapen voor de joodse immigranten uit de hele wereld.
Dit betekent dat de staat Israel is gebouwd op een misdaad, op een volkerenmoord en op een ethnische zuivering, waarbij eerst één miljoen Palestijnen uit hun eigen land verjaagd werden. Dit is een historisch feit, dat de Israeli's niet willen erkennen, maar dat niet geloochend kan worden. (Zie: Nakba - die grosse Katastrophe.)
Sedert de Zesdaagse Oorlog in 1967 wonen de mensen in Gaza onder Israelische bezetting. De agressie tegen de Gazanen is al die jaren doorgegaan, terwijl steeds meer Israeli's naar Gaza trokken om daar tussen de Palestijnen op provocerende wijze nederzettingen te stichten. Dit leidde voortdurend tot conflicten en daarom werden de nederzettingen in 2005 door de Israelische regering weer afgebroken.
Israel controleert de toegang tot Gaza, alle in- en uitvoer, het verkeer in en uit de Gaza-strook, het luchtruim, de toegang vanaf de zee. Verder gaan de Israelische strijdkrachten waar ze willen. Als bezettingsmacht heeft Israel op grond van de Vierde Geneefse Conventie de volledige en uitsluitende verantwoordelijkheid voor het welzijn en de zorg voor de burgerbevolking van de Gaza-strook.
In 2006 werd bij vrije verkiezingen Hamas als volksvertegenwoordiging gekozen door de Palestijnen in Gaza. Het resultaat van deze democratische keuze beviel echter de Israelische regering niet en daarom werd Gaza door een blokkade volledig afgesloten van de buitenwereld en werd er zelfs langs de grens een muur gebouwd. Deze boycot van de bevolking van Gaza, alleen omdat zij gekozen had voor Hamas, wordt door de VS en de EU gesteund.
Als collectieve straf voor de bevolking (wat volgens de internationale wetgeving volstrekt illegaal is), die niets meer gedaan heeft dan gebruik te maken van haar democratische rechten, werden de laatste jaren de electrische stroom, de watervoorziening, de levensmiddelentoevoer, de medische verzorging - kortom alle levensbehoeften - systematisch beperkt of volledig afgesneden. Oproepen van de VN om deze boycot te beëindigen zijn door Israel systematisch genegeerd. De blokkade veroorzaakte een massale werkloosheid, ondervoeding en gezondheidsproblemen.
Als reactie op deze levensbedreigende situatie begon Hamas zelf in elkaar geknutselde raketten op Israel af te schieten, als pressiemiddel om een op onderhandelingen gebaseerde oplossing af te dwingen.
In juni 2008 spraken Israel en Hamas een wapenstilstand af, zodat de blokkade opgeheven zou kunnen worden. Het aantal raketaanvallen verminderde vanaf juni tot praktisch nul en zo bleef het tot in november, zoals de eigen gegevens van de Israelische regering bewijzen. Zie hier.
In de nacht van 4 op 5 november 2008, drong een Israelisch commando binnen in Gaza en vermoordde daar zes Hamas-leden. De daarvoor aangevoerde reden was het verhinderen van een geplande aanslag, die door Hamas echter ontkend wordt. Daarmee verbrak Israel eenzijdig de wapenstilstand en Hamas reageerde daarop met hervatting van de raketaanvallen.
Het staat vast dat Israel de wapenstilstand gebroken heeft en dat Hamas niet meer deed dan daarop reageren. Aan de huidige situatie en de oorlog, is uitsluitend de Israelische regering schuldig. Daardoor kan aangenomen worden, dat de wapenstilstand gebroken werd door het vermoorden van enkele Hamas-leden om zo een reactie uit te lokken, zodat er een aanleiding was om een oorlog te beginnen.
De bewering van de Israelische regering dat Hamas de wapenstilstand geschonden heeft, is een volledige verdraaiing van de feiten, en de bewering "wij zijn aangevallen en verdedigen alleen onszelf" is een doorzichtige leugen. Kennelijk wilde de Israelische regering de oorlog en heeft ze alles gedaan om ervoor te zorgen dat die zou ontstaan.
Door middel van een massieve propaganda-campagne in de media wordt aan de wereldbevolking verteld dat Israel een arm slachtoffer is, dat alleen zijn 'recht op zelfverdediging' uitoefent. De westelijke politici hebben deze onjuiste bewering overgenomen. Op 27 december 2008, de Chanukka-Sabbat, begon Israel met het massale bombardement van de burgerbevolking van Gaza, waarbij totnutoe al meer dan 800 burgers gedood zijn, waaronder meer dan 250 kinderen, en waardoor al bijna 4.000 mensen gewond werden. Daardoor begaat Israel een volkerenmoord. Dit is een oorlogsmisdaad en dat is het altijd al geweest, al meer dan 60 jaar.
Bij deze oorlog gaat het niet om de verdediging tegen Hamas-raketten (dat is belachelijk), zoals Israel en de door Israel aangestuurde westerse media ons willen laten geloven, maar om de voortzetting van de systematische vernietiging en verdrijving van het Palestijnse volk.
De beweringen van het Israelische leger verraden de werkelijke motieven. In 2000 zei de voorzitter van de Israelische generale staf Moshe Yaalon: "De Palestijnen moeten ervan doordrongen worden, tot in de diepste hoeken van hun bewustzijn, dat ze een verslagen volk zijn."
En op 29 februari 2008 dreigde de onderminister van defensie, Matan Vilnai, de Palestijnen met een Shoah, het israelische woord voor de Holocaust, een gruwelijke bewering, zeker uit de mond van een Israeli, want het woord betekent slechts één ding: een volkerenmoord, de systematische uitsluiting, vervolging en vernietiging van de Palestijnen.
Het is daarom onze plicht, deze feiten te vermelden en tegen deze misdaden te protesteren. We mogen ons niet laten intimideren, want het zeggen van de waarheid en het vechten voor de mensenrechten van de Palestijnen, is niet anti-semitisch!
Daarmee willen bepaalde kringen alleen elke kritiek op de Israelische regering, die ondubbelzinnig een moordenaarsbende is, de mond snoeren. De strijd tegen een totaal régime in Afrika is netzomin anti-negers, de strijd tegen het communistische systeem in de Sovjet-Unie anti-Russisch, de strijd tegen de Italiaanse mafia anti-Italiaans, de strijd tegen Arabische terroristen anti-Islam, of de strijd tegen de terreur in Noord-Ierland anti-katholiek. Het is een oude tactiek van misdadigers om kritiek tegen hun daden gelijk te stellen aan kritiek op een heel volk, geloof of ras.
Dat is voor iedereen wel duidelijk, behalve voor velen als het gaat om kritiek op Israel. De staat Israel is niet het jodendom en kritiek op de politiek van de Israelische regering is geen anti-semitisme. Er zijn dan ook veel gelovige joden, die scherpe kritiek hebben op de misdaden van de Israelische regering en zich daarmee helemaal niet identificeren. Deze link wordt alleen gelegd door de zionisten, die zich verschuilen achter het jodendom.
Juist de Israeli's zouden vanwege hun smartelijke verleden de hoogste maatstaven moeten aanleggen voor hun eigen handelen. Zij mogen niet vanwege het hun aangedane onrecht anderen onrecht aandoen. Zij moeten eveneens protesteren, dit moorden beëindigen en een vreedzame samenleving met hun buren nastreven, waarin Palestijnen ook bestaansrecht krijgen. De leuze "Nooit meer!" moet ook gelden voor hun eigen handelen jegens andere volkeren.
Deze landkaart toont de ware geschiedenis. Al sedert 60 jaar wordt het land van de Palestijnen deel voor deel ontstolen, ze zijn uit hun eigen land verjaagd en samengeperst in steeds kleinere "reservaten", waar ze mogen vegeteren. Omdat ze zich daartegen verweren, worden ze als "terroristen" in een kwaad daglicht gesteld en vervolgd.
Klik op de afbeelding voor een duidelijkere weergave.
1 opmerking:
Imlek-Fatwa
Onder het steeds herhaald zingen van de woordreeks "Imlek-Fatwa, Imlek-Fatwa" en het geluid van symbalen en belletjestrommen trokken tijdens de hulpperiode zonder duizend bommen en granaten een groep van zevenhonderd in het rood geklede Opgeslotenen zeven maal langs de hele lengte van de afscheiding van de wereld.
Bij de zesde keer wankelden de torens en wierpen moordlustige krijgers van de Vijand in angst met wijdgesperde ogen hun wapens in de afgrond.
Bij de zevende keer viel de muur in heel zijn lengte op zijn bouwers, waardoor zij het fundament werden van hun Weg van het Valse Handelen.
En de God van de zevenhonderd stuurde zijn vlammenwagen over de nieuwe snelweg ter reiniging van het bloed en de gebruiken van de Onreine Bezetters.
En geen gejuich ging op onder de Bevrijden, maar zij schreiden en sloten hunne ogen, omdat het beeld van de Heropende Wereld hen pijn deed.
En er was weer Licht en Medicijn en Voedsel en Versnelde Genezing.
En alle niet afgeschoten raketten zetten zich in de grond aan beide zijden van de Godgebrande weg en veranderden in dragende Olijven en Vijgenbomen, ondanks dat het hun seizoen niet was.
En er ontstond blindheid in het kamp van de leiders van de vijand en zij vielen zonder benen in hun eigen bloed, terwijl zij krijtten om genade.
Hun genade was een snelle dood zonder de pijn die zij anderen hadden toegebracht.
En God in zijn vuurwagen zag dat het goed was, en bestelde een fles rode wijn van lokale druiven.
Een reactie posten