Het wordt steeds meer duidelijk dat ik niet de enige ben die de, met hand en tand door minus-ter Hoogervorst verdedigde, Zorgverzekeringswet (ZVW) ervaart als een Zorgverziekingswet.
Ik kreeg van mijn broer Ahmed vandaag een (door hem uit het Arabisch vertaald) artikel uit de Marokkaanse krant Sabah van afgelopen vrijdag 17 maart. Het artikel geeft een maar al te duidelijk beeld van de ellende waarin talloze voormalige 'gastarbeiders' in Marokko en elders zijn terechtgekomen door deze rampwet.
Het artikel verwijst naar besprekingen die verleden week plaatsvonden tussen Marokkaanse en Nederlandse functionarissen, die -het zal niemand verwonderen die de laatste maanden de arrogante houding van Hoogervorst gezien heeft- op niets uitgelopen zijn.
Hoogervorst gaf enkele maanden geleden al aan dat hij het niet erg vond dat 10% van de Nederlandse verzekerden nadelige gevolgen zouden ondervinden van 'zijn' wet. Hij vond het vooral belangrijk dat het voor 90% kennelijk geen verslechtering was. Het is dan ook logisch dat hij zeker niet wakker zal liggen van 12.000 Marokkanen, die van de ene dag op de andere hun deel-AOW gedeeltelijk of volledig kwijtraakten. Zij zijn op grond van het Nederlands-Marokkaanse verdrag verplicht elke maand een aanzienlijk deel van hun AOW (of zelfs hun volledige AOW) te betalen als ZVW-premie, die voor hen geen enkel nut heeft, maar waardoor ze wel in onoverkomelijke financiële moeilijkheden terecht komen.
Van diverse kanten is geprobeerd tot overleg met de Nederlandse overheid te komen, maar dat levert meestal maar bitter weinig op. Zo heeft de Stichting Alfath in Berkane (die hulp biedt aan Marokkanen die naar Marokko terugkeren) geprobeerd een afspraak te maken met het (Nederlandse) Minus-terie van Volksgezondheid, maar van die kant is geen reactie gekomen.
De Nederlandse delegatie heeft de Marokkaanse vertegenwoordigers een bedenktijd gegeven van twee maanden, maar dit is een zinloze optie, omdat het Nederlandse standpunt bij de onderhandelingen toch al duidelijk bleek vast te staan. Het is maar al te duidelijk dat de ZVW van kracht moet blijven.
De Marokkaanse eisen zijn duidelijk [en meer dan gerechtvaardigd, vind ik]: verlaging van de ZVW-premie naar een bedrag dat past bij de minimale gezondheidszorg die het Marokkaanse orgaan CNSS biedt, en afschaffing van de AWBZ-premie, omdat in Marokko geen enkele van de door die wet verzekerde diensten beschikbaar is.
De Stichting Alfath zegt dat een afwijzing van Nederlandse zijde niet zonder gevolgen zal blijven, want er zijn diverse andere organisaties op het gebied van mensenrechten en belangenverenigingen (ook buiten Marokko) die deze zaak van nabij volgen.
Het moge duidelijk zijn dat ik (tegen beter weten in) hoop dat het Nederlandse régime zal beseffen hoe asociaal de ZVW uitpakt, met name voor 'verplicht verzekerden' buiten Nederland, niet alleen in Marokko.
Van kennissen in Spanje heb ik ook verhalen gehoord van mensen die meer premie moeten betalen dan ze aan AOW ontvangen, terwijl ze in Spanje als gepensioneerden recht hebben op gratis gezondheidszorg.
Een benadering via internationale organisaties en belangenverenigingen zal een lange weg blijken en veel tijd kosten, tijd die de benadeelden gewoonweg niet hebben, omdat ze voor hun dagelijkse levensonderhoud zijn aangewezen op het deelpensioen dat ze door hun werk in Nederland (in de meeste gevallen zwaar werk in zware omstandigheden) opgebouwd hebben.
Ik ben benieuwd hoe de Nederlandse gemeenschap zou reageren wanneer voortaan ook mensen die geen auto rijden en/of hebben motorrijtuigenbelasting zouden moeten gaan betalen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten