donderdag 22 september 2005

Ziende blind en horende doof

Je moet natuurlijk wel een beetje gemakkelijk te beïnvloeden zijn wanneer je bijvoorbeeld teksten van enkele duizenden jaren oud letterlijk neemt, maar PKN (De Protestantse Kerk in Nederland) maakt nog duidelijker wat voor een simpele club het is. De PKN heeft namelijk opdracht gegeven om de "onopgeefbare verbondenheid met het volk Israël" tot uitdrukking te brengen.

Dit zou volgens veel verontruste predikanten en kerkleden hebben moeten leiden tot een berisping van Dries van Agt, want die legt de schuld voor de ellende in het Midden-Oosten (overigens ook een beetje te simplistisch) bij de staat Israël. Sommigen betitelen hem zelfs als 'een veragtelijke ariër' (Trouw vandaag), maar voorzover als ik het begrijp zijn er niet zo veel die Van Agt op zijn vingers tikken (kennelijk toch niet zo dom als de PKN zelf).


Deze hele situatie blinkt vooral uit door simpelheid met meer blinde vlek dan gezichtsvermogen. Uiteraard ligt een behoorlijk deel van de ellende in het Midden-Oosten bij Israel (niet het volk, maar de staat, PKN ziet kennelijk het verschil niet!), maar zo eenvoudig is het natuurlijk ook weer niet: na de tweede wereldoorlog was de Volkerenbond maar al te graag bereid om het joodse probleem van Europa te verplaatsen naar Palestina (indertijd nog bestuurd door Groot Brittannië). Het waren toen niet zozeer de Palestijnen die problemen veroorzaakten met de joden, maar vooral de buurlanden, die eigenlijk hetzelfde deden met Palestijnse vluchtelingen als het Nederlandse regime vanaf 1948 met de Molukkers. Deze moesten vooral in speciale kampen (waar ik woonde was er ook zo'n 'ambonezenkamp'), want de Nederlandse overheid zou wel zorgen dat ze weer terug konden naar hun eigen land. En net zoals er in Nederland op een gegeven moment problemen ontstonden met de Molukkers, ontstonden er in Palestina ook problemen met de Palestijnen, die daarbij ook nog eens actief gesteund en opgestookt werden door Arabische buurlanden.

Dit alles neemt niet weg dat Israel een hoop had kunnen doen om een oplossing dichterbij te brengen. Het is tragisch dat de enige die daar -om heel pragmatische redenen overigens- serieus werk van maakte, vermoord werd door een fanatieke jood.
Hoe dan ook het is in ieder geval te prijzen dat Van Agt (van wie ik overigens nooit een hoge -of zelfs maar een lage- pet heb op gehad, en nog steeds niet heb) de kat de bel durft aan te binden.

Geen opmerkingen: