Iedereen herinnert zich ongetwijfeld nog hoe 'bezorgd' de Republikeinse partij tijdens het presidentschap van Bill Clinton was over zijn affaire met Monica Lewinsky, die duidelijk alleen bedoeld was om via de onderbuikgevoelens van conservatieve Verenigdestaters de Democraten bij de volgende verkiezingen te verslaan (als het al niet mogelijk zou zijn om Bill Clinton af te zetten). Let daarbij even op het verschil tussen de Watergate-affaire, waarvoor Richard Nixon werd afgezet, en de buitenechtelijke affaire, waarvoor Clinton afgezet zou worden.
Doorgewinterde waarnemers (en daar zie ik het merendeel van mijn lezers ook voor aan) weten intussen dat dit een vaste taktiek is van rechts. Omdat rechtse partijen op politieke gronden hun gelijk niet kunnen krijgen, proberen ze het op grond van zaken die niet relevant zijn (Lewinsky bijvoorbeeld) of op grond van leugens (zoals de Spaanse postfascisten van de Partido Popular al jaren aan het doen zijn) of tenminste het kweken van angstgevoelens - zoals de ons opgedrongen paranoïa ten opzichte van het gesuggereerde moslim-terrorisme: maandelijks worden er in Nederland tientallen mensen doodgereden, maar onze mensenrechten worden uitgehold en er worden kapitalen besteed (en met Nederlandse hulp worden tienduizenden mensen vermoord in de 'oorlog tegen het terrorisme') om een niet-aangetoonde terroristische dreiging te voorkomen.
Onlangs werd in de VS en in Groot-Brittannië (misschien elders ook wel, maar ik volg dat niet zo) een gedramatiseerde TV-documentaire uitgezonden onder de naam «The Path to 9/11», die het niet zo nauw neemt met de waarheid, sterker nog: die waarheid enorm kleurt. Gesuggereerd wordt dat het de schuld is van Bill Clinton dat de aanslagen van 11 september 2001 plaatsvonden, omdat hij het te druk zou hebben gehad met Monica Lewinsky (in 1998!). Geen woord (uiteraard) over het gestuntel van de veiligheidsdiensten al vanaf een uur vóór de aanslagen, toen vier vliegtuigen onaangekondigd van hun koers afweken. Geen woord ook over de waarschuwingen die al lang tevoren waren gegeven. Nee, het is duidelijk: Bill Clinton moet hangen.
Bill Clinton en zijn minister van buitenlandse zaken, Madeleine Albright, Clinton's hoofd veiligheid Sandy Berger en American Airlines hebben woedend geprotesteerd tegen de "complete verzinsels". Berger en American Airlines overwegen zelfs een rechtszaak aan te spannen.
De kritiek werd nog sterker toen duidelijk werd dat enkele van de hoofdverantwoordelijken van het TV-drama politiek actief zijn in conservatieve 'evangelische' bewegingen [die een nauwe band hebben met de familie Bush en de kliek daaromheen]. De BBC heeft erkend dat zij hiervan niet op de hoogte was, terwijl het Verenigdestaatse net ABC (dochter van Walt Disney Corporation!) in dit verband nog geen reactie gegeven heeft.
Nog afgezien van de verdraaiing van historische feiten, is deze verzonnen 'documentaire' ongetwijfeld ook bedoeld als steek onder (onder?) water als voorbereiding voor de komende presidentsverkiezingen. (The Guardian van vandaag)
Het is vreselijk jammer, maar wel een gegeven waar rechts maar al te gretig gebruik van maakt: een groot deel van het kiezerspubliek smult van schandalen, geruchten, roddels en achterklap, maar kan zich niet concentreren wanneer aandacht wordt besteed aan politieke en sociale analyse - waar het bij verkiezingen tóch over zou moeten gaan.
Het is jammer het te moeten toegeven, maar ik ben ervan overtuigd dat een groot deel van de kiezers die verleden jaar in Nederland tegen de Europese Grondwet stemden, dat deden vanuit het onjuiste idee dat op die manier Turkije uit de EU gehouden kon worden - en niet vanwege de talloze dubbelzinnige artikelen, enge clausules en zelfs fouten in de ontwerptekst. Dat is ook de reden waarom de club rond Balkenende hoopt stemmen te winnen bij de verkiezingen op 22 november a.s. dankzij de aangekondigde "lastenverlichting". Wat die "lastenverlichting" in werkelijkheid is, heb ik gisteren (in mijn artikel "Loze beloften uit Den Haag") al aangetoond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten