Terwijl de "beschaafde democratieën" van de EU en de Verenigde Staten (bekend om hun grote inzet voor de verspreiding van de vrijheid en de democratie in Chili, Nicaragua, Irak, Afghanistan en waar ook ter wereld) zich verdringen om hun onvoorwaardelijke steun voor Israel uit te spreken, worden er door diezelfde democratieën vrome woorden uitgesproken voor de arme burgers van de Gaza-strook. Iedereen vindt dan ook dat er dringend een bestand tot stand moet komen. En uiteraard is iedereen het eens met Israel dat er pas sprake kan zijn van een bestand als Hamas geen 'raketten' meer afschiet.
De grens van de Gaza-strook moet ook scherp bewaakt worden om te voorkomen dat er wapens binnengesmokkeld worden, en het Nederlandse régime heeft bij monde van minister Verhagen van buitenlandse zaken al aangeboden om de bewaking van het concentratiekamp Gaza op zich te nemen.
Intussen heb ik nog steeds geen enkele politicus horen praten over het beëindigen van de wapenleveringen aan Israel, of zelfs over onderzoek naar deze wapenleveringen, die vaak niet eens getoetst worden aan de gedragscode voor wapenexporten van de EU.
Alleen al in de periode 2006-2007 vonden via Nederland 142 wapenzendingen naar Israel plaats, grotendeels uit de Verenigde Staten. Tijdens de aanvallen op Libanon gingen deze leveringen gewoon door. Het aantal zendingen voor 2008 is, ondanks beloften van het Nederlandse régime, nog niet bekend gemaakt. (Zie het persbericht van 7 januari van de Campagne tegen Wapenhandel, een opgave van de exacte hoeveelheden en soorten wapentuig, en het rapport over de Wapenhandel en militaire samenwerking met Israel.)
Ook Groot Brittannië, België, Spanje en andere landen zijn betrokken bij de wapenleveringen aan Israel. Zie hier een (Franstalig) overzicht van de Europese wapenhandel naar Israel. Volgens de EU Observer (7 januari) zijn Frankrijk, Duitsland en Roemenië de belangrijkste Europese exporteurs van wapens voor Israel.
De Verenigde Staten leverden in december een enorme scheepslading wapentuig naar Israel en ook deze maand nog willen de VS een scheepslading (3.000 ton) wapens aan Israel leveren, maar die hebben (volgens het Pentagon tenminste) niets met het conflict in de Gaza-strook te maken en de leveringen geschieden op grond van een overeenkomst tussen de VS en Israel uit 1999. (Vieiros, 10 januari)
Ofschoon inmiddels uit berichten van talrijke, ook Israelische, bronnen duidelijk is dat Israel al ruim vóór het bestand van juni 2008 tussen Israel en Hamas plannen aan het maken was voor een aanval op en bezetting van de Gaza-strook (Het Laatste Nieuws van 4 januari), en dat Israel het betreffende bestand schond door een inval in de Gaza-strook, zijn de "democratische" politici naïef (imbeciel?) genoeg om te geloven dat Israel het beleg van de Gaza-strook zal opheffen, als Hamas geen 'raketten' meer afschiet.
En dat terwijl diezelfde politici weten (of althans zouden moeten weten) dat Israel zich niets aantrekt van resoluties van de Verenigde Naties, dat Israel zelfs zijn eigen toezeggingen schendt door in strijd met zijn beloften in door te gaan met het bouwen van nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en met het opdelen daarvan in steeds kleinere concentratiekampen, en dat Israel in het verleden al diverse malen te verstaan heeft gegeven -zij het niet altijd even duidelijk- dat het pas tevreden zal zijn wanneer het hele "beloofde land" (Palestina) in zijn handen zal zijn.
Het moge duidelijk zijn: als Israel oorlogsmisdaden pleegt (en tot die conclusie zijn o.a. de Verenigde Naties al gekomen), dan zijn alle "democratische" régimes die Israel en zijn absurde eisen blijven steunen medeplichtig. Het zal nog érg druk worden bij het Internationaal Strafhof.
De grens van de Gaza-strook moet ook scherp bewaakt worden om te voorkomen dat er wapens binnengesmokkeld worden, en het Nederlandse régime heeft bij monde van minister Verhagen van buitenlandse zaken al aangeboden om de bewaking van het concentratiekamp Gaza op zich te nemen.
Intussen heb ik nog steeds geen enkele politicus horen praten over het beëindigen van de wapenleveringen aan Israel, of zelfs over onderzoek naar deze wapenleveringen, die vaak niet eens getoetst worden aan de gedragscode voor wapenexporten van de EU.
Alleen al in de periode 2006-2007 vonden via Nederland 142 wapenzendingen naar Israel plaats, grotendeels uit de Verenigde Staten. Tijdens de aanvallen op Libanon gingen deze leveringen gewoon door. Het aantal zendingen voor 2008 is, ondanks beloften van het Nederlandse régime, nog niet bekend gemaakt. (Zie het persbericht van 7 januari van de Campagne tegen Wapenhandel, een opgave van de exacte hoeveelheden en soorten wapentuig, en het rapport over de Wapenhandel en militaire samenwerking met Israel.)
Ook Groot Brittannië, België, Spanje en andere landen zijn betrokken bij de wapenleveringen aan Israel. Zie hier een (Franstalig) overzicht van de Europese wapenhandel naar Israel. Volgens de EU Observer (7 januari) zijn Frankrijk, Duitsland en Roemenië de belangrijkste Europese exporteurs van wapens voor Israel.
De Verenigde Staten leverden in december een enorme scheepslading wapentuig naar Israel en ook deze maand nog willen de VS een scheepslading (3.000 ton) wapens aan Israel leveren, maar die hebben (volgens het Pentagon tenminste) niets met het conflict in de Gaza-strook te maken en de leveringen geschieden op grond van een overeenkomst tussen de VS en Israel uit 1999. (Vieiros, 10 januari)
Ofschoon inmiddels uit berichten van talrijke, ook Israelische, bronnen duidelijk is dat Israel al ruim vóór het bestand van juni 2008 tussen Israel en Hamas plannen aan het maken was voor een aanval op en bezetting van de Gaza-strook (Het Laatste Nieuws van 4 januari), en dat Israel het betreffende bestand schond door een inval in de Gaza-strook, zijn de "democratische" politici naïef (imbeciel?) genoeg om te geloven dat Israel het beleg van de Gaza-strook zal opheffen, als Hamas geen 'raketten' meer afschiet.
En dat terwijl diezelfde politici weten (of althans zouden moeten weten) dat Israel zich niets aantrekt van resoluties van de Verenigde Naties, dat Israel zelfs zijn eigen toezeggingen schendt door in strijd met zijn beloften in door te gaan met het bouwen van nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever en met het opdelen daarvan in steeds kleinere concentratiekampen, en dat Israel in het verleden al diverse malen te verstaan heeft gegeven -zij het niet altijd even duidelijk- dat het pas tevreden zal zijn wanneer het hele "beloofde land" (Palestina) in zijn handen zal zijn.
Het moge duidelijk zijn: als Israel oorlogsmisdaden pleegt (en tot die conclusie zijn o.a. de Verenigde Naties al gekomen), dan zijn alle "democratische" régimes die Israel en zijn absurde eisen blijven steunen medeplichtig. Het zal nog érg druk worden bij het Internationaal Strafhof.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten